(Waarschuwing: als je wielrennen 100% serieus wil geanalyseerd zien worden ben je waarschijnlijk niet op de juiste blog beland. Mijn excuses. Ik ben van vrouwelijke makelij en het is dus in feite moeilijk om tussendoor dan ook niet enigzins op te merken dat deze mannen vaak schoonbruingespierd in aansluitende pakskes op schoon gedesignde fietsen zitten. Inderdaad.)
Uiteindelijk is alles nietig. Vergeleken met de tragische gebeurtenis. Een schok voor de wielerwereld. Bevreemdend. Net de televisie opgezet. En de val. Close-up die dagen en nachten in mijn hoofd weer verscheen. Twijfels over wie en hoe. Maar zag meteen Leopard man. Wouter Weylandt. WW special. Favoriete Belgische wielrenner. Al ken je die mannen niet persoonlijk, als je jaren en jaren en jaren het wielrennen volgt, bouw je toch een of andere band met die mannen op. Gehuild heb ik. Gehuild tijdens de laatste kilometers van de eerbetoonrit. Schoon (in zekere zin) was de rit. Dieptreffend. Mannen zien huilen maakt het voor mij zoiezo al moeilijk de tranen te bedwingen. En dan Tyler Farrar en Fabian Wegmann (die laatste wil ik steeds knuffel geven wanneer ik hem zie, vraag me niet hoe of waarom (ooit naast gestaan en de neiging om knuffel-die-man was groot, de durf stukken kleiner (Ine wat sta jij nu naast Fabian te doen? Aha!))) huilend ... Hartverscheurend hen allen zo te zien. WW het ga je goed, rust in vrede.
But the ride goes on ...
Milkshake milkshake milkshake milkshake milkshake … verscheen in neonlichten aan en uit in mijn hoofd telkens een ploeg de eindstreep haalde in de eerste (ploegentijd) rit. Dat roos vroeg gewoon om een milkshake (of fristi) (later die week zou ik dan ook wel degelijk de mixer in de aardbeien hebben gezet). (Terwijl het reclame voor 'esta thé' is. Big questionmark rises in my head. Nouw daar is behoorlijk wat mis gelopen in de hele marketing my Italian friends.)
Wat me brengt bij Rick Flens. Hahahahaha … okeej Ine enough my dear, die jongen heeft zijn achternaam ook niet zelf gekozen … Jeminee daar heb je de familie Flens … en met de woorden van Michel en co 'die renner is beslist geen pannenkoek'.
En ... *trommelgeroffel* ... de prijs voor properste mannen gaat naar … *trommelgeroffel* … Aqua y Sapone … wel van harte gefeliciteerd mannen.
Misschien in zo’n ronde toch te veel met wielrennen bezig? Hoewel … Was het nu donderdag of vrijdag van de eerste week, anyways één van die nachten droomde ik van de Movistar mannen (hell yeah!) en het was mijn verjaardag (noot: in dromen hoeft niet alles effectief realistisch te kloppen, if it can be party everyday, let’s party everyday). Ik mocht gaan vragen of ze meekwamen naar mijn etentje. Effectief gaan vragen (imagine that!), zegt de Kyrienka (spreekt gewoon nederlands begod!) van ooow we hebben dinsdag al veel en veel te veel gegeten, denk dat we nu beter een broodje eten (grmbl … even in dreams luck isn’t always appearing apparently). Ikke terug naar huis. Een Spanjaard van de ploeg liep met me mee door winkelstraat en wou me perse iets in een winkel kopen. Ik dacht shittt diene aanbidt mij hier (damn Ine het is niet omdat het een droom is dat ge er niet van moet genieten hè, really) en was content toen ik hem had afgescheept (weird weird weird).
De prijzen dezer editie waren nogal van unieke soort me dunkt. Elke roze truidrager van de dag kreeg op het podium niet enkel zijn deze-drie-weken-voel-ik-me-er-absoluut-niet-gay-in roze trui, alsook een kleine (met kleine bedoel ik hier wel degelijk een kadee). Contador's vrouw zal staan lachen als hij thuiskomt ...
Ondertussen werd er ook een document gelekt van de UCI waar de renners die deelnamen aan de Tour vorig jaar opstonden met een cijfer achter hun naam. Hoe hoger het cijfer hoe verdachter ze waren, hoe meer in het oog ze gehouden werden. Twee mannen kregen een tien. Carlos Barredo (mo!) en Yaroslav Popovych (mo!). Contador een vijf (die had jullie bij de lurveeeeen denk ik dan zo een beetje). U kan het u al voorstellen, de renners zijn hier niet content mee. Advocaten ingeschakeld. Laat het toch wel niet de docent van Recht die ik had zijn zekers. Zou ie me nog kennen? Handelt een advocaat niet uitsluitend in belang van zijn cliënt? Is een date met Barredo ofzo niet in belang? Yes, that’s what I thought, exactly. Anyways wat ik wou zeggen is, zo’n lijst is zever in pakskes me dunkt. Aan de hand van een test en een paar waarden die eens hoger bleken te zijn (wat ook natuurlijk kan zijn en niet wegens verboden producten die sloebers in het peloton wel eens durven nemen) kan men geen verdachtenlijst maken. Dat is wat ik er van denk. En Robbie McEwan (beter bekend als Wobbie de wielwennew) ook. "Please explain UCI. I'm all for catching cheats but draw the line at this sort of thing which could be based on one single wayward statistic. And who leaked it?"
Waar ik nu bij nadenk ... Contador wel heel sterk bezig ... mja zolang niet echt dingen zijn bewezen, oordeel ik niet ...
In de eerste week van de Giro ben ik op internet op een paar meisjes gebotst die ook wielrennenzot zijn (of moet ik zeggen ‘wielrenneRzot’? (al spreken ze ook wel met serieus kennis over de sport, but with an extra view of women, like me)). Anywayzzz Leopard Trek heeft een aanhang van ik-weet-niet-hoe-lang (jensi, fabwee, andy, frankie, jakob, davide, giacomo, linus … yes the girls obviously love them) en andere renners worden ook wel onder een ander spotlicht gebracht. Een spotlicht dat mij ook effe het wielrennen vanuit een andere hoek deed bekijken. So helloooo misterrrrr Löfkvist (Hugh Grant zou het bezingen als ‘and pop goes my heartttt’). (Damn that look *headdesks*)
Met dus hier en daar een knipoogsupportersact van me gaande naar hier en daar een renner is het favoritismegevoel voor Movistar (Movistar? Argh verschrikkelijk dat er nog steeds veel van toeten of blazen weten als ik het over die ploeg heb. Schandalig. Het supporteren begon in de tijd voor dat Caisse d’Epargne Movistar werd, voor dat Illes Baleares dan Caisse d’Epargne werd, voor dat Ibanesto dan Illes Baleares werd, wanneer Ibanesto gewoon nog Banesto was, … sounds a long time ago.) nog steeds groot.
Vorige week maandag kreeg de ploeg en wielerwereld een nieuwe klap te verwerken. Ik kwam thuis en de mama zei 'er is weer een wielrenner overleden'. Ik zei 'ni zeggen, ik wil het nie weten ... kan niet zijn ... wie?'. 'Een 31-jarige Spanjaard costa, conta, gotto, ... zoiets?' Hart trilde. Ik kon die namen niet thuis brengen, maar had het gevoel dit is iemand van Movistar. De Standaardsite geopend en daar stond het. Xavi Tondo, pas dit seizoen bij de ploeg (maar very welcome en volgens de renners alsof hij er al jaren bij reed), overleed bij een bizar ongeluk. Descansa en paz Xavi. Sympathieke jongen die pleitte voor een ‘propere’ sport.
De rit na de Etna en de rustdag hadden Renaat en Jose (die overigens weer samen geweldig waren (grappige discussies, enz)) over het samenzijn van de renners, na die veelophefmakende –in-het-peloton-want-was-zware-rit-rit op de Etna, voordat de renners met het vliegtuig terug op het vaste land werden gebracht. Heel het peloton had samen gegeten, samen een film gezien … Ja zei ik tegen de moeder (die ook al eens graag meekijkt) moet een enorm gezellige boel zijn geweest, achteraf hebben ze ook nog elkaars benen onthaard, teennagels gelakt en als verrassing cupcakes mogen versieren … een echte boysnight. Moeder van ‘ja?’ met zeer veel geloof in de stem en ik ‘ja zenne’ (oooh boy).
En *trommelgeroffel* de prijs voor silly-gay-way-verre-van-wannabe-mokerslag gaat naar … *trommelgeroffel* … Robbie Hunter … wel van harte gefeliciteerd man.
Ondertussen nog steeds geen Lovekvist mogen bespeuren tijdens de ritten in beeld. ‘Bestaat diene wel hè?’ ‘Ma ja, echt, diene is goe bezig zenne, tweeëntwintigste in klassement wel op kweetni hoeveel minuten, but who cares?’ … Aankomst rit achttien. There he is. ‘Ziedem ziedem ziedem ziedem ziedem?’ ‘Is em da? (op zo’n manier van tis ni goe ofzo)’ Ja die jongen gaat zijn beste blik niet bovenhalen als ie net zo’n lange rit achter de rug heeft hè. The awkward moment when you have to admit he didn’t look cute at the moment but have to explain he is, he really is. *Looks back to the picture* *headdesks again*
En om het voor ons ook wat leuk te houden en niet enkel naar de wielrennende mannen te kijken en hopen op spannende ritten en ronde (you spoiled it big time Contador) heb ik een competitiespelletje in elkaar gestoken met de broer. Normaliter maken wij ons ploegje bij Tourchampion (een online spel van ferry De Groot waar een 4000tal ploegjes aan mee doen) maar daar kregen we geen mail van. Dus moesten we zelf maar wat verzinnen, met strenge spelregels en al, oh ja. En zo dat we niet de snoodaard zouden uithalen en negen klassementsrijders zouden kiezen, besloten we van elk rugnummer één te kiezen (dus 71, 42, 106, …you get the picture). Mijn ploegje bestond uit: Nibali, Rodriguez, Marzano, Caruso, Lastras (ofcourse), Vigano, Pasamontes, Righi en Ventoso (ofcourse). De ploeg van de broer bestond uit niet-zo-sympathiek-tegenover-mijn-ploegje mannen. En ie won. Maar Ine’s ploegje zou Ine’s ploegje niet zijn moesten wij al niet tevreden zijn met een deelname en zolang we maar sympathiek zijn instelling. (Noot: ik leefde me vaak nogal te fel in, in dat ploegleider zijn, zalig.) Ochnee. Stuurde Ferry daar toch geen mail daags voor il Giro begon. Swat twee spelletjes, twee ploegen, twee kansen om te winnen. Of verliezen. Kan ook. En dat werd het ook. Maar met geheven hoofd. Dat tweede ploegje zag er iet wat anders uit, aangezien de regels daar anders golden. Nibali, Rodriguez, Cataldo, Ventoso, Visconti, Cavendish, Nocentini, Ardila, Marzano.
De persoonlijk fijnste ritwinsten: Ventoso, Kyrienka, Bart De Clerq. Die laatste ritwinst was een behoorlijke spannend einde van de rit. Net op het nippertje. Was de streep een meter verder dan had de Belg het niet gehaald. Straffe overwinning. Om er op het puntje van de stoel bij te zitten.
De Clerq: ‘Booo yaaaah’ tegen de kopmannen zoals Scarponi, Nibali, Contador, Kreuziger, …
Leuke commentaren van Schotte en De Cauwer. En leuk die interactie tussen ons drieën (alsof ik bij hen in de cabine zat en we tegen mekaar bezig waren, bizar hoe zij toch telkens precies op mijn commentaar antwoordden ‘nee het is niet waar hè’ waarop Renaat dan ineens zegt ‘toch wel’ of toen daarnet José bezig was dat Rujano zijn vijfde plek ging behouden en ik zei ‘ho ho José, Rodriguez staat nummer vijf hè, hem niet vergeten hè’ waarop ie dan weer zei ‘oei ja , sorry, Rodriguez staat op vijf’. Of hoe ik soms ineens op iets opkom en dat hier thuis vertelde over iets van de rit daags voordien en waarover paar seconden later zij dan ook beginnen, waarop de moeder zei ‘jaja maar dat wist ik al van de reporter hier naast mij’.) Oooh ik wil best wel van reportertje zijn. Karl, Michel, José, Renaat, André, Lieven … ik ben kandidaat voor de Tour mannen.
Anyways afsluiten doen we met essentiële informatie: 1. Contador 2. Scarponi 3. Nibali
*milkshake* see you next may *milkshake*