Ine's kijk op de Tour de France 2011 (3) 'daar hebben we het laatste nog ni van gezien'

 (Waarschuwing: als je wielrennen 100% serieus wil geanalyseerd zien worden ben je waarschijnlijk niet op de juiste blog beland. Mijn excuses. Ik ben van vrouwelijke makelij en het is dus in feite moeilijk om tussendoor dan ook niet enigzins op te merken dat deze mannen vaak schoonbruingespierd in aansluitende pakskes op schoon gedesignde fietsen zitten. Inderdaad.)

Het drie weken durende koers event in la douce France is ook weer tot zijn eind gekomen. Paar renners die er niet genoeg van krijgen rijden deze week de 'traditionele' na-criteriums, anderen gaan dan liever meteen naar de vrouw des huizes, waar al klaar staat: een warm baddeke, een glaaske wijn en een goede nachtrust (want de hotels waren klaarblijkelijk weer niet al dadde volgens de renners). Het is hen gegund. Uiteraard.

Wat was me dat met de Belgen zeg. Hadden ze pech dan hadden ze serieuze pech, waren ze in hunne goeie dan lieten ze dat meteen ook serieus zien. De ene week gingen we van gejuich voor de heer Gilbert (die ik niet eenmaal niet zien lachen heb), de andere week gingen we van gejuich voor Vanendert (of Vandenhert zoals de vader hem noemt). (Al mogen we De Gendt, Monfort, De Weert, Devenijns en Meersman ook wel fier benoemen. En om dan de Belgenlijst te vervolledigen geven we Zingle en Roelands ook een eervolle vermelding.) De Jelle had zowaar de bollentrui in handen genomen. En dan heb je zo van die gasten die 's avonds bij Karl aan tafel komen te zitten en zich wielerkijker-die-hard noemen, maar dan bekennen nog nooit van een Vanendert of Rolland gehoord te hebben. Mo. En dan hadden we ook Geert Verdickt, zanger van Buurman, die zowaar mijn favoriete klassementsrijder Sanchez vraagt een dagje te wachten met die overname van de bollentrui omwille van de nationale feestdag. Zo vriendelijk en attent dat die man is, doet ie dat dan ook. (Buurman's strijdlied op de tonen van Rocky: 'Jelle komt altijd terug, rij omhoog en pak Sanchez, liefst bij zijn pietje ...' *gniffel*)  Hij liet Jelle nog een extra dagje van de bollen genieten, maar ging er daags nadien wel mee lopen (of fietsen in dit geval). Toch wel terecht. Sanchez was de betere klimmer in deze Tour. En met het nieuwe bergpuntensysteem zien we dan ook in Parijs eens een echte klimmer op dat podium.

Michel Wuyts, José De Cauwer en ik hadden een onderlinge weddenschap. Als Michel in elke uitzending een paar keer 'kantje boordje' wist te integreren in zijn uitleg en José eenmaal Hesjedal's (HesjeRdal) naam goed uitspreken kon zou ik de tonduese in mijn haar zetten. Ondanks een puike prestatie van Michel die waarschijnlijk welgeteld een honderdzesentachtig keer 'kantje boordje' zei, blijft de tondeuse aan de kant. Hij hielp stiekem José nog met het genuanceerd articuleren van Ryder Hesjedal's naam, maar het mocht niet zijn. José vond het klaarblijkelijk een te moeilijke uitdaging. Hij liet nog weten 'daar heb je het laatste nog niet van gezien'. Als tegenprestatie komt Fabian voor mij koken.

Cav who??? Rojas stond er toch stralend beter mee (next year, you'll see!)

Donderdag was het de rit met aankomst op de Galibier. Col op, col af, col op, col af, col op ... Niet voor iedereen een pretje. En zeker niet als er na de aankomst van de eerste een klok begint te tikken. Tik tik tik ... de seconden gaan voorbij, minuten gaan voorbij, vijftal minuten gaan voorbij ... 'meneer grupetto leider, are we there yet?' ... 'are we there yet?' ... 'are we there yet?' ... 'NEE WE ZIJN DER NOG NIET! en als ge zo blijft zagen geraak ik uit mijn tempo en geraakt iedereen uit zijn tempo en dan moogt gij het sebiets aan de jury gaan uitleggen zulle' ... tik tik tik ... nog paar minuten te gaan ... TE LAAT ... paniek ... Maar dan heb je een goedzak in de jury zitten. 'Mo das wel viele man hè ... mo bezietsj da nou ... wa moetsje nou doeng?' 'Wete wadde, we goan wijle ze gewoan allemoe doorloate, wa paasde?' 'Mo meentje da?' 'Bajoat, en oemda gelaak niemand begint te zoage, trekke we awa punte van da groen af, vwoila zoe waarkt da.' ... Ik hier thuis een tirade afsteken van hoe unfair dat wel niet is ten op zichte van Rojas (objectief! en licht subjectief) en andere mannen die zich ten volle gegeven hebben om binnen tijd binnen te komen. (Thuis omschreven als: gij leeft u te veel in in die 'personages' (personages? en ik die al die jaren dus naïef dacht dat dat pure reality was), wete wa gaat gij het daar volgend jaar eens allemaal gaan regelen.) Daags nadien was het veels minder van grote mond hier toen bleek dat ze weer te laat binnenkwamen en ik in de menigte de Spaanse kampioen zag. *en ze floot verder een schoon deuntje* Al vond ik het wel verdomd sneu voor Leukemans. Hij kwam later dan de bus toe en alleen. Waardoor hij richting huiswaarts keren mocht.

Want ook in tijden van plaspauzes kan men rekenen op ploegmaten steun

En danseuse. Zo gaat de biefstuk-graag-etende winnaar van vorig jaar de bergen in. Ook naast de fiets gaat deze man al dansend door het leven. Zijn vriendin heet namelijk Macarena *starts to sing met bijpassend dansje * ééééééé macarena...

Hoe het Noorse wielerfeest in een luttele seconde serieus verbleekte (RIP)

Dames en heren, we hebben een ondeugende knaap te melden. De lampen in het hotel van Katusja hingen duidelijk aan de lage kant. *ponks* deed het. En Kolobnev liep er tegen.

The circle of cyclinglife - 'ow, look, I've already signed it'

En een kleine kwis (hoofdprijs: een excuusbrief van de franse televies): zoek de verborgen coureur in de wieleruitdrukking: 'ie zag hier in z'n saus tis van de soep da vet'

Voeckler: 'zut alors, je ne peux pas voir le finish - et c'était quand même Grenoble-Grenoble'

Om het nu even over Voeckler te hebben, vond hem straf. Ik heb het nooit echt zo gehad voor 'Titi', maar amai heb mijn mening nu toch even herbekeken. Vorige Tours vond ik hem enkel maar een mediageil mannetje dat gezien wou worden door elke camera. Maar dit jaar was er ook een serieuze strijdlust te zien. Het gezichten-trekkende-mannetje ging ervoor. En ik begon zowaar voor hem te supporteren. Ik gunde het hem van harte om toch op dat podium te kunnen staan, al dan niet in geel. En hoedje af (chapeau) voor zijn groene ploegmaats en een extra afgenomen hoed voor Rolland (ik genoot van zijn verdiende happiness).

Terwijl de leeuwen bij Garmin hun gang mochten gaan, gaven ze bij Europcar blijkbaar iets minder om dierenrechten

Vrijdag was er de korte maar zware etappe naar Alpe D'huez. Klimmers zagen het al helemaal zitten, de zuchtende sprinters daarentegen hoopten waarschijnlijk op een veilige (en binnen tijd) aankomst, en de Nederlanders keken al uit naar het vrolijke oranje feestje op de top. Rob Ruijgh, Johnny Hoogerland, Laurens Ten Dam, ... ze werden aangemoedigd als zot. The Dutch went crazy. Simon Gerrans, die samen met Ten Dam boven kwam, lachte -naar horen zeggen- de ballen uit zijn broek.

Ten Dam richting top Alpe D'huez met de oranje overenthousiaste aanmoedigingen

Met Laurens Ten Dam, de renner met baard die in de Giro door Schotte en De Cauwer Jezus werd genoemd, moet dit Monty Python's Life of Brian gewijs als volgt zijn verlopen. 

De oranje menigte: ... master! master! look! master! here he is! ...

Nederlander één:  The mountain has led us to Him!

De oranje menigte: The mountain!

Nederlander twee en drie: Speak to us, master! Speak to us!

Laurens Ten Dam: Go away!

De oranje menigte: A blessing! A blessing!

Nederlander vier: How shall we go away, master? 

Laurens Ten Dam: Oh, just go away! Leave me alone!

Nederlander vijf: Give us a sign!

Nederlander zes: He has given us a sign! He has brought us to this place!

Laurens Ten Dam: I didn't bring you here! You just followed me!

Nederlander zeven: Oh, it's still a good sign by any standard. 

Nederlander acht: Master! Your people have walked many miles to the top of Alpe D'huez to be with You! They are weary and have not drunk. 

Laurens Ten Dam: It's not my fault they haven't drunk! 

De oranje menigte: There is no drink in this high mountain! 

Laurens Ten Dam: Well, what about those bottles Heineken over there?

De oranje menigte: Heh! A miracle! A miracle! ... He has made the bottles beerful by His words! ... Show us another miracle! 

Blinde Nederlander: I am healed! The Master has healed me!

Laurens Ten Dam: I didn't touch him! 

Blinde Nederlander: I was blind, and now I can see! Aargh! 

De oranje menigte: A miracle! A miracle! A miracle! He is the Messiah! Hail Messiah!

Laurens Ten Dam: I'm not the Messiah! 

Nederlander negen: I say You are, Lord, and I should know. I've followed a few.

Laurens Ten Dam: I'm not the Messiah! Will you please listen? I am not the Messiah, do you understand?! Honestly! 

Nederlander tien: Only the true Messiah denies His divinity. 

Laurens Ten Dam: What?! Well, what sort of chance does that give me? All right! I am the Messiah! 

De oranje menigte:  He is! He is the Messiah! 

Laurens Ten Dam: Now, fuck off! 

Nederlander elf: How shall we fuck off, O Lord? 

Laurens Ten Dam: Oh, just go away! Leave me alone ...

En ie was blij dat de streep in zicht was ...

Edvald Boasson Hagen (de Lovkvist van de Tour (weet u nog wel (zie Giro blog)*knipoog*)) 

Het belangrijkste ingrediënt voor een geslaagde Tour? Zet een George Hincapie in uw team. Ik zeg het maar, moest u ineens het idee opvatten van 'ik wil hier nekeer een paar Schlecks de loef afsteken en het gele mannetje wezen in Parijs'. 

Het was geen Tour om over fanschap van Movistar naar huis te schrijven. Laatste in ploegenklassement was dan duidelijk toch geen soort van tactiek zoals ik bleef beweren. Uiteindelijk is een ritzege en paar dagen in groen ook mooi. Mijn ander favoriet team (ontdek elke keer weer een 'oud'  favoriet (mannen zoals Zabriskie (was die uit het oog verloren, maar heb zijn hilariteit en geweldige persoonlijkheid weer 'herontdekt'), VandeVelde, ...) in die ploeg) was dan wel weer top. Garmin ging zondag naar huis als beste ploeg met ploegentijdritwinst, drie ritten en paar dagen geel. En hoe hilarisch en plezant is die ploeg wel niet. (En off the record: vrouwtjes zijn precies nogal wild van Andy Schleck of soort, wel geef mij dan maar eerder een Thor of soort, stevige vent waar een poep nog bij te vinden valt, anyways dat geheel terzijde.) 

Het was een Tour van straffe mannen (meestal dezelfden) me dunkt. Roy, Delage (of was het nu Delaplace), anyways FDJ had er zin in (jammer genoeg rendeerde het niet echt), de Europcar boys, de Noren Thor en Edvald, Johnny Hoogerland (met zijn 'mijn hechtingen zijn weer opengesprongen, nouwja vin ik niet zo erg, de Tour is toch bena gedaan en ik wil die bollen terug' mentaliteit), Vanendert, Voigt ('Suddenly I foundz myself climbing out of thze bushes. Aftzer thzat, I tried to actually take it easzy. But thzen my front wheel slid out on anothzer turn and I was down again! Oh man, I just felt szo stupid and useless! I was mad! I was mad at myself. I was mad at thze world. I was mad!' en ja als Jens mad is), Bak  ... Strijdlust for the win!

Want een vaas komt voor een winnaar altijd van pas

Ohja niet te vergeten, Cadel Evans won de Tour. Hij werd op het podium bijgestaan door de broertjes Schleck, die ons alvast beloofden volgend jaar weer voor die tweede stek te strijden. Groen nam Cavendish mee naar huis (dit bespaarde hem de moeite een excuus te verzinnen) alsook de klink. Hopelijk wast Rolland's vriendin met Dash, want het truitje was witter dan wit. En de I-look-silly-but-I-really-don't-care trui ging naar Sanchez. (Voer een trui met zoodiertjes, roze en turkoize streepjes, Bumba of Jip en Janneke in. Die mannen dragen dat nog.)

En ik zou nog wat weten te vertellen, maar wie weet is dat voor de Tour van volgend jaar. U bent een held als u dit werkelijk helemaal gelezen heeft. Echt waar. Haal uw gele t-shirt maar boven. Ik ben fier.

Eerlijk toegegeven? Ja. Awel ja, okee, ik beken. Ik heb een smsje gestuurd toen Fabian's truitje te winnen viel. Ja.