Wo sind sie denn?

Manmanman wat een tennismatch was me dat. Aangezien ik niet veel kan doen wegens een nogal lastige blokkage van nek is tennis kijken de oplossing (en neen niet ter plekke, mja nogal wiedes, want links draaien kan ik momenteel niet, en op tv draait de camera mee, een geluk dus inderdaad). De langste match ever, een uur of elf lang (verspreid over drie dagen), straffe mannen zijn me dat. Goh en dat bleef maar duren en dat bleef maar duren en dat bleef maar duren.

Ik volg al jaren Wimbledon (Roland Garros eigenlijk altijd al minder, weet niet, dat British en zo spreekt me wrs meer aan). En de laatste twee jaren lijken al mijn favorietjes verdwenen te zijn. Zomaar verschwunden in der luft. Vreemd. Nowhere to be seen: Carlos Moya (topfavoriet! okee ik geef toe mede omdat het nen knapperd van een spanjaard is), Tommy Haas, James Blake, Feliciano López, Mariano Puerta, ... en nog vele meer, maar heb gewoon het gevoel dat ik ze allemaal vergeten ben doordat ik ze niet meer bespeur.

Okee dus ik ben een beetje gedwongen nieuwerds te zoeken. En vwoila twee sympathieke mannen gevonden sè. Nicolas Mahut (die na al die uren gewoon huppelend verder ging) en John Isner (die zich op het einde sloom naar de bal toe begaf en die het record bananen eten vermoedelijk heeft gebroken). Goh ja nu ligt den ene eruit (en ik was triest in zijn plaats, die jongen deed zo zijn best en daar zat ie dan achteraf op zijn stoel omdat ie niet meteen het veld af mocht, hops en daar voelde ik weer de neiging om een knuffel te gaan geven) en den andere waarschijnlijk morgen. Of het moet nen hele straffe wezen om dan ook nog eens te kunnen winnen. En dan ben ik weer verplicht om nieuwerds te zoeken. Ach Federer heeft altijd mijn steun. Nadal niet echt (piraten zijn zo niet meteen mijn ding). Daarmee dat ik nu luidkeels ROBIIIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNNNNN aan het roepen ben KOMAAAAAAAAAAN! En kijk het werkt! Hoera! 'Nadal kan het ni aan , Nadal kan het ni aan'. Ok ja heb nu dus Haase bij de favorieten gevoegd. Ten eerste hij heeft schone krullen, ten tweede hij maakt straffe schone punten, ten derde het is Haas maar dan met een e achteraan (waardige suggeraat dus), ten vierde ach hij ziet er sympathiek uit. En laat dat laatste nu vooral belangerijk zijn om te mogen behoren tot mijn lijst der favorieten.

Én toch mis ik de Carlos Moya! Zo een beetje de Mancebo van den tennis (hem zie je ook niet meer in het wielrennen).