'I declare after all there is no enjoyment like reading...'

Ik ben geen poppemieke, verre van, maar heb wel een überromantic and sensitive side. U wilt niet weten hoeveel Jane Austen films ik al heb gezien. (En toch nog geen enkel boek gelezen, maar daar breng ik binnenkort verandering in.)

Gisterenavond zag ik The Jane Austen Book Club. So what? zie ik u al denken 'ikke ni'. Het was misschien wel een typische vijftvfilm (not really my thing moet ik er bij vermelden), maar deze vond ik eigenlijk wel fijn.












De Jane Austen boekenclub wordt opgericht door Bernadette, de oudste van de groep. Ze heeft al zes huwelijken achter de rug, maar de ware liefde is ze nog steeds niet tegengekomen. Ze hoopt dat de club een soort van troost kan bieden voor haar vriendinnen Jocelyn en Sylvia. Jocelyn heeft net haar geliefde hond moeten begraven. Ze noemt zich zelve een happy single en vult haar dagen met het fokken van honden. Haar honden zijn haar grote liefde. Sylvia haar man is er van door met een andere vrouw. Na twintig jaar huwelijk laat hij haar in de steek en it came out of nowhere. Haar lesbische dochter, die zo met haar eigen liefdesleven worstelt, Prudie, een lerares Frans in een ongelukkig huwelijk, en Grigg, de enige man in het gezelschap, uitgenodigd om Sylvia op te beuren, maar eerder geintresseerd in Jocelyn (maar die heeft dat helemaal niet door, geheel naar Jane Austen's verhalen) maken het clubje volmaakt. Zes leden, zes boeken van Jane Austen, zes verhalen, zes maanden. Vijf vrouwen en een man komen maandelijks bij elkaar om een roman te bespreken. In die maanden ontdekken ze dat ze meer met Austen's verhalen gemeen hebben dan ze zouden vermoeden. Eindigende huwelijken, ontluikende liefdes, op de proef gestelde relaties, affaires, ... net als personages uit de romans. Maar alles komt uiteindelijk goed. Een happy end. Cliché! Maar toch wel fijn, want een mens begint er dan zelf van te dromen.

Favoriete quotes:
• What does thinking do when what I feel is something else?
• Let us never underestimate the power of a well-written letter.
• He looks at me like he’s the spoon and I’m the dish of ice-cream.
• I understand why Colonel Brandon goes for Marianne. And it’s not ‘cause she’s young. It’s because she’s generous with herself. She’s willing to risk her heart. No rules, no fear.


En ohja ik wil ook een boekenclub! Who's in? :)