Omloop het Nieuwsblad was vandaag. Het begin van het voorjaar. Neem uw fiets bij de hand en spring op dat zadel, heren wielrenners. Ohja excuses voor het Belgische rotweer.
Ik heb enkel de laatste 65km gevolgd en ik moet zeggen die regen zat hen niet goed mee klaarblijkelijk. De fut begon er bij de mannen al wat uit te geraken en hun gezichten werden al wat moeilijker herkenbaar door de constante vallende nattigheid. Vuile bemodderde mannen met opgezwollen gezichten. Plezant. En echt meewerken om een fijn verslagje te kunnen schrijven deden ze ook niet echt. Tsss. Ach ach. Ik neem het hen absoluut niet kwalijk in zo'n weersomstandigheden.
Bij elke wielrennersrit die ik bekijk moet ik steeds ondertussen wat te eten hebben. Vreemd. Alsof ik zelf mee rij en nood heb aan koolhydraten ofzoiets. En misschien moet ik best een volgende keer met iemand meekijken want zo tegen mezelf bijgevende commentaar geven is vaak al eens ... mja ... nutteloos zal ik maar zeggen *glimlach*
Flecha en Quinziato, twee mannen uit mijn ploegje lieten hun in de voorste groepjes zien. Van de rest was geen sprake. Flecha - Renaat:'Flecha die uitpakt als een spanjaard' - liet in de laatste kilometers zes man achter zich - José De Cauwer:'het zijn geen zeven pannenkoeken ze' - in een redelijk goed tempo - mij niet te verbazen dat hij er snellerwijze vandoor ging als er achter hem in de wagen twee Nederlanders zitten te roepen - en reed tot de koploper Langeveld. Deze twee zouden samen de eindstreep halen en had ik misschien dan toch nog een tikkeltje luider van Flechaaaaaa geroepen had die laatste het misschien nog wel gehaald ook. Jammer maar helaas ging de Nederlander maar mooi met beperkte centimetertjes met de winst lopen (in dit geval fietsen). Maar Flecha, zo sympathiek als hij is, is blij voor zijn ex-teamgenoot en weet te zeggen 'sometimes you have to know how to lose'.
En met deze wijsheid sluit ik mijn eerste - kort en zeer bondig toch wel voor mijn doen - verslagje af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten