21. Sigur Rós - Sæglópur
Ik zou bijgod niet weten wat hier allemaal in gezongen wordt, stuk voor stuk onverstaanbare woorden, maar dat geeft absoluut niet! Het klinkt schoon en speciaal en dat is het belangrijkste. En het brengt mij ergens ver weg, zeer ver weg ... To a place where dreams are born. (De mijne dan toch.) Daar ergens zo. Lang leve Jonsi!
22. La Troba Kung-Fú - Calor Calor
Mijn verjaardagscadeau van vorig jaar! Duoconcertje van deze mannen en Jarabe de Palo. Tot die avond kende ik die eerste niet. Maar het zijn Spanjaarden moet de broer gedacht hebben, dus kan ik niet veel mis doen. En slimme jongen die broer van me. Het waren inderdaad schoon Spanjaarden uit Barcelona. Maar daar heb ik natuurlijk niet opgelet héé *knipoogt* RUMBAAAAAAAAAAA man zot leuk die muziek! Zomerse sfeer! Spaanse sfeer! Het kan niet op dus. En ik had er zo van genoten dat ik ze op Dranouter nog eens ben gaan bewonderen. Feestje! En Ine was blij.
23. Damien Rice - The Blower's Daughter
Eén van mijn favoriete durven-hun-emoties-laten-zien-en-horen-singer-songwriters. En amaai de emoties springen der vanaf zowel bij hem als bij mij. Ideaal voor de al eens passerende periodes waarin ik val en verdrink in een zee van zelfmedelij.
Het eerste lied dat ik van hem ontdekte many many years ago. En boempataats het was er meteen op! En het heeft me nooit meer los gelaten. Mooimooi!
And so it is
Just like you said it would be
The shorter story
No love, no glory
24. Patrick Watson - The Great Escape
Een waar muzikaal genie deze man! En ik lieg niet!
Vier jaar geleden toevallig eens tegen gekomen op mijn muzikale zoektochtjes en het was van wauw die man is een held! Qua stem moet hij voor mij niet onderdoen voor Jeff Buckley. En dat zegt dus wel al genoeg wat ik ervan vind, nietwaar. Elk detail in elk lied is magnifiek en raakt mij op een of andere manier. Keep on going Patrickske!
Hey child, things are looking down.
That’s okay, you don’t need to win anyways.
Don’t be afraid, just eat up all the gray
and it will fade all away.
Don’t let yourself fall down.
Doo doo doo doo doo noo noo...
25. The Band - The Weight
De schoonste klassieker! Alléja toch in mijn ogen.
Ik ben een grote liefhebber van de jaren zestig qua muziek. Vele schone klassiekers en straffe bands die nog steeds de moeite waard zijn om gedraaid te worden. Waaronder dus ook The band! Het hoeft niet altijd van The Beatles en The Stones enzo te zijn. The Band bestaat uit veelzijdige muzikanten die voor het eerst naam maakten als begeleidingsband van Bobke Dylan.
The Weight is een klassieker die ik vaak al eens ten draaien leg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten