Uit het leven gegrepen: 50 dingen

1. Ik kan het alfabet van achter naar voren opzeggen in een redelijke snelheid!
2. *fier!*
3. Ik heb net de kleur Van Dyck-bruin ontdekt.
4. Welja niet ontdekt, die bestond al, ik bedoel ik had tot vandaag de dag geen idee dat die kleur bestond.
5. Maar dus werkelijk waar in mijn kleurpotlodendoos zit er zo’n exemplaar.
6. En inderdaad zoals de naam het zegt, het is een bruine kleur, zonder meer.
7. Van kleuren gesproken, mijn hoofd kan er nog steeds niet bij. Rode kool.
8. Rode kool?
9. Dat is paars mijn vriend, paars! Dat is toch? Mja.
10. De laatste tijd heb ik steeds het gevoel van ‘allé het is alweer eens vrijdag’.
11. Klopt er iets niet? Waar ben ik die andere dagen? Hallo?
12. Allé het is alweer eens vrijdag!
13. Blijkbaar kom ik niet altijd goed over.
14. Sarcasme of zoiets. Waar halen ze het!
15. Dju toch, soms vraag ik me af van waar komen ze, met grote aantallen ploeps in mijn hoofd, die twijfels.
16. Twijfels over vanalles; het heden, toekomst, verleden, zit mijn haar goed (alhoewel dat nu pak minder), wat ik volgen zal (hart of hoofd), heb ik de deur nu toe gedaan, bestaat dat woord nu, ...
17. Had ik dit wel moeten zeggen?
18. Ik heb zo de neiging om de nutteloze dingen des levens te onthouden.
19. Eigenlijk zelf de nuttelooste der nuttelozen.
20. De betekenis achter mijn lievelings bloemen.
21. Waar is dat nu goed voor denkt u? Nergens voor, inderdaad! (ga terug naar nr 18)
22. De lelie staat voor feest. Feest! Vegeet-mij-nietje staat voor, u raadt het nooit, denk voor altijd aan mij, herrinneringen en ware liefde. Sneeuwklokje staat voor liefheid, puurheid en bescheidenheid. De klaproos staat voor fantasie, dromen en eeuwige slaap.
23. En zo hebben alle bloemen een betekenis.
24. De pipo die zich daar mee bezig heeft gehouden was duidelijk nog saaier dan mij.
25. En nu heb ik uiteraard een bezigheid minder. Waarvoor grote dank meneer de bloemenman! Niet dus.
26. Misschien moet ik eens aan een levensmotto beginnen denken.
27. En dan in mijn hoofd steeds die zin herhalen van go go go en dan die levensmotto. Ofzo.
28. Bij nader inzien klinkt dat een beteke stom. Ik laat het maar zo.
29. Dankzij Maarten weet ik sinds een week eindelijk wat er zich herhaaldelijk afspeelt in mijn hoofd.
30. Hoera!
31. dumdumdumdumdumdum nnnnnnnnnnnnnn nnnnnnnnnnnnnn nnnnn nn nn nn tu tu tu tu ...... tu tu tu tu (hoger) tu tu tu ... tut tu tu herhaling van de tu tu tu met nnnnnnn en dan dadadadadada
32. Duidelijk Close to me van The Cure.
33. Fijn als je eindelijk verlost bent van het niet weten wat fenomeen.
34. Waarom doe ik steeds weer dingen waarvan de afloop al reeds gekend is en waarvan ik weet dat die pijn gaat doen?
35. Impulsen? Witte zachte wolkjes die daags nadien veranderen in narige donderwolkjes.
36. Witte chocolaa witte chocolaa witte chocolaa witte chocolaa witte chocolaa.
37. Hmm. Iets zegt me dat ik zin heb in witte chocolaa.
38. Ervaring is eigenlijk dat wat je verkrijgt als je niet verkregen hebt wat je wou.
39. Heb ik geleerd. Uit ervaring.
40. Neen! Absoluut niet waar! Ine is niet met twee ‘n’en! I-ne! Zo moeilijk is dat toch niet? In-ne? Dat klinkt absurd!
41. Heb een Engels woord uitgevonden (kan dat woorden uitvinden of is dat eerder creëren?).
42. Fezeling.
43. Een mistyping van ‘feeling’ maar ohzo vele toffer. Aaim fezeling okeej!
44. U ziet morgen wordt dat opgenomen in dé The British Dictionary of Oxford.
45. Uhu uhu!
46. “Some painters transform the sun into a yellow spot, others transform a yellow spot into the sun." (Picasso)
47. Denk daar maar eens over na. Nu ja.
48. Als je dacht dat ik als goed voornemen dit jaar sporten-tot-je-er-bij-neervalt met een vette rode alcoholstift had aangeduid, dan dacht je toch wel mis zekers. Mo!
49. Lastig is het wanneer je op straat wordt aangesproken over één of andere organisatie, goede doel, enquette,... én altijd aan mij! Waarom? Zo onzichtbaar mogelijk en toch halen ze mij er uit. Waarom?
50. Mja to be continued!

'Never underestimate the power of an extremely pissed off woman!'

Now I really need one of these!

Or two, three, four, five, ...
Mjammie! Smakelijk!

"Meneer, meneer, ach meneer, ach meneer
Ach meneer, een mooie vogel wil ik zijn
Met sterke vleugels alstublieft meneer Merlijn
Een mooie vogel in de lucht met pluimen, poten en een vlucht
En alle kleuren van de regenboog aha
Ach meneer een mooie vogel wil ik zijn
Met sterke vleugels alstublieft meneer Merlijn
Dan kan ik slapen op een wolk, de lucht doorklieven als een dolk
En het zonlicht vangen met een boog
Ach meneer een mooie vogel wil ik zijn"



Lalalalalalalala lalala la la la la

Kings of Convenience

Dood dacht u? Vergeet het maar. Na vijf jaar zijn de heren Eirik Glambek Bøe en Erlend Øye terug met een schitterende nieuwe plaat: 'Declaration of Dependence'.
Kings of Convenience is een indie (folk) duotje uit Noorwegen, waarvan de muziek in mijn ogen het best kan omschreven worden als dromerige acoustische gitaarpopliedjes met een melancholische toets. Hoera! Ja, want wij houden van zo'n muziek!


De plaat opent met '24-25', een nummer waarbij ik eerst dacht dat iemand heimelijk een ceedee van Simon & Garfunkel in het doosje had gestopt om me zo bij het neuzeke te nemen, maar niets is minder waar. Een helder en sereen nummertje met prachtige samenzang van Erlend en Eirik. En zo kennen we ze uiteraard. Lieflijke nummers die eenvoudig en prettig wegluisteren en die je zo tot in een wereld van dromen voert.
Op het eerste gezicht, of hier eerder gehoor, zoete liefdesliedjes. Maar eens beter geluisterd naar de teksten, blijkt dat het veel meer is dan dat. De volgende nummertjes op de plaat 'Mrs Cold', 'Me in you', 'Boat behind', 'Renegade' zijn wel meer dan gewoon maar ik-zie-je-graag-blijf-voor-altijd-bij-mij, eerder veel dieper que tekst en over de ongelukkige feiten die de liefde kan voortbrengen. 'Rule my world' een aanklacht tegen het geweld en de oorlog in onze wereld, 'My ship isn't pretty' de wereld is niet altijd een feestje en rozengeur, 'Scars on land' het niet altijd even koosjer omgaan met de natuur.

De samenzang, de acoustische gitaren, contrabas en hier en daar een viooltje als breekbare toets voor het geheel, kleuren het album en zijn de voornaamste instrumenten. Bloedmooie zang- en gitaarpartijen maken van dit album een plezier en ontspanning voor het oor.



Ine's favorietjes op de plaat: Mrs Cold, Boat behind, Rule my world en Peacetime resistance ...

Op ontdekking in het land der schone kunsten (deel 2)

En hop spring u maar terug in de ohzo fijne kleurenluchtballon,want onze wondermooie tocht gaat verder. Maar we blijven in de lucht hangen boven Parijs en rond dezelfde periode.
Hoog in de lucht zien we dat een grijzebaardeman ons zwaaiend staat op te wachten. L'homme s'appelle Claude. Claude Oscar Monet (14 november 1840). Kunstschilder. Maatje van de heren kunstenaars Pierre-Auguste Renoir, Edouard Manet, Edgar Degas, Camille Pissarro, Frederic Bazille, Alfred Sisley en Paul Cézanne.

Als kind tekende Monet vooral karikatuurtjes, spotprenten van zijn leerkrachten. School was duidelijk niet zijn favoriete plek. Als tiener maakte hij van tekenen zijn werk en verkocht voor een spotprijsje portretjes van de mensen uit de buurt.
Zijn ouders stonden niet achter zijn beslissing omdat ze verwachtten dat hij de familiezaak, een kruidenierswinkel, zou overnemen. Hij trok naar parijs, volgde daar een kunstopleiding aan de academie en leerde andere kunstenaars kennen.

De bevriende kunstenaars trokken vaak naar het bos van Chailly-en-Bièrre, waar ze in openlucht (à plein air) hun meesterwerken in alle rust schilderden. De vrienden (Monet, Renoir, Degas, Pissarro, Bazille, Sisley, Cézanne en Morisot) hadden het idee om een nieuwe salon op te richten 'Salon des Indépendants'. Ze exposeerden samen hun werk, waaronder ook 'Impression, soleil levant' van Monet.


Veel en vooral negatieve kritiek volgde.
"The common view that brings these artists together in a group and makes of them a collective force within our disintegrating age is their determination not to aim for perfection, but to be satisfied with a certain general aspect. Once the impression is captured, they declare their role finished. The term Japanese, which was given them first, made no sense. If one wishes to characterize and explain them with a single word, then one would have to coin the word impressionists. They are impressionists in that they do not render a landscape, but the sensation produced by the landscape. The word itself has passed into their language: in the catalogue the Sunrise by Monet is called not landscape, but impression. Thus they take leave of reality and enter the realms of idealism." [Jules-Antoine] Castagnary, Le Siecle, 29 April 1874

'Impression, soleil levant' gaf de stroming een naam: het impressionisme. Impressionisten schilderden momentopnamen, hun visuele waarneming, hun belevening, een veranderlijke werkelijkheid. Het schilderen gebeurde niet meer in een atelier, maar in open lucht. Waardoor de techniek ook veranderde: snelle schetsmatige bewegingen waar de verfstreken zichtbaar blijven. Snelle bewegingen omdat momenten snel voorbij zijn en veranderlijk. De 'afwijzing' door de kunstwereld kwam omdat de impressionisten de nadruk legden op een ander onderwerp, namelijk het alledaagse, het gewone.
'Impression, soleil levant' is een zeer impressionistisch werk. De zonsopkomst is duidelijk een momentopname en het werk werd met haastige verfstreken geschilderd. Monet schilderde de visuele werkelijkheid, wat niet hetzelfde betekent als de realiteit.
Maar negatieve commentaren moeten niet altijd als slecht bekeken worden. De impressionisten verwieven bij deze een bekendheid en uiteindelijk later ook hun verdiende waardering. Terecht!

De grootste inspiratiebron voor Monet was zijn tuin. Een grote tuin. Een tuin opgedeeld in twee delen: de bloementuin en de watertuin. De bloementuin diende als experiment voor kleur en licht. Een combinatie van gedurfde kleuren van de bloemen en planten door elkaar zorgde voor een groots kleurenpalet. In het tweede deel vinden we de waterlelies en het japanse bruggetje terug. Beide te bewonderen in zijn werken.

Rond 1910 ging zijn zicht achteruit. Hij leed aan staar waardoor hij de kleuren niet meer duidelijk zag. Hij schilderde gewoon verder, vertrouwend op zijn geheugen want de kleuren zaten immers in zijn hoofd. Paar jaren voor zijn dood was hij zo goed als blind. Maar door tweetal operaties aan zijn rechteroog en aangepaste bril kreeg hij tijdelijk zijn zicht terug en schilderde verder aan zijn waterlelies tot zijn dood in 1926. Verzwakt door een ernstige longziekte stierf Claude Monet op 86-jarige leeftijd in zijn eigen huis met de mooie tuin.

(duidelijk het verschil te zien in de periode voor de oogproblemen en tijdens)

Claude Monet wordt nog steeds gezien als één van de bekendste vertegenwoordigers van de impressionistische beweging.

Ik dacht nog te vertellen over zijn gevoelsleven en de liefde, maar laten we dat maar voor een andere keer houden.

Uw kunstkornuit,
Ine

Ik ben een leek als we het thema voetbal zouden aankaarten. Dus we hangen even de slimmerds uit en doen dat dus helemaal niet. Maar wat ik wel weet is dat een ploeg bestaat uit elf spelers. Wel vergeet voetbal! Ik stel u met trots en blijdschap voor: mijn elftal! Tadaaaa!








Ter informatie geef ik u gaarne de namen van deze heren mee.
1. Jeff Buckley
2. Scott Matthews
3. Patrick Watson
4. Andrew Bird
5. Sufjan Stevens
6. Eddie Vedder
7. Angus Stone
8. Damien Rice
9. Fran Healy
10. Yann Tiersen
11. Damon Albarn

Scoren doen ze!

Desillusie
` des - il - lu - sie
[-zie]
(«Frans)
de -woord (vrouwelijk)
het teleurgesteld worden in een verwachting
koude douche, ontgoocheling, tegenvaller

Soms is alles maar voor een tijdje, vliegt alles voorbij, als seizoensveranderingen, maar dan nog sneller...
Soms ben je maar even van belang voor anderen, en dan is alles weer voorbij ...
Soms wil je kunnen vliegen, ver van alles vandaan, want niets blijkt wat het is ...
Soms is het beter te verdwalen in momenten die jou doen zweven...
Soms is het beter te leven in realiteit en dromen te laten voor wat ze zijn, ze blijven immers dromen ...
Soms wil ik gewoon een beetje meer gelukkig zijn ...

Op ontdekking in het land der schone kunsten (deel 1)

Modigliani. Mo - di - gli - ani. Amedeo Clemente Modigliani. Zijn naam op zich, een plezier voor het oor, klinkt al esthetisch wondermooi.

U mag maar al te gaarne in mijn kleurrijke luchtballon springen om samen onze tocht aan te vangen doorheen het land der schone kunsten. Toen ik mijn landkaart openvouwde en willekeurig mijn blik liet vallen op een naam, kwam ik terecht bij Modigliani. En daar, mijn beste tedere kunstvriend begint onze fabelachtige tocht. Zet u maar schrap.

Modigliani, Amedeo voor de vrienden (wel dat denk ik toch), werd geboren in Livorno (12 juli 1884, Joods-Italiaanse afkomst).
In 1906, na zijn kunstopleiding in de Scuola libera di Nudo (voor u vertaald: Vrije School van Naaktstudies, waar hij waarschijnlijk ten volle van genoten heeft) in Firenze, vertrok hij naar Parijs waar hij zich vestigde in de buurt van Montmartre, waar zich ook andere (armmoedige) artiesten bevonden. In contact te komen met andere kunstenaars zoals de heren Henri de Toulouse-Lautrec ( de kleine sloeber (mag hier best letterlijk genomen worden) die het tot stamgast schopte in de Moulin Rouge), Pablo Picasso (wiens volledige naam een boek op zich: Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso) en Paul Cézanne (die nogal een norse en egocentrische persoon schijnt geweest te zijn, maar daar ga ik me nu niet over uit spreken wegens niet persoonlijk gekend te hebben) creërde hij een compleet eigen stijl ondanks de grote beïnvloeding.

(a voila meneer de kunstenaar zelve)

Modigliani's schilderkunst is herkenbaar aan de langgerekte vrouwslichamen en de warme gloeiende kleuren. Hij schilderde zeer gestileerde naakte lichamen en portretten. Maar toch bleven overeenkomsten met het model behouden. De gestileerde vormen zijn lange, ovaalvormige gezichten met uitgerekte halzen en uitgerekte ledematen. De ovaalvormige gezichten met de lange halzen scheppen een zekere melancholieke uitdrukking.
Ook al zijn de lichamen iets wat verwrongen en ook al staan neus, ogen en mond niet op een 'juist natuurlijke' plaats, de werken komen geloofwaardig over. De kunstenaar streefde een vormgeving na die tegen een waarheid aanleunt, zíjn waarheid.

Eén van zijn bekende werken; Sleeping nude with arms open (red nude) (1917).

En jammer genoeg komen aan schone verhalen vaak een tragisch eind. Amedeo Modigliani die leed aan een zwakke gezondheid was grote liefhebber van het Parijse nachtleven. Alcohol en drugs waren zijn goede vrienden en meteen ook serieuze vijanden. Het gevecht tegen armoede, alcohol, drugs en chronische ziekten verloor hij op 35-jarige leeftijd. Op 25 Januari in 1920 overleed hij aan tbc in Parijs. Zijn zwangere vrouw en muze Jeanne pleegde twee dagen later zelfmoord. Modigliani werd begraven op Père-Lachaise, waar de kunstenaarsgemeenschap (o.a. Picasso, Soutine, Rivera, Utrillo, Kisling, ...) uit Montmartre de begrafenis bijwoonde.

De schilder en beeldhouwer wordt beschouwd als één van de grootste kunstenaars uit de 20e eeuw.
En dat vind ik dan ook meteen zeer gegrond.

Uw kunst amice,
Ine

Monsters of Folk

Monsters die zich best onder mijn bed mogen verschuilen, die zich stiekem in mijn kast mogen begeven... Ik zal zekers niet de papa roepen:'*fluisterstem* papa, er zit een draak in de kast'.

Jim James van My Morning Jacket, Conor Oberst en Mike Mogis van Bright Eyes en Matt Ward van M. Ward en She and Him, vier kastaartjes die hun talenten weten te bundelen in een schoon groepsverband, Monsters of Folk. Op hun debuut 'Monsters of Folk' bevinden zich aanstekelijke countryrockliedjes, popsongs, zoete folkliedjes, ... met eerlijk verdeelde leadvocals. Kortom een plaat waar iedereen eens aan bod mag komen en zijn talent ten toon mag spreiden. En terecht. Straffe muzikanten die mannen.

We steken van wal met Dear God (Sincerely M.O.F.), een song waarin onze man daarboven in de lucht, God gevraagd wordt waarom wij toch zo moeten lijden. Welja een vraag die ons toch af en toe eens bezighoudt. Niet?

Whole lotta losin' een nummertje dat me vrolijk doet meedeinen en waar het plezier van de samenwerking wel wat hoorbaar wordt. En hopla we zijn in een vrolijke stemming, dank u!

En kom laten we ook eens allen de armen rond de schouders leggen en samen onze stemmen versmelten in Say Please, moeten ze gedacht hebben. Jim, Conor en Matt, drie verschillende timbres van stemmen, maar mooi in geheel. Hold out your hand, say please ...

Deze liedjes samen met de rest van de plaat staan jammer genoeg redelijk los van elkaar en mist een rode draad. Maar dit doet niets af van het feit dat het plezierig luisteren is.

En ongelijk aan al die critici die beweren dat deze mannen de verwachtingen niet hebben ingelost. Dat zeg ik er van. Maar ja ...


Oohja nog één dingetje.
En als ik heel eerlijk mag zijn en u mijn mening mag vertellen dan denk ik toch dat onze kleine sloeber Conor Oberst strootje trek gewonnen heeft en het dus meer naar zijn hand qua muziekgeluid mocht klinken.