Vandaag ben ik exact twee jaar meter van het liefste ventje. De tijd vliegt! Weet nog goed dat in september 2008 mijn zus mij vroeg of ik meter wilde worden van hun kindje. Uiteraard was dit een beslissing die ik eens meteen maken kon zonder al te veel nadenkwerk. En zo was het wachten tot 31 januari 2009. Of het een jongentje of een meisje ging zijn werd in al zijn mysterieuziteit bewaard gebleven tot het grote ontknopingsmoment.
En daar was Daantje. Een schat van een baby. 
En nu een schat van een peuter geworden.
Onze favoriete dialogen zijn momenteel nog steeds:
Daan: Ine?
Ine: Ja?
Daan: Ine?
Ine: Ja?
Daan: Ine?
Ine: Daan?
Daan: Daan?
Ine: Ine?
Daan: Ine?
...
Ja een goede verstandhouding tussen beide is wel aanwezig ja *knipoog*
Gevoel van blijdschap en gelukzaligheid gegarandeerd met dit lieve kereltje in de buurt. Ach misschien wel een beetje een aard naar zijn meter ;D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten