Typisch?

Ik heb een verlengd weekend. Super hoor ik jullie allen zeggen. Ja dat is ook zo. Maar wat een weekend van schrijven, tekenen enzo zou worden, is een weekend van snotteren, duizend maal zeggen 'ik wil NOOIT nooit doof worden', hoesten alsof ik vijftig sigaretten achter mekaar heb gerookt met een keel die aanvoelt als schuurpapier met hardtse korrel, ongewild tranen laten lopen, en absoluut niet te hard proberen slikken uit schrik dat mijn trommelvlies er uit zal springen. Op zich is dat eens een apart weekend. Zegt dat wel. Maar het mocht wel een ander weekend op de kalender wezen. Allé dat vind ik dan toch wel zo'n beetje. Maar goed. Het zij zo. 

*Hoestbui*

Is dat niet zo typisch dat als een mens dan eens verlof heeft hij het moet bekopen met lichamelijke mankementjes? Vooral als je net een heleboel gepland hebt wat je normaliter in de werkweek uitstelt omdat een avond nu eenmaal niet lang genoeg duurt. Ik vind dat typisch.

Ik heb vorige week nog eens een thee geprobeerd. Flink. Maar het smaakte niet naar meer. Elke thee smaakt hetzelfde. Het was kamaramellenthee (voor de niet-spraakgebrekkige lezers onder jullie 'karamellenthee'). Thee is thee. En ik moet er niet van hebben. Ooit dronk ik eens een thee dat ik graag mocht, maar ben de smaak vergeten. Dus met die informatie kunnen we verder niets mee aanvangen.

*Snuit nog eens*

Morgen Grizzly Bear!