Toch wel ja, morgen begint de Tour de France, dus ik heb het effe toch wel degelijk weer over wielrennen. Oh not again ... Jotjotjot mannekes. Ooit was er in mijn leven een moment waarop ik klaar stond te vertrekken met mijn aerodynamische bike en rode sponsenbroekske. De strijdlust was klaarblijkelijk aanwezig en Indurain en co zouden met poepers zich klaarstomen voor een serieuze clash. Sprint, bergen, ontsnapping, tijdrit, ... you name it, I take it.
Maar de tour commissie dacht er anders over. Na veel media aandacht en geklaag van de tegenpartijen, kwamen ze uiteindelijk met een gestaafde verklaring op de proppen. Mijn fiets had een wiel te veel. No Tour for Ine. 'Wacht maar' was mijn enige antwoord.
Paar jaar later stond ik er weer met een heus designstuk, een bmx.
Had de commissie zich er weer niet mee komen moeien, had het niet veel gescheeld of Lance Armstrong kon zijn zeven overwinningen op zijn buik schrijven. Dit maal lag het niet enkel aan de fiets, maar was de outfit het probleem. Kleedjes zouden de renners te veel kunnen afleiden. En veiligheid draagt de Toudirectie immers het hoogst in het vaandel. Waarbij de secretaris van de directie ook nog toevoegde dat ruitjes nu ook eenmaal niet fashionable met bollen gepaard gaat. Again no Tour for Ine.
Dit jaar staat Ine er als ploegleider met een team van alweer jewelste. Geen wiel teveel aan mijn fiets, geen kledij ongepast aan het stuur van de wagen. Geen commissie die me belet. (Dat ze maar niet te weten komen dat dit een ploegleider zonder rijbewijs is.) Net zoals in de Giro doe ik mee aan twee competitiespelletjes. Eentje met vierduizend man en eentje met twee. And we are going to beat them all. (Ons motto, wil daarom niet zeggen dat het degelijk zo zal zijn.)(Aangezien elk spel andere regels oplegt is het moeilijk om twee dezelfde ploegjes samen te stellen, maar heb mijn best gedaan. En inderdaad ik hou eraan om zo te kiezen uit een zelfde groepje al was het een echte ploeg en ik dus uit een echte ploeg een selectie moet maken. U zal dus zien (voor degenen die zich hier daadwerkelijk in interesseren en de vorige blogjes gelezen heeft) dat er dus voorspelbare keuzes zullen verschijnen. (Ik had me voorgenomen wat minder Spanjaarden te kiezen, maar dat is me niet gelukt *big smile*) Toch effe de namen meedelen (niet dat het een lezer een reet (of iets properder) kan schelen).
#1 : Andy Schleck, Samuel Sanchez (vanzelfsprekendheid), Edvald Boasson Hagen (te sympathiek om thuis te laten), Tyler Farrar (te sympathiek om thuis te laten), Tejay Van Gaarderen, Alessandro Petacchi (want Cav onsympathiek dus thuis te laten) , Juan José Rojas (vanzelfsprekendheid eerste klas), Daniel Oss, Fran Ventoso (vanzelfsprekendheid tweede klas)
#2 : Andy Schleck, Carlos Barredo (kon hem niet thuis laten), Rui Costa (kwestie van wat durf in combinatie met Barredo en twee voorwielen), Tyler Farrar, Richie Porte, Amets Txurruka, Vasil Kyrienka (Movistar, zegt genoeg), Rigoberto Uran, Fran Ventoso
En binnen drie weken vuur ik dan nog eens een eigen kijk op u af. Willen of niet. U zal er door moeten mijn beste.
Tussendoor even een bicycle orgasm ... djeezez prachtig gewoon.
(En een tip: Don't go boo-ing renners, maar moedig gewoon je favoriet harder aan en applaudisseer wat luider. Vond het boe roepende publiek enorm onsportief gisteren toen Contador en maten het podium opkwamen. Triest! Wat als de man nu toch onschuldig blijkt te zijn? En straf die ploegmaats zo niet. Dat is wat ik er van denk.)
Maar de tour commissie dacht er anders over. Na veel media aandacht en geklaag van de tegenpartijen, kwamen ze uiteindelijk met een gestaafde verklaring op de proppen. Mijn fiets had een wiel te veel. No Tour for Ine. 'Wacht maar' was mijn enige antwoord.
Paar jaar later stond ik er weer met een heus designstuk, een bmx.
Had de commissie zich er weer niet mee komen moeien, had het niet veel gescheeld of Lance Armstrong kon zijn zeven overwinningen op zijn buik schrijven. Dit maal lag het niet enkel aan de fiets, maar was de outfit het probleem. Kleedjes zouden de renners te veel kunnen afleiden. En veiligheid draagt de Toudirectie immers het hoogst in het vaandel. Waarbij de secretaris van de directie ook nog toevoegde dat ruitjes nu ook eenmaal niet fashionable met bollen gepaard gaat. Again no Tour for Ine.
Dit jaar staat Ine er als ploegleider met een team van alweer jewelste. Geen wiel teveel aan mijn fiets, geen kledij ongepast aan het stuur van de wagen. Geen commissie die me belet. (Dat ze maar niet te weten komen dat dit een ploegleider zonder rijbewijs is.) Net zoals in de Giro doe ik mee aan twee competitiespelletjes. Eentje met vierduizend man en eentje met twee. And we are going to beat them all. (Ons motto, wil daarom niet zeggen dat het degelijk zo zal zijn.)(Aangezien elk spel andere regels oplegt is het moeilijk om twee dezelfde ploegjes samen te stellen, maar heb mijn best gedaan. En inderdaad ik hou eraan om zo te kiezen uit een zelfde groepje al was het een echte ploeg en ik dus uit een echte ploeg een selectie moet maken. U zal dus zien (voor degenen die zich hier daadwerkelijk in interesseren en de vorige blogjes gelezen heeft) dat er dus voorspelbare keuzes zullen verschijnen. (Ik had me voorgenomen wat minder Spanjaarden te kiezen, maar dat is me niet gelukt *big smile*) Toch effe de namen meedelen (niet dat het een lezer een reet (of iets properder) kan schelen).
#1 : Andy Schleck, Samuel Sanchez (vanzelfsprekendheid), Edvald Boasson Hagen (te sympathiek om thuis te laten), Tyler Farrar (te sympathiek om thuis te laten), Tejay Van Gaarderen, Alessandro Petacchi (want Cav onsympathiek dus thuis te laten) , Juan José Rojas (vanzelfsprekendheid eerste klas), Daniel Oss, Fran Ventoso (vanzelfsprekendheid tweede klas)
#2 : Andy Schleck, Carlos Barredo (kon hem niet thuis laten), Rui Costa (kwestie van wat durf in combinatie met Barredo en twee voorwielen), Tyler Farrar, Richie Porte, Amets Txurruka, Vasil Kyrienka (Movistar, zegt genoeg), Rigoberto Uran, Fran Ventoso
En binnen drie weken vuur ik dan nog eens een eigen kijk op u af. Willen of niet. U zal er door moeten mijn beste.
Tussendoor even een bicycle orgasm ... djeezez prachtig gewoon.(En een tip: Don't go boo-ing renners, maar moedig gewoon je favoriet harder aan en applaudisseer wat luider. Vond het boe roepende publiek enorm onsportief gisteren toen Contador en maten het podium opkwamen. Triest! Wat als de man nu toch onschuldig blijkt te zijn? En straf die ploegmaats zo niet. Dat is wat ik er van denk.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten