En zo zaten ze daar bij elkaar (2)

A: Ze heeft gevraagd of ik eens wou langskomen.
B: Wie?
A: Zij. Ge weet wel. Dé vrouw.
B: Ah. Zij.
C: Vrouwen. Wie snapt er nu iets van. Die zeggen wat ze niet willen bedoelen. En bedoelen wat ze niet zeggen. 
A: Ik ga stomme dingen zeggen. Ge gaat dat zien. Elke keer. Ik ben compleet van de kaart als ik haar zie. Dat komt niet goed, vriend. Dat dat niet goed komt.
B: Gewoon uzelve zijn. Niet zo nerveus. En geef ze wat complimenten hier en daar. Works everytime, gast.
A: Kunde gij wel zeggen.
C: En nooit kunt ge goed doen hè. Eenders wat ge antwoordt, nooit goed.
B: En wanneer?
C: Ze vroeg of ze schoon was in dat kleedje. Ik zeg 'amai nog niet, uw vormen komen er nogal schoon in uit'. Niet doen. Kleine tip. Begint ze daar te tieren van 'vindt ge mij te dik?', 'heb ik een dikke poep, is het dat dat ge zeggen wilt?', 'ben ik te gevormd?','vindt meneer dat ik te veel snoeperij eet misschien?', 'maar meneer mag wel drinken hè, altijd maar gaan drinken met zijn vrienden'.
A: Morgen.

...

A: Man, wat een weer buiten!
Zij: Ge zijt helemaal nat.
A: Tot op mijn sokken.
Zij: Blijft daar maar effe staan ...
A: ... Een paraplu is nog niet zo slecht, maar ge moet hem kunnen open houden natuurlijk.
Zij: Hier, een handdoek.
A: Met dat klimaatsverandering ding ... ge kunt er niet meer op rekenen.
Zij: Kom, blijf daar niet staan, zet u.
A: En die paraplu's ... stevig maken ze ze ook niet meer. Ik vroeg het nog tegen die man 'kan het wat tegen wind?, 'ja ja' zei hij. Maar ge ziet hè ... weer een miskoop. 'Weer een'. Haha. 'Weer'... Nee? Paraplu, weer, hét weer ... hehe mja ... he ... hmm ... Ge woont hier schoon.
Zij: Wilt ge iets drinken?
A: Bah ja, wat hebt ge zoal in huis?
Zij: Koffie, fruitsap, cola, pintje, misschien nog wat ander bier, porto, wijn, ...
A: Thee is goed.
Zij: Ok, ik ben zo terug. Doe ondertussen maar alsof ge thuis zijt.
A: Zoals toneel, hehe, alsof, ... hmm ...
A: ... Hallo.
Zoon: Hmm.
A: Ijverige jongen.
Zoon: Hmm.
A: Aan het tekenen?
Zoon: Hmm.
A: Zou ik niet kunnen.
Zoon: Hmm.
A: Uw moeder is schoon als ze lacht.
Zoon: Excuseer?
A: Uw moeder ... schoon is ze, als ze lacht...
Zoon: ...
Zij: ... Hier.
A: Alstublieft ... euh ik bedoel dankuwel.
Zij: Gaat het wel?
A: Jaja, waarom niet? ... Leuke zoon heb je.
Zij: Ja ... lieve jongen ... ik heb het getroffen.
A: Ik vind mij schoon als ge lacht.
Zij: Excuseer?
A: Euh, u schoon, wilde ik bedoelen. Gij zijt schoon. Ja. Als ge lacht.
Zij: Oh, danku, dat is lief.
A: Ja.

...

Geliefde van de week

 

The Rumour said Fire - The Balcony

 

So your mouth tastes like sunshine baby 

but your eyes are all cool buried in my arms
And the breeze takes us deeper and further into
the heart of the moment that is gone

And the scent of your heartache baby 

and the taste of your blood run within me
And there are red flowers in your spit
when you enter my mouth
under the bed down on the floor

So take me under the floorboards
I would love to feel like wood
And take me back to the retards
cause this world just make me sick
There are colours in the air when I fall to the ground
How we'd love to fall more often

There's a band in our cellar baby 

and they're playing a song of the drunks in the street
And I can hear when they're playing their lovesong
cause the kids in the yards stop playing with their toys

So take me under the scoolyard
there are kids there who got lost
Their mouths all shouting asphalt and the bodies torn apart
There are colours in the air when I fall to the ground
I can sence a world of heartache but I love the sound
Of your hair when it falls down from the pillow late at night
On the brink of illusion
It's the devil in my eyes waiting for the moment to kill me inside
How we'd love to die more often

So take my hands love
there's a burst inside our minds
Oooo feel my hands love cause I'm numb from the neck down
And there is fire love on the balcony right here
And I can see our bodies burning but sence no fear

So your mouth tastes like sunshine baby 

but your eyes are all cool buried in my arms
And everything matters for seconds we fall to the floor

Gis gis gis het plaatje (1)

Van welk kunstwerk/kunstenaar is dit een detail?

Hoe mijn weekend was?

Wel

Very close to that, very close. Alleen, ik heb geen hond waar ik voor dansen kan.

Herkenbaar

"Als kind was ik de jongste van ons gezin, en in elk gezin is het jongste kind altijd de grappenmaker, omdat een grap de enige manier is waarop het zich in het gesprek van de ouderen kan mengen. Mijn zus was vijf jaar ouder dan ik, mijn broer negen, en mijn ouders waren allebei praters. Dus was ik aan tafel voor niemand interessant. Niemand zat verlegen om mijn stomme kinderverhaaltjes. Ze praatten liever over echt belangrijke dingen die op de middelbare school waren gebeurd, of op de universiteit of kantoor. De enige manier waarop ik me dus in een gesprek kon mengen, was iets grappigs zeggen. Ik denk dat ik het de eerste keer bij toeval heb gedaan, dat ik gewoon toevallig een woorspeling heb gemaakt waar iedereen van stilviel, iets van dien aard. En dat ik zo heb ontdekt dat ik me met een grap in een gesprek van de groten kon mengen."

Zo begint het boek 'Man zonder land' van Kurt Vonnegut. Herkenbaar. Zeer herkenbaar. Meteen verschijnt daar terug het beeld van heel het gezin rond de tafel in mijn hoofd. 'Ja, gij waart vroeger ook altijd mopkes aan het vertellen en rond de tafel aan het lopen tijdens het eten met uw verhalen en onnozelarij,' zei de mama met datzelfde beeld in haar hoofd verschenen. Geen enkele buitenstaander die dit geloven kan waarschijnlijk. Maar het was zo *denkt terug aan het konijn en de worteltaart en PyamaBen* Dat waren nog al eens tijden. 

Concertmeisje

Alweer een poos geleden dat ik nog eens een klein verslagje schreef van een concert. U hoeft niet te denken dat de voorbije maanden muzikaal droog waren, neen. De verslagjes bleken gewoon omwille van wat vergeetachtigheid spoorloos. Maar vandaag is dat weer eens wat anders. Gisteren namelijk naar een lang-naar-uitgekeken concert geweest. Noah and the Whale. (Al had ik ze wel nog op Pukkelpop gezien, maar een festival is geen zaalconcert en vice versa. Een totaal andere ervaring en sfeer. En sommige artiesten zijn nu eenmaal beter in een zaal dan op een wei.) Anywayz it was great! (Maar ik ben dan ook altijd wel snel tevreden van concerten. Maar het was echt wel goed. 'And it was fun fun fuuuun, and there was sun sun suuuun, and there was love love looove in the bodies of the elephants too and in my mind I'm just having a pretty good time with you ...')

Als je me vraagt 'Ine, meiske, welke nummers wil je dat ze absoluut spelen?', dan antwoord ik 'allemaal graag!' Dat hebben ze niet gedaan. Begrijpelijk. Maar toch een indrukwekkende goede lijst moet ik zeggen *straalt nog van contentement*. (Setlist: give a little love, blue skies, tonight's the kind of night, give it all back, love of an orchestra, just me before we met, life is life, jocasta, the line, I have nothing, my door is always open, wild thing, rocks and daggers, shape of my heart, waiting for my chance to come, 5 years time, l.i.f.e g.o.e.s o.n, old joy, the first days of spring) 

Alle vijf in pak. Maar gisterenavond was het toch nét dat tikkeltje te stijf in het pak. Very British laten we zeggen. Hun Pukkelpopkostuumeke stond hen beter. Anywayz de kleren maken de muziek niet, uiteraard. Hoewel ik het me toch niet kon laten om de opvallende kousen van de heer zanger Charlie Fink op te merken 'zie zijn kousen, ge moe nekeer zien en den andere zijn kousen ook'. Niet dat de muziek zo saai was, dat ik me met andere zaken probeerde te entertainen, absoluut niet. Ik heb nu eenmaal meer oog voor detail en nutteloze en the-not-to-the-point dingen, dan de dingen die erom doen.

very British dus zoals ik al zei

Eén van de mooiste nummers vind ik The first days of spring. Pareltje. Dit speelde ze als laatste bisnummertje. Gelukkiger dan dat moment kan je me niet maken (overdrijver eerste klas). Kippenvel. (Alleen jammer van dat handjesgeklap van het publiek, brak heel de opbouw van het nummer af. Foei.)

Of ze nu rustige nummers spelen, of trieste of vrolijke of up tempo ... De heren van Noah and the Whale kunnen niets verkeerd doen, zo blijkt. Ik ben met een heerlijk en warm gevoel in mijn lichaam naar huis weder gekeerd. Een fijne muzikale avond. Meer moet dat voor mij niet zijn.

En bij deze start ik dan ook meteen een hair appreciation club op.

schattig bescheiden ventje btw

 Mijn excuses voor alweder een belabberd verslag zonder essentie. Maar u vergeeft mij dat, niet waar? 

look what I've got, look *happy face*

Noah and the Whale is ideale muziek voor gebroken harten (vind ik persoonlijk toch). Heb er al effe geen meer gehad. Dju toch *knipoog* Tja redenloos luisteren naar hun platen kan anders ook bijlange geen kwaad. Geweldige muziek, mijn vrienden, geweldige muziek zeg ik u. 'If you give a little love, you can get a little love of your own, don't break his heart ...'