Broer en zus uit Australië. Drie jaar na hun debuut A Book Like This (steevast een mooie plek in mijn cdrek) staan ze er weer met hun opvolger Down The Way, een verfijnde prachtige plaat.
Veertien luisternummertjes lang houden hun intrigerende stemmen je vast en nemen je een heel uur lang mee naar het sfeerrijke land der folkpop. De vocalen worden zeer goed afgewisseld door beide en ze vullen elkaar aan waar nodig op hun gekende manier.
Geen verzwakking op dit album te vinden. Vanaf het eerste, een wat zwaarmoedig, nummer Hold On aangevuld met een prachtige set van strijkers tot het rustigere pianogetinte zachte laatste nummertje The Devil’s Tears. Prachtige zangmelodieën, subtiele arrangementen die rijker zijn dan op hun debuutplaat (De nummers worden aangekleed met piano, drums, strijkers, bas, banjo en er wordt zelf eens plaats gemaakt voor electrische gitaar.) Nog schoonder zijn de nummers op de momenten waarop beide stemmen versmelten.
If you love me, with all of your heart, I'll make you a star in my universe.
De muziek is dan wel niet echt veranderd, toch klinkt Down The Way voller, helderder, rijker en warmer dan A Book Like This. De plaat bevat nummers vol van gevoelens (verlangen, schoonheid hier daar en overal ter wereld te vinden, romantiek, verloren liefde, het leven, ...)
Ine's favoriete nummertjes op de plaat: 'For You', 'And the Boys', 'Big Jet Plane', 'Yellow Brick Road', 'I'm not Yours',
Geen opmerkingen:
Een reactie posten