Waar ik dezer dagen mee bezig ben? Veel. Veel te veel. Het chaotische nabij. Waardoor ik mijn blog verwaarloos. Amper blogstukken gepost de laatste tijd. De schaamte nabij.

 

 

Maar ik wil het goedmaken. Met mijn blog. Met u, mijn lezer. Als u daar nog steeds ergens ronddwaalt. En met mezelf. Is mooi, niet? Ik zal u wat vertellen over de laatste weken. Misschien van de hak op de tak. Misschien ook niet. Misschien allemaal in één bericht. Misschien ook niet. Ik schrijf hoe het in mijn hoofd opborrelt en hoe het dan geleidelijk aan in mijn vingertoppen stroomt naar het toetsenbord toe.

 

Mijn voorbije weken bestonden voornamelijk uit:

 

- Vloeken op de NMBS. Ik ben het haast niet meer gewoon, een trein die op zijn uur rijdt.

 

- Eindelijk seizoen 3 van The Killing ook tot zijn einde gezien. Het enige wat ik wil toevoegen is 'aaarghhh open eindes zijn niet fijn'. Zo. Dat is gezegd.

- Het zijn grote dagen voor deze prutser. Sjaals haken, juwelen in elkaar steken, naaien, schrijven, zingen, ontwerpen,  andere fijne diy dingen, ... Mijn hoofd borrelt van ideeën. Ze ten uitvoer brengen is totaal wat anders. Het is te veel in ene keer. Help.

- Ik heb eindelijk door waarom Belle altijd al van kinds af aan mijn favoriete Disney prinses was. Haar liefde voor boeken.

- Vorig weekend was ik op stap met mijn nieuwe beste vriend Nikon. Schone plaatjes schieten tijdens een herfstwandeling. En de mist hielp daarbij. Serieus mysterieus in de mist was het thema. En ik was niet de enige op pad. Ik raakte geïntrigeerd door een schonejongemansfiguur, die de bomen bestudeerde ofzo. Een verwante ziel dacht ik. Ik kreeg een glimlach en knipoog. Maar mijn introvert- en verlegenheid weerhouden mij altijd van een conversatiestart. Nefast.

- Mijn brievenprozaroman krijgt meer en meer vorm. Verwacht geen opgewekte tekstjes. Daar ben ik immers nog steeds niet in geslaagd. "Monday. Waiting for someone to notice. My biggest fear, being unknown until the end of my days. In the evening I putted on my favorite dress and danced till the moon arrived. I named the stars after my fears."

- Vorige zondag was het weer tijd voor Crossing Border. Heel fijn en gezellig festivalletje vind ik dat. Ik ontdekte Lucius, droomde weg bij Phosphorescent, genoot van John Grant en had een hele fijne muzikale tijd. Soms zegt kort en bondig meer dan een uitgebreid verslag. Bij deze hoop ik het te bewijzen. *knipoog*

- Danone yoghurt met kiwi! Njammie.

- Dit heb ik voortdurend:

 

- Ik ben op zoek naar een liefdevolle en geweldige man met geld zodat we samen een herenhuis kunnen kopen en ik mij volledig kan laten gaan wat het interieur betreft. Geïnteresseerden mogen het mij altijd laten weten. Aarzel niet.

- Een muzikale tip? Keaton Henson. Qua tekst en melodie bekoort ie me zeer. Maar ie is te bedeesd om op te treden. 

- Ik ben nog steeds op zoek naar een naam voor mijn juweeltjes. Ideeën zijn altijd welkom.

- Er zijn hoogstwaarschijnlijk interessantere dingen die ik u kon melden, maar dat zijn meestal nooit de anekdotes die ik onthoud.
 

Geliefde van de week

 

"Miss you terribly already
Miss the space between your eyelids,
Where I'd stare through awkward sentences
And void through awkward silence

...

Get distracted by my music,
Think of nothing else but art
I'll write my loneliness in poems,
If I can just think how to start"

(Keaton Henson, Small hands)

A girl you should date (ik lees en schrijf *wink*)

"Date a girl who reads. Date a girl who spends her money on books instead of clothes. She has problems with closet space because she has too many books. Date a girl who has a list of books she wants to read, who has had a library card since she was twelve.

 

Find a girl who reads. You’ll know that she does because she will always have an unread book in her bag. She’s the one lovingly looking over the shelves in the bookstore, the one who quietly cries out when she finds the book she wants. You see the weird chick sniffing the pages of an old book in a second hand book shop? That’s the reader. They can never resist smelling the pages, especially when they are yellow.

 

She’s the girl reading while waiting in that coffee shop down the street. If you take a peek at her mug, the non-dairy creamer is floating on top because she’s kind of engrossed already. Lost in a world of the author’s making. Sit down. She might give you a glare, as most girls who read do not like to be interrupted. Ask her if she likes the book.

 

Buy her another cup of coffee.
Let her know what you really think of Murakami. See if she got through the first chapter of Fellowship. Understand that if she says she understood James Joyce’s Ulysses she’s just saying that to sound intelligent. Ask her if she loves Alice or she would like to be Alice.

 

It’s easy to date a girl who reads. Give her books for her birthday, for Christmas and for anniversaries. Give her the gift of words, in poetry, in song. Give her Neruda, Pound, Sexton, Cummings. Let her know that you understand that words are love. Understand that she knows the difference between books and reality but by god, she’s going to try to make her life a little like her favorite book. It will never be your fault if she does.

 

She has to give it a shot somehow.
Lie to her. If she understands syntax, she will understand your need to lie. Behind words are other things: motivation, value, nuance, dialogue. It will not be the end of the world.

 

Fail her. Because a girl who reads knows that failure always leads up to the climax. Because girls who understand that all things will come to end. That you can always write a sequel. That you can begin again and again and still be the hero. That life is meant to have a villain or two.

 

Why be frightened of everything that you are not? Girls who read understand that people, like characters, develop. Except in the Twilight series.

 

If you find a girl who reads, keep her close. When you find her up at 2 AM clutching a book to her chest and weeping, make her a cup of tea and hold her. You may lose her for a couple of hours but she will always come back to you. She’ll talk as if the characters in the book are real, because for a while, they always are.

 

You will propose on a hot air balloon. Or during a rock concert. Or very casually next time she’s sick. Over Skype.

 

You will smile so hard you will wonder why your heart hasn’t burst and bled out all over your chest yet. You will write the story of your lives, have kids with strange names and even stranger tastes. She will introduce your children to the Cat in the Hat and Aslan, maybe in the same day. You will walk the winters of your old age together and she will recite Keats under her breath while you shake the snow off your boots.

 

Date a girl who reads because you deserve it. You deserve a girl who can give you the most colorful life imaginable. If you can only give her monotony, and stale hours and half-baked proposals, then you’re better off alone. If you want the world and the worlds beyond it, date a girl who reads.

Or better yet, date a girl who writes."

– Rosemarie Urquico –

Soms vraagt een mens zich af ...

wie schrijft er toch die dialogen uit Familie?

- laten we 't nie over 't werk hebben
- laten we 't dan over iets anders hebben
- waar beginde gij nu over
- ah over iets anders

- zo'n AA meeting kan toch deugd doen hé... wa drinken we?

Sterk!

(voor alle duidelijkheid dit programma gun ik enkel bij het zappen een blik)

Want lijstjesfreaks maken lijstjes

Treinbezigheden zijn meestal een noodzaak tegenwoordig.
Bij deze al een beginnend lijstje: 100den dingen te doen voor ik heenga ...

http://raindropsarefairywhispers.blogspot.be/p/to-do-be.html