Writing is a haunting melody
May your coming year be filled with magic and dreams and good madness. I hope you read some fine books and kiss someone who thinks you’re wonderful, and don’t forget to make some art — write or draw or build or sing or live as only you can. And I hope, somewhere in the next year, you surprise yourself.
(Het mag dan wel oorspronkelijk geschreven zijn door de heer Neil Gaiman, ik meen het evenhard, elk woord alsof het uit mijn vingertoppen vloeide komende van diep in mijn hartje!)
2010: de feiten!
Ook deze keer telde het jaar twaalf maanden. Mo. Echt wel. En in die maanden gebeurde er vanalles en niets. Een paar verzamelde (on)intressante feiten.
Meest gezongen nummer: Hope in the Air van Laura Marling
Meest beste impulsieve zet: de eerste shoutboxmessage op een bepaald profiel op lastfm
Meest beste soundtrack passend voor dit bewogen jaar: First days of spring van Noah and the Whale
Meest pijnlijkste irritantste fysieke gevoel: mijn nek! grmbl! wat was me dat zeg!
Meest gebruikte liedcitaten opgezegd in mijn hoofd in barre tijden: het zal u zekerst niet verbazen dat ze afkomstig zijn van de jongeheren van Mumford & Sons. 'But tell me now, where was my fault in loving you with my whole heart', 'But hold on to what you believe in the light.When the darkness has robbed you of all your sight', 'And there will come a time, you'll see, with no more tears.
And love will not break your heart, but dismiss your fears. Get over your hill and see what you find there,With grace in your heart and flowers in your hair.', 'And my head told my heart "Let love grow" But my heart told my head "This time no"', 'I gave you all But you rip it from my hands, and you swear it's all gone And you rip out all I have, just to say that you've won', ... en zo kan ik uit elk lied wel een stukje halen. Die mannen weten waarover ze zingen zenne ;)
Meeste één-keer-per-maand meegedeelde boodschap: pfff ik wou dat ik van mannelijk geslacht was ...
Meest stresserende enerverende lastige situatie: het langaanslependewachtmoment om te weten of ik nu geslaagd was of niet (drie maand laters)
Meest toevallige gebeurtenis: mijn verjaardag viel maar weder op 1 april
Meest geweldigste gebeuren om voor altijd te koesteren: een unieke band opgebouwd met iemand in zeer korte tijd :) heel fijn!
Meest liefste beste buddy in categorie onder-driejarigen: Daan!
Meest geweldige concert: pff, té moeilijk!
Meest gebroken deel van mezelve: mijn hartje *en de lezers zeiden allen van ooooooooh* *knipoogt*
Meest geweldige bloglezers: Die van mij! Ajaa. Uiteraard
Meest fier op zelf ontworpen ding: de legecddozenlamp
Meest die schrijven nu eens wat ik voel of zeggen wil: Mumford & Sons, Noah and The Whale, Laura Marling, Swell Season, Angus & Julia Stone ... echt toepasselijk van tijd! ongelooflijk
Meest verre echtgenoot: haha binnenpret tussen mij en een ander :') Een Braziliaanse Canadees of omgekeerd kan ook
Meest vervloekte project: Mijn cdboekenwinkel ... nooit heb ik meer gevloekt dan het moment van de opbouw van die maquette ... dju toch ...
Meest vreemdste op den duur serieus afgezaagde mansvoorstellen: durf hetzelf niet te zeggen ... maar echt verdomd waar ... een deksel van groot kaliber tegen hunne neus de eerstvolgenden en het zullen dan ook meteen de laatstvolgenden zijn ... jups!
Meest geliefde buschauffeur: en ik blijf er bij, het is de broer van Stany Crets (oftewel was het een verborgen cameraprogramma met Stany Crets). Die was nu eens altijd op tijd sè ... een voorbeeld kunnen ze er zekers aannemen me dunkt
Meest geweldigste gehoorde uitvlucht: ja wel mijn geld was op en de batterij was plat dus kon niet sturen en ze zijn hier aan het werken voor de deur en ene heeft de internetkabel geraakt en ja kon dus ni op pc en de voetbal gaat beginnen
Meest enthousiaste babysitkindjes: Zélie, Enea en Ise. Drie fantastische zusjes!
Meest langstdurende kwaadheid: een week en een half. Hoera! Vooruitgang! Toen was ik serieus kwaad in feite. Met reden toen, daar blijf ik bij ... Maar normaal doen we dus niet mee met kwaadheid, tenzij opmezelve
Meest belachelijke 'buiten dienst bus'-ontwijk houding: *steekt abrupt hand op* die van mij! *fier om eens in een categorie als eerste te belanden*
Meest attente bibliothecaresse: zwijgt er mij van! Ik kom de bib niet meer binnen vooraleer ik eerst effe gechecked heb wie aan de balie zit. Ik erger mij nu niet snel aan mensen en probeer altijd vriendelijk te zijn. Maar ge moet het nu ook niet gaan zoeken ook niet hè. En die zit er serieus dichtdichtdichtbij zenne :p jongens toch
Meest beluisterde artiest: surprise alom ... Jeff Buckley!
Meest gegeven/verstuurde gebaar: knufs
Meest favoriete film: 500 days of summer
Meest bekeken en actief gebruikte webpagina:lastfm :p
Meest originele sms-bericht: ok of :) of hehe of iets anders van dergelijke soort en zeer weinig woorden, nadat ik een hele lange met poetische allures (ja mezelf bestoefen mag een keer op het jaar) sms had verstuurd :p
Meest verstopte neusgat: de rechtse
Meest best behaalde resultaat: 100 op 100 met lovende woorden bij de oogarts XD
Meest idiote blauwe plek: die alsmaar steeds verhuizende op mijn knie
...
Gisteren sloot ik mijn concertjeslijst van dit jaar af. Angus and Julia Stone.
Weer wat te vroeg zo bleek, een 40 minuten voor aanvang. Goed bezig kind! En nu moet je weten dat ik geen geduldige wachter ben. Absoluut niet. Wel 40 minuten denk ik de oren van de metgezel afgebabbeld. Zijn oren tuiten misschien nog. Voor geen schuldgevoelens te kweken heb ik het hem ook niet meer gevraagd. Geert Verdickt van Buurman zou het beschrijven als volgt 'ik sukkelde met een kater en Ronny is gene prater' maar dan zonder de kater en de metgezel zijn naam was niet Ronny. En de plot van de vergelijking ben ik ondertussen even kwijt.
Moddi was het voorprogramma. Die Noren toch is de enige directe conclusie die ik je schenken kan. Alvorens ze begonnen werd er uiteraard eerst gestemd. En was de percussionist (wist toen nog niet dat het de percussionist zelve was) zijn percussietoestellen aan het nat maken. Ik dacht allé wat doet die nu! Nu drupt dat daar langs alle kanten. Plezant om spelen straks met natte voeten. Straks heeft die verkeerde instructies doorgekregen ofzo. Vond het al erg in zijn plaats moest het ware zijn. Maar toen ik nadien zag dat hij hetzelve was die van percussie deed, begreep ik meteen dat het uiteraard voor een speciale klank was natuurlijk. Splash it boy! En hilarisch was hij! Met zijn zelfgemaakte takkendrumstokken en zijn belletjes. En van-hier-gaan-we-eens-goe-van-jetje-op-geven-beweging om dan gelijk effe heel stillekes een belletje aan te raken.
De zanger was ook een redelijk speciaal figuur. Met zijn versleten trui en broek en nogal absurde muts en pantoffels stond/zat hij daar met piepstilstemmetje zich aan te kondigen. Maar toen ze speelden werd zijn stem wel wat krachtiger. Chance of niemand had em echt kunnen horen. Schone luistermuziek. Maar echt wild werd ik er niet van. Het jammere is wel dat er zoveel rumoer te horen was. Veel gebabbel alsof het sommigen totaal niet interesseerden. En je zou dan denken het stopt misschien eens Angus and Julia beginnen. Maar neen zenne. Neen. Grmbl! En een waals koppel achter me, zaten -logischerwijsgaatdatmijnpetjeteboven- steeds tegen elkaar te klagen van dat er zoveel rumoer was. Quoi? En die man was trouwens serieus van lange toestand. Moest weer lukken dat die achter mij kwam te staan. Maar ik zeg altijd beter een lange man achter de rug, dan een ervoor.
Angus and Julia time! En het podium was fijn opgesteld. Bloemenlichtjes, schoon qua kleur en sfeer, wil dat ook aan mijn drum! De muziek was prachtig, mooi afgewisseld qua zang door Angus en dan eens Julia, ontroerend, pakkend en wondermooi. En amai dienen Angus wat is dat voor heerlijke mansfiguur. Zo lekker mysterieus. En Julia een even mooi figuur. Ze had een prachtige jurk aan. Ik zou zeggen wil ook zo een. Maar vrees dat het voor mij best gevaarlijk zou kunnen zijn. Kwestie van de lengte. En dat ik nu steeds over mijn eigen jurk zou vallen, lijkt me ook beetje een bizar, tevens belachelijk gegeven. De show stelen deden ze alle twee, op hun manier en zonder veel tralala. Evenwichtig.
Zoals al bij vele vorige concerts vermeld staat, hoop ik altijd wel op een nummertje of twee die ze absoluut moeten spelen. En jaja gisteren had ik prijs, ze hebben beide nummers wondermooi naar voren gebracht. For you en Just a boy. En laat meneer filmpjesmaker genaamd Thomas, alias Stardust, alias Nick Drake (boodschap aan de man: ja met dat je die foto gebruikt hebt associeer ik je steeds met Nick Drake en noem ik je dan ook gemakkelijker Nick Drake dan met jouw eigen naam, maar denk niet dat je daar wat op tegen hebt hè)(maar dat zorgde dan wel weer voor verwarring voor metgezel, omdat toen ik de zaal binnenkwam ik meteen Jeff Buckley zei van al was het kijk daar is hij(was zijn nummer dat uit de boxen getoverd kwam) en als ik nadien ook nog eens zei ik ga straks wel eens naar Nick Drake wuiven, mja, do i see death people?)
Maar dus verder met ons Julia. Ze kondigde het nummer For you aan. Ze schreef het ooit om aan de liefde van haar leven subtiel duidelijk te maken wat haar gevoelens nu wel waren. Ze vermeldde er ook bij dat hij was verhuisd naar the forest. Dus echt een wondermiddel was dat niet. En meteen begreep ik dat het over het nummer For you ging. Ik heb dit nummer ook eens gezongen en opgenomen en was van plan dit door te sturen, maar de durf is steeds kleiner dan de grote van mijn mond. En uiteindelijk was dat misschien toch de beste keuze mijnertwege. Achteraf een week later gezien.
En al heel de tijd zat ik zo eens stiekem naar de drummer te gapen met de vraag vanwaar ken ik hem toch. Wat ineens pakken duidelijker werd toen Julia zijn naam verkondigde. Matt Johnson. Olaa TRINGELINGELING, een serieus belleke dat rinkelen ging. Drummer van jawel wijlen Jeff Buckley. Mo! Ik vond dat wel fijn ja. Zo.
Kortom alles in één enkele zin gegoten; blij dat ik er bij wezen mocht. Een geslaagde muzikale jaarafsluiter.
Het liefst
mijn lief, het liefst zien ik u lachen, uwe lach is zo schoon
mijn lief als gij gelukkig zijt dan ben ik het ook
mijn lief, het liefst laat ik u los en dan na een lange reis
lach ik met uw verhalen en gij met die van mij
ik zien u graag vogelvrij
ik ni van u, gij ni van mij
mijn lief, het liefst pak ik u vast, warm en teder is uw lijf
ik wil er soms in bijten, maar da vindt gij niet zo fijn
mijn lief, het liefst vroeg ik heel den dag
‘ziet ge mij nog graag?’
‘k weet dat ’t stom is, het antwoord is toch ja.
ja?
mijn lief, het liefst was ik altijd en overal bij u
geen nachtelijk uur te laat en geen vliegticket te duur
ik zien u graag naast mij
dan weet ik zeker; ‘k ben u nog ni kwijt
mijn lief het liefst sloot ik u op
in een kelder zonder raam, ik het enig lichtpuntje
in uw schraal bestaan
(Mira)
Vandaag kreeg ik mijn 'kunstencyclopedie' eindelijk in handen. De Standaardboekhandel zak lag op tafel. En het enthousiasme en de curieuziteit waren groot. Heel groot. Enorm groot. Ik deed de zak open en oooooh mijn hart bonsde van jewelste. Een groot boek. Een enorm boek lag op me te wachten. Titel in grootse letters 'KUNST'. Jeeeeeeeeej. Ik nam het grote zware boek ter handen en zei 'ik ga hier effe gewoon in mijn armen mee blijven staan'. Ik heb een paar speciale manieren van doen, inderdaad.
En toen mocht het plastiekske eraf. Nog steeds vol overdreven enthousiasme warmde mijn hele lichaam van blijdschap.
Zo'n prachtig boek. 600 pagina's lees en ontdek plezier. Heerlijk!
Ja watte!
Hoe meer deze rubriek aan bod komt, hoe meer ik te weten kom dat er bij deze rubriek alles behalve een snars van te snappen valt. Geweldig toch! Not everything makes sense my dears!
1. Ik denk dat ik het weer een beetje kwijt ben.
2. De inspiratie om schrijven.
3. De inspiratie voor de blog.
4. Bij deze wil ik ook meteen verkondigen dat ik ook slaapkleedjes heb.
5. Jawel!
6. Dus aan degenen die het steeds over mijn pyamabroeken hebben ...
7. Aan mijn ene hand is mijn wijsvinger groter dan de ringvinger.
8. Aan mijn andere andere hand andersom.
9. Fascinerend!
10. Vroeg de mama des huizes of ik dit jaar de kerstkaarten wil ontwerpen.
11. Surely!
12. Voegde ze eraan toe, ik zal ze u betalen aan de prijs van een kerstkaart uit de winkel.
13. Hopelijk bedoelt ze Hallmarkwenskaarten *van knipoog*
14. Anyways het blijft een droom ooit een winkeltje te hebben waar ik mijn eigen ontworpen spulletjes verkoop.
15. En dan wordt u mijn vaste klant.
16. Uiteraard!
17. Ik heb iets met Eames stoelen.
18. Maar ze zijn veels te duur.
19. Mineur van jewelste.
20. Een mens zou nu toch stilaan gaan denken dat kind werkt elke dag met papier.
21. Zich eraan snijden moet nu toch reeds uit den boze zijn.
22. Ahum .. denk u maar gerust verder.
23. Binnenkort in uw boekhandel!
24. 'Diverse nachtgroeten recht uit het hart'
25. Kon ik mijn verstuurde berichten raadplegen, ik had al verzameling van laat ons zeggen een stuk of dertig :p
26. 's Nacht als ik lekker ingeduffeld onder de lakens lig luisteer ik al eens vaak naar mijn muziek.
27. Niet 'mijn' muziek, maar de muziek op mijn mp3speler, uiteraard.
28. En dan creër ik soms bij bepaalde liedjes al eens een verhaal en een clip.
29. Met, jawel, mij in de hoofdrol.
30. Egocentrisch figuur dat ik ben :p
31. Het fijne is, op het eind straal ik altijd van geluk in die clip *grootse glimlach*
32. Gisteren was dat 'First day of spring' van Noah and the Whale.
33. Vooral in het deel waar het lied explodeert was het best goed acteerwerk.
34. En het weer was alleszins al vele beters in mijn hoofd dan dat het werkelijk buiten was.
35. Volgens mij is Damien Rice een zeer romantisch ingesteld persoon.
36. ... you give me miles and miles of mountains, and I only ask for the sea ...
37. En is hij ook snel tevreden met de kleinste maar welgemeende vormen van affectie en blijk van liefde.
38. ... when there's nothin' to give, well, how can we ask for more? ...
39. Schoon vind ik dat.
40. Woord naar Damien: Altijd welkom beste man, de theelichtjes branden al.
Kijk eens naar buiten en wat zien we: sneeuw! Sneeuw associëren we meteen met winter, koude, muts en gekleurde strepensjaal, sleeën, hete chocomelk, labellostick, verdampte bril wanneer je van buiten naar binnen gaat, ... en we willen vooral warmte. Vier songs om uw voeten aan te verwarmen!
Vivaldi - Four seasons (Winter)
U zegt ze is daar weer met hare Vivaldi en zijn winter zenne. Tuurlijk. Dat past nu in dezer wintertijden. Aja. Telkens kippevel wanneer die strijkers van jetje geven. Hoewel kippevel nu ook geen warmte schenken doet. Maar het bombastische moment geeft vuur. En vuur staat voor warmte. En warmte was wat ik u schenken wou. Alstublieft.
Smoke Fairies - Frozen heart
Frozen = bevroren => koud => winter. Snel een link gelegd uiteraard. Nog geen maand geleden ontdekt, maar ben er al serieus weg van.
Yann Tiersen - Les jours heureux
Last van een winterdipje? Avwoila! Hiersè! Een nummer dat je hart smelten doet tot één vrolijke emulsie van plezier.
Laura Marling - Goodbye England (covered in snow)
Geen land zo fijn als Engeland. 'You were so smart then in your jacket and coat and my softest red scarf was warming your throat. Winter will leave us, left the end of my nose. So goodbye old England 'till next years snow.' En dat allemaal in zo'n zacht teder warmtevol melodietje gestoken.
If Amélie chooses to live in a dream and remain an introverted young woman, she has an absolute right to mess up her life!
- Without naming names, say one thing to someone.
Hallokes gij daar
- Is the last person you kissed older than you?
Jups
- What song did you hear last?
Starsailor - Some of us. Schoontje!
- What woke you up this morning?
Geen idee! De nood aan a big hug waarschijnlijks *geeft van knipoog*
- Do you ever write in pencil anymore?
Pencil is mijn tweede vriend!
- Who are all the texts from in your inbox?
Ik weet het
- Is there something you wish you could tell someone but can’t?
Daar ben ik zekers van
- How late did you stay up last night?
De dees was van plan om vroeg te slapen te gaan, maar wel eens ik sms ... hmm weet al niet meer hoe laat het was, laat
- Who did you last share a bed with?
Aha! Uw neus is daar te kleins voor om het er aan te hangen
- How’s your heart lately?
Chaotisch
- Could you go out in public looking like you do now?
Euhm, theoretisch gezien ja, in de praktijk ligt dat waarschijnlijk wat gevoeliger
- Has anyone said they love you in the last week?
Jups
- What are you listening to right now?
Yann Tiersen, gisteren een hele lading doorgestuurd gekregen, prach-tig! 'Les jours heureux' staat momenteel op. Dat is om heureux van te worden inderdaad. Kijk sè we kunnen er weer tegen aan ... jaja
- Is there someone you’d really like to hang out with and just talk about stuff?
Absoluut
- Do you believe everyone deserves a second chance?
Nee, maar ik geef dat automatisch en tegen het moment dat ik denk 'ma hooo dieje verdient da nie zenne' is het toch te laat ...
- Which do you prefer - eyes or lips?
Ogen, hoewel esthetiek van lippen mij fascineren kan. Ik kan daar soms gefascineerd naar blijven kijken. Hoewel ik dat dan stiekem doe, uiteraard.
- Do you like to cuddle?
Het zal nog niet! Heette ik niet Ine was het hoogstwaarschijnlijk Cuddle geweest.
-Are you afraid of falling in love?
Ik denk het wel ...
There is no such thing as love, it's a fantasy :)
-What would you do if a stranger came up to you and said you are the most attractive person on earth?
'Gijse zwanzer' zeggen
Uit verveling een vragenlijstje gezocht op het wereldwijdeweb... Al hoewel niet echt verveling, maar effe onnuttige tijdsbesteding. Het nut kan niet altijd aanwezig zijn me dunkt.
"Ineeeeeuh! Waar zijn uw vorige postssss?" klonk het paar keer alsof ik zonder gène paar kippen vermorzeld had met een sneeuwschop.
Wel, al durf ik het bijna niet te zeggen, maar ik vond die laatste gedichtjes best wel goed. En bij nader inzien zou ik het dan jammer vinden dat ze zomaar ooit ergens anders opduiken. (En daarbij ze waren redelijk persoonlijk ook.) U zal moeten wachten op mijn eerste gedichtenbundel. Weet wel, wachten kan wel eens lang duren. Ohja. Dus bij deze laat ik u weten dat wanneer Ine nog eens 'poetisch' uit de hoek durft te komen, ze de resultaten maar paar daagjes blogs zal laten staan. U zal dus op uw eigen snelheid moeten rekenen, wil u bezwijken aan uw nieuwsgierigheid.
Maar het is fijn te weten dat mijn lieve lezertjes zo opmerkzaam zijn en waarde hechten aan mijn (vaak nogal vreemde en/of al eens onnuttige) posts.
Met liefs,
uw blogschrijfster
Eergisteren was het weer zo ver; Crossing Border. Lang genoeg naar uitgekeken en hops het is alweer voorbij. Maar goed was het. Zekers en vast.
Mijn eerste gedacht toen ik het gebouw binnenstapte was 'ooow nicnacjes *glundering*'. Aan de ingang en later bleek dan ook overal beetje verspreid binnen, stonden schalen met nicnacjes. Maar groot belang bij een recensie van formaat heeft dat niet. Maar dit is dan in feite ook geen recensie van formaat. Aha! Nicnacjes dus.
Wie was te vroeg? Ine was te vroeg. Was doe je dan? Ene pakken. Een drankje wel te verstaan. Een ice tea =D Braaf beginnen uiteraard, de avond zou nog lang duren. En terwijl eens op het programmablaadje kijken. John Cooper Clarke. Hij was nog niet goed gestart of ik kon al niet goed volgen. Owkeej! Een grote naam in de punkpoetry and literature. Kon die man in snel tempo zijn gedichten naar voren brengen ja. Wow. Waar ik dan wel ineens mee mee was, ga ik niet vertellen, want het zegt dan wel weer veel, hm over mezelf misschien waarschijnlijk. Anywayyyyys.
Villagers was het eerste muzikale plezier. Tijdens het stemmen van de instrumenten, viel het me op dat hij wel een kleiner formaat van acoustische gitaar in bezit heeft. Het viel me al eens eerder op, maar deze keer dus ook. Alsof een gewoon formaat wat te zwaar weegt voor hem. Tot zover mijn opvallingsheden. Of wacht! Zijn truien. Ja nog iets over zijn trui. Alsof de mama ze speciaal voor de gelegenheid gebreën had. En toen ving hij aan met zijn muziek. Heel andere sfeer dan toen ik hem een vorige keer zag. In het voorprogramma van Wild Beasts in april stond hij daar alleen met gitaar, nu had hij een band meegebracht. En ik vond het beter dan verwacht. Sterk van die jongens! Maar maar maar ... toch een kleine maar. Waarom waarom ... een kleine waarom. Waarom spelen die artiesten dat ene liedje nooit dat ik wil dat ze spelen? Dat is moeilijk doen om gewoon willen moeilijk doen. Maar goed, verder had ik niet te klagen. Ze deden zij dat goed. En als u dacht dat het rustige nummers gingen zijn, had het u toch goed mis. Af en toe gaven die gastjes toch eens van jetje. Fijn zo. Kortom goede eerste muzikale act van de dag.
... Jahoe! Zondag de mannen van Local Natives zien! ...
... stiekem hoop ik dat die vijf mannen nu ook denken van 'jahoe, zondag zien we die Ine' ...
... ach stiekem dingentjes dromen kan toch geen kwaad ...
(Qua meligheid mag er ook eens wat aan bod komen ;)mijn romantische ziel kan dat niet aan :p grapje!)
Alice: I would have loved you… forever. Now, please go.
Dan: Don’t do this, Alice. Please, talk to me.
Alice: I am talking. Fuck off.
Dan: I’m sorry. You misunderstand! I didn’t mean to.
Alice: Yes you did.
Dan: I love you!
Alice: Show me! Where is this love? I can’t see it, I can’t touch it. I can’t feel it. I can hear it. I can hear some words, but I can’t do anything with your easy words. Whatever you say is too late.
Alice: Will you hold me? I amuse you, but I bore you.
Dan: No, no.
Alice: You did love me?
Dan: I’ll always love you. I hate hurting you.
Alice: Why are you?
Dan: Because I’m selfish. And I think I’ll be happier with her.
Alice: You won’t. You’ll miss me. No one will ever love you as much as I do. Why isn’t love enough?
Ik heb wat groen achter mijn oren
Ik heb wat taal zonder gevoel
En op het meeste van mijn dagen
Weet ik niet wat ik bedoel
En ik heb waarschijnlijk ook wat teveel lijken in mijn kast
Maar hou mij vast
...
(Hannelore Bedert, Kleine ode)
Tom meets Summer on January 8th. He knows almost immediately she’s who he’s been searching for. This is a story of boy meets girl. But you should know up front, this is not a love story.
Omdat het denken aan een eigen stek heel fijn is, wil ik even verder dromen.
... een Eames lounge chair om heerlijk met boekje in weg te zakken ...
... een leuke eetplaats met verschillende jaren zestig design stoelen (foto duidt gewoon idee van stoelen aan, eetplaats wat te kaaltjes naar mijn goesting) ...
... een frisse fijne 'levende' keuken met vele pottekes en pannekes en leuke kleurtjes en kruidenpottekes en vanalles ...
... zo ...
(Juno)
(En broer van me, het gaat niet lukken zenne, weet nog steeds dat je mijn dvd hebt ;)
Joel: Wait!(Eternal sunshine of the spotless mind)
Clementine: What?
Joel: I don’t know.
Clementine: What do you want, Joel?
Joel: Just wait. Just wait. I don’t know. I just want you to wait for… just a while.
Clementine: Okay.
Joel: Really?
Clementine: I’m not a concept, Joel. I’m just a fucked up girl who’s looking for my own peace of mind. I’m not perfect.
Joel: I can’t see anything that I don’t like about you.
Clementine: But you will.
Joel: Right now I can’t.
Clementine: You know, you will think things and I’ll get bored with you and feel trapped because that’s what happens with me.
Joel: Okay.
Clementine: Okay.
De glimlach is niet helemaal weg ... uiteraard ... gewoon even verdoezeld ...
I'm a girl of big mixed emotions ...
In zeer slow motion versie ben ik aan het schrijven aan een 'roman'. Eigenlijk zelfs twee. Eentje fictie en eentje een beetje aan de autobiografische kant. Aan de laatste ben ik gestopt, maar ik begin te twijfelen. Zo te zien, is er nog schrijfstof enough. Die laatste is niet bedoeld als leesvoer voor derden (en zelfs voor geen tweeden). Het dient puur om dingen van mij af te schrijven. Ine en het pad der liefde. Ha! Indeed een kort verhaal. Oftewel is dat pad nu eenmaal kort oftewel ben ik de verkeerde weg ingeslagen oftewel was mijn trein afgeschaft (dat laatste is het meest geloofwaardige, believe me). Neen liefde is niets voor mij zo blijkt.
Het is nu niet de bedoeling dat ik hier mijn verhaal post, zodat een geniepige lezer er met mijn verhaal vandoor kan gaan. Neen uiteraard niet. Maar kan je wel al wat verklappen. Een klein stukje van mijn beetje autobiografisch verhaal. Ik maak gebruik van passende zinnetjes uit liedjesteksten (goeie songs!).
Het voorblad van mijn roman begint als volgt:
Broken hearts are a fickle thing and complicated too
I thought I believed in love but I've never seen it through
I saw my world cave in, felt like giving up
but I'll be laughing
again
(Noah and the Whale ‘My broken heart’)
En nu een klein stukje van het geschreven verhaal zelve:
... Ze verbood haar zelve te laten merken hoe blij ze wel niet was dat hij terug was. Hij zou haar vertouwen terug moeten winnen. Ja, daar stond ze op. Hij moet niet denken dat hij zomaar kan verdwijnen en verschijnen wanneer hij zelf wilt. Hij moet merken dat hij haar pijn heeft gedaan en dat dat niet zomaar kan. Niemand doet zoiets. En zij zou het zekers niet meer laten gebeuren – dit zou ze later voor een zoveelste keer nog eens zelfzeker tegen zichzelf zeggen – nooit meer. ...
Ze vroeg zich af of het wel een goed idee was. Was het niet beter het contact voorgoed af te zweren? Misschien moest ze hem maar beter recht uit zeggen dat ze dit niet meer wil. Dan wel dan niet dan wel dan niet dan wel dan niet ... Het werd haar een beetje teveel. Maar als ze een poging ondernam hem duidelijk te maken dat ze heeft afgezien, dat zijn verdwijnen weer een beetje meer van haar vertrouwen in de mensheid heeft doen afnemen, dat ze er echt kapot van was, kreeg ze een sorry en vergaf ze het hem. Zo gemakkelijk ging het. Diep in haar hart wou ze niet zomaar zeggen ‘het is okee, geeft niet’. Maar diep in haar hart wou ze hem ook niet uit haar leven bannen. Dilemma. Een heel groot dilemma. Want ze kon nu al met zekerheid zeggen dat het niet ging aflopen zoals ze wensen zou. Ze wist dat hij de controle in handen had en zij enkel maar toekijken kan. En dat zou niet veranderen, nu niet en ook de volgende keer niet. En als ze hem over dit alles zou vertellen zou hij haar weer paar dagen niet aanspreken. En zou zij weer degene zijn die zich komt excuseren en alles weer goed wil maken. En dan zou zij de gemene zijn. Dat wou ze niet. Dat was ze niet. En dat zou hij haar ook niet mogen zeggen. Daar heeft hij geen recht toe. Ze twijfelde vaak aan zijn sorries. “But it’s too late to say you’re sorry. – How would I know, why should I care? – Please don’t bother trying to find her. She’s not there…” ...
Maar mijn fictie verhaal blijft nog even top secret *knipoogt*
Hoewel een klein stukje dan:
... Soms snak ik weer naar die eerste verliefdheid. Het voelen geliefd te zijn, gewild te zijn, iemand omhelzen en nooit meer willen loslaten. Maar die verliefdheid veranderde snel in liefde zoals dat heet, het werd een gewoonte, hij hield van mij en ik hield van hem. Maar ook die liefde vervaagde gauw en we werden eerder huisgenoten die toevallig hetzelfde bed deelden.
Nu stond ik hier bij onze auto in de kou, zonder muts en zonder sjaal. ...
Ik moet maar eens terug beginnen schrijven. Het verzet gedachten. En dat is goed. En dat is al eens nodig.
'Bonjour mes amis', roept hij als wij met de ballon nederdalen. 'Bonjours', zeggen wij terug want wij zijn beleefde ontdekkers in de kunst. Aja. 'Je vous raconterai quelque chose de ma vie.' (in het frans getypt, straf hè! ;)
De kunstenaar verfraaide niets maar maakte ook niets lelijk. Hij drukte uit wat hij zag. We kunnen Toulouse-Lautrec beschouwen als een van de uitvinders van het 'fotografisch penseel'. Hij was een vernieuwer in de schilderkunst. Een paparazzo met een potlood in de hand.
Goh de schone jaren van the sixties achter de rug. Hop naar the seventies.
Wel aangezien interactie hier nooit echt fameus loopt. Ga ik het deze keer ook niet vragen om er mijn gekozen nummers uit te halen. Luierikken! Nee dat laatste was een grapje. Sorry!
Ine meets Bert in the seventies
1. Pink Floyd - Money
2. Tom Waits - I hope that i don't fall in love with you
3. Kansas - Dust in the wind
4. Carole King - Tapestry
5. Jeff Beck Group - Ice cream cake
6. Talking Heads - Take me to the river
7. Deep Purple - Black night
8. Neil Young - Winterlong
9. Bruce Springsteen - The promised land
10. Patti Smith - Because the night
11. Stealers Wheel - Stuck in the middle with you
12. Joni Mitchell - The river
13. George Harrison - What's life
14. Fleetwood Mac - Never going back again
15. Frank Zappa - Don't eat the yellow snow
16. Joy Division - New dawn fades
17. Sting and the Police - So lonely
18. John Lennon - Working class hero
19. Billy Joel - Piano man
Lijstjes alleen maken is soms ook maar alleen. Daarom sleur ik er af en toe eens mijn supergeweldige broer (gaan we nu naar Johnny Flynn? :D) bij.
Na de fantastische compilatie albums Ine meets Bert, Ine meets Bert another time, Ine meets Bert again, When we meet again, ... dan nu eindelijk de decennia reeks. Juigt gij allen!
Ine meets Bert in the sixties
1. The Velvet Underground en Nico - Sunday morning
2. Tim Buckley - Aren't you the girl
3. Nina Simone - Strange fruit
4. The Band - The weight
5. The Foundations - Build me up, buttercup
6. The Beach Boys - I get around
7. Easybeats - Friday on my mind
8. The Animals - Don't let me be misunderstood
9. Leonard Cohen - Teachers
10. Simon and Garfunkel - Mrs Robinson
11. Nick Drake - River man
12. The Doors - People are strange
13. The Kinks - Shangri-la
14. Yardbirds - For your love
15. The Beatles - A day in the life
16. The Who - Pinball wizard
17. The mama's and the papa's - California dreamin'
18. Cream - I feel free
19. Marianne Faithfull - As tears go by
20. Led Zeppelin - Whole lotta love
21. Buffalo Springfield - For what it's worth
22. Jimi Hendrix - Voodoo child
23. Canned Heat - On the road again
Raad gij nu maar nekeer mijn twaalf inzendingen. (Voor degenen die me echt kennen is het niet moeilijk. Echt niet! Voor logicamensen ook niet. Aha! Dat laatste was een tip.)
Begin van de week heb ik een pre-raphaeliet ontdekt. Wel niet dat ik hem ineens ergens in mijn kast vond of geniepig verstopt achter de struikjes. Neen zo ging het niet. Ik was een site aan het bekijken waar kunstenaars worden voorgesteld en toevallig kwam ik op een pagina terecht waar in het linkerbovenhoekje iets mijn aandacht trok. 
Ik vond het onmiddelijk prachtig en ik zou kunnen zeggen waarom als ik het ook daadwerkelijk wist. Ik vervloekte de man van de site want hij had de naam van de kunstenaar er niet bij gezet. Gelukkig wel de titel. Vanity. Google dacht ik bij mezelve! En zoeken maar. Gevonden! Vanity van Frank Cadogan Cowper. De laatste der Prerafaëlieten. Althans zo wordt beweerd.
Misschien krijgt hij ooit wel eens een bezoekje van de luchtballon tijdens onze ontdekkingen doorheen de wondere wereld van schone kunsten land.
U heeft 1 bericht stond er op de laptop aangeduid. Ik zei 'amai, maak dat mee'. Bericht: 'Wil je met mij een wandelingetje maken?' waarop ik tegen de broer die naast me stond zei 'shhhtt *kijkend naar de persoon van het bericht* die weet niet dat ik het ben'.
Situatieschets: (in mijn dromen ruik ik, zie ik, voel ik, denk ik, hoor ik, ... alles zeer duidelijk alsof alles echt is) ik ben aanwezig op een trouwfeest. Trouwende personen niet gezien en aan de andere gasten te zien ken ik ze ook niet. Een paar bekende gezichten waaronder twee nonkels, paar nichten en neven, een tante, de grootvader, de ouders en de broer. Voor de rest allemaal onbekend volk. In tijd was het al laat (zo voelde het aan) maar toch was het nog klaar buiten en stonden de tafels afwisselend binnen en dan weer buiten (was nogal een vreemde feestzaal of te wel lag het gewoon aan mezelve). We (ouders, de broer en ik) besloten ons achteraan te gaan zetten en nog een wijntje te drinken (de laptop was ineens verdwenen).
We passeerde de man (gekleed in net kostuum) van het bericht en ik deed alsof mijn neus bloedde. We zetten ons neer aan de laatste tafel waar nog net vier plaatsjes vrij waren. Een zatte feestgangster (vermoedelijk horend aan de hoofdtafel aan haar zeer feestelijke jurk te zien) had groot plezier met een hond. Veel lawaaimakend lag ze daar neer weet ik wat allemaal te doen. Het stoorde de mensen aan de tafels enorm waarop ze zei 'maar allé a zie zo'ne schat zeg' en bulderlachtte wat verder en stond toen op om ons in alle rust te laten. De hond verdween in het niets. De nonkel die voor de gelegenheid opdiende kwam aan onze tafel en de broer vroeg om een bidonneke wijn. 'Wacht' zei de nonkel, 'ik heb nog wat wijn in deze fles hier'. Hij prutste wat met de fles op tafel en een soort dopsel wat bezinksel vanonder in een fles tegenhoudt. Het lukte niet zo goed en ik deed het dus maar. Ik goot nadien wat wijn in een glas. Maar er moet iets verkeerd zijn gelopen want er kwam water uit met een paarse schijn. 'Da kan ni just zijn' zei de nonkel, 'ik ga ulle ergens anders zetten, want kan hier ni volgen'. En toen zag ik de jongeman in het nette pak op ons afkomen. Ik dacht bij mezelve 'ni naar hier, ni naar hier, ni naar hier' en keek voor me uit. Hij stopte en zakte neer op zijn knieën. ' Wil je met mij naar de dansvloer?' Ik keek in het rond om te kijken waar die was en of er wat volk stond. Eén dansend paar. Ik mompelde wat in de richting van mijn broer 'wa nu? ik kan ni dansen en ik zit in mijn pyama' (mja ik zei dus al eerder dat het laat op de avond moest zijn, niet dat ik dan meestal op feesten mijn pyama aandoe, maar in dromenland kan dus alles, zo blijkt). 'ik ga em vragen of ik me vlug mag gaan herkleden' mompelde ik nog. 'Euhm mag ik me vlug gaan herkleden? Ik kom zo snel mogelijk terug' zei ik de naast mij knielende jongeman in schoon kostuum. - Nu komt het (nog nooit heeft iemand zo iets moois en betekenisvol tegen mij gezegd) - 'Als ik mijn adem lang genoeg inhoud zal de pijn wel verminderen' zei ie. 'Oow' sprak ik En ik stond recht.
Toen werd ik wakker. Wat een opluchting was. Ik sta niet graag op een dansvloer. En zeker niet in de kijker. En zeker niet in mijn pyama.
Maar dat was zoooooooo schoon gezegd. Triest, dat wel. Maar ik werd ontroerd wakker. Als ik die man (die ik nooit eerder gezien heb) ooit tegenkom. Hij zal niet weten waar hij het heeft. ;)
1. Ik heb een nieuwe serie ontdekt.
2. Brothers and sisters.
3. Dvdreeks van het eerste seizoen geleend van een vriendin van mijn zus.
4. En het werkt bijna verslavend.
5. Over gezin met vijf kinderen.
6. En laat ik nu toch wel serieuze herkenningpunten vinden.
7. Ik zit al heel de week te tobben over iets.
8. En ik weet nochtans dat ik mijn tijd daar niet aan verspillen moet.
9. -een geforceerd goedbedoeld omdat niemand anders reageerde- en nog bepaalde dingen die me zijn toegespeeld.
10. Alsof het uit medelijden is.
11. En nu vraag ik me al heel de week of er nog zijn die gewoon reageren om toch maar te reageren, omdat ze dat ‘triest’ vinden of omdat ik er ‘nood’ aan heb.
12. No thanks! Als het zo zit.
13. ...
14. Djeez!
15. Niet fijn om ‘bijtende woorden’ te horen als je zelf altijd tegen ieder vriendelijk bent.
16. ...
17. Misschien mijn tijd ook maar eens gewoon beginnen steken in degene waarvan ik weet dat ze hun vriendelijke woorden menen.
18. ...
19. Ik zing al maanden elke dag wel eens een lied van Laura Marling heb ik onlangs beseft.
20. Die teksten zijn zo prachtig en zo gevoelvol en zo herkenbaar.
21. “…I speak because I can to anyone I trust enough to listen…”
22. Favoriete song om zingen: Hope in the air.
23. Songs kunnen zo diep het wezen indringen. Niet normaal!
24. Mijn petekindje zegt eindelijk mijn naam!
25. Al is Bumba nog steeds zijn favoriet.
26. En klinkt mijn naam eerder als Nine.
27. Maar hij zegt in ieder geval nog geen naam van een ander familielid *knipoogt*
29. Ohja we zijn nog steeds niet verder geraakt met het schrijven van de novels.
30. Ik blijf maar steeds zinnen van de eerste pagina’s herwoorden en zinnen toevoegen.
31. Het komt wel. Ooit.
32. Ik heb duidelijk een paar fervente lezers.
33. Jaja ik zie u.
34. Anoniem weliswaar (ip-adres en server), nefast voor ine’s curieuziteit.
35. En vooral late en vroege vogels merk ik. Zo interessant kan het hier toch ook niet zijn?
36. Maar mijn curieuziteit is wel zeer groot, vooral naar de persoon met server google inc.
37. Bijna Crossing Border!
38. En ik hoop dat mijn impulsiviteit die ik vorig jaar ook mee had weer in mijn lijf zitten heb.
39. Dag zeggen tegen de Local Natives mannen.
40. Alhoewel die zijn wel met velen.
41. Misschien dan toch maar best houden bij die jongeman van Villagers.
42. Vorige week was het zotte taart week!
43. Vrijdag twee oktober twee cake’s gebakken voor nichtje’s verjaardagsfeestje op zaterdag.
44. De zus had dan voor de avond ook nog taarten besteld.
45. De mama had maandag met druiven die ze van de zus had meegebracht clafoetie (hoedagedaookschrijvendoet) gemaakt.
46. Woensdag, wat ik alvorens al gepland had en dus niet van afwijken wou, heb ik een zweedse appeltaart gemaakt (en hij is dus werkelijk gelukt).
47. Zaterdag bij de andere zus gaan eten met als dessert lekkere taart die ze gemaakt had.
48. En wie mocht dat allemaal opeten?
49. Inderdaad ja.
50A. En met graagte *blinkende oogskes*
50B. Leuk zo'n grote familie!
als ik val in mijn gedachten. verzonken. en slapen en hopen op dromen. dromen van een zon. een zon die al vele seizoenen heeft meegemaakt. die onze verhalen kent. en steeds nieuwe wil aanhoren. als ik de zon nu maar eens pakken kon. mijn armen uitgestrekt. op mijn tippen staand. de hemel kleurt. verkleurt. de wind neemt alle kleuren mee. en de zon verblindt. heel even lijkt alles weg. zwart voor mijn ogen. warmte doorheen mijn lichaam stromend. zacht kriebelend gras onder mijn blote voeten. mijn handen voor mijn ogen. ik zie niets en tegelijk zoveel. en de wind die zachtjes in mijn oren fluistert. dat ik enkel nog maar liefde wil.
De jongens van de veelkoppige band, The Coral, zijn terug met een nieuwe plaat, Butterfly House. Ongeremd jaren zestig sfeer. Een beetje van The Beatles, een beetje van The Byrds, een beetje van Buffalo Springfield, een beetje van The Beach Boys, een beetje van The Hollies, ... Moest je aan een niet-kenner wijsmaken dat deze plaat decennia eerder is gemaakt, ze zouden je nog geloven ook. Butterfly House laat een nostalgische en melancholische waas over je heen vloeien. De magie van de jaren zestig wordt hier weer even opgeroepen en de rustige, harmonieuze melodietjes vullen de ruimte met vreugde. The Coral klinkt beter dan ooit. Opgetogener en hun zelfvertrouwen duidelijk opgekrikt. 
http://thenovembersnow.wordpress.com/
omdat:
* muziek alleszeggend is
* ik nog boeken lees
* ik elke gebeurtenis met lyrics associëren kan/wil
* ik quotes verzamel en neerpen
* ik constant lyrics afspeel in mijn hoofd
* kunst met een grote en kleine k
* ik sommige dingen niet in een andere vorm kwijt kan
* mijn hoofd steeds vol zit met chaos, gedachten, ...
* een boek, warme chocomelk, muziek, koekjes en een pyama, daarom!
* ik de vreemdste dromen bezit en beleef
* dagdromen mijn vrijheid en toevlucht is
* ik blijf geloven in alles wat nog kan
...
(voor een quote van de dag, proberen dan toch)
Hier ben ik er weer mee. Een soundtrack van al tweeëntwintig lentes. De songs blijven toestromen. (Nogmaals, de nummering duidt geen volgorde aan en de songs zijn niet enkel bepalend. Soms gaat het meer om de artiest, band, ... zelve en is de song willekeurig met mijn onschuldige hand gekozen.)
36. Led Zeppelin - Dazed and confused
Begin van deze mannen (mannen hier in betekenis van (sex)gods!) maar eens één nummer uit te kiezen. Whatever they do, I like!
I need a timemachine! Someone?
(minuut 3 ---> ^^)
Ik ben indeed een beteke dazed and confused momenteel.
37. Embrace - Ashes
Een grote stap naar beneden als je van Led Zeppelin naar dit nummertje komt waarschijnlijk. Maar dat moet kunnen.
Een groep die in mijn bescheiden mening naast Coldplay en Elbow mag komen te staan.
Een 'uplifting' lied.
'Now watch me rise up and leave all the ashes you made out of me
When you said that we were wrong, life goes on, just look how long I've agreed'
38. Andrew Bird - Effigy
Andrew Bird klonk het in mijn oren en er verscheen terstond een glimlach op mijn gezicht. Al een paar jaartjes dat ik deze muzikale man ken (niet persoonlijk uiteraard) en ik raak hem bijlange niet beu. Ik zou er zelf geen rede weten voor te vinden. En ik ga er ook niet achter zoeken. Blijven moet die man! Met viool, gitaar en zijn eigenste whistle. Apart die whistle en het doet je spontaan meefluiten. En het geluk stroomt doorheen ons lichaam. En alles lacht ons toe.
39. Buurman - Rocky
Om eens wat nederlandstalige muziek aan bod te laten komen heb ik hier Buurman. Al zijn Pas 18, De Pruimelaar, ... de mooiste nummertjes op de plaat, deze Rocky vind ik best ook heel aangenaam luisteren en meteen de titel van hun debuutalbum waar ik u geen negatieve commentaar zou kunnen over geven (al ben ik mijn album eventjes kwijt, hopelijk komt die nog boven water).
'Rocky komt altijd terug probeerde ik mijn metgezel te troosten ... Rocky komt altijd terug ... al had ik beter moeten weten ... ik had echter beter moeten weten, maar ik wist niet beter dus ik kon het ook niet weten ...'
40. Grizzly Bear - Shift
Ik wou hier zeggen dat deze band onderschat is. Ik kreeg een wederwoord: 'er is gewoon veel overschat'. En dat zal het dus zijn. Ja.
Deze band brengt mij: melancholie en dromerigheid. I like! Zoals ook de meerstemmigheid, waar The Beach Boys jongens alleen maar jaloers op kunnen zijn. Hmm misschien is dát toch ietsje overdreven.
En vooral de akoestische versie brengt kiekevlees op heel mijn lichaam.
'I wouldn't have it any other way
No, I wouldn't have it any other way'
Langs de achterdeur van mijn geest. Ketting van gebroken harten. Verslagen. Strompelend over de drempels op weg naar. Verzwolgen door een draaikolk. Mijn wereld versmalt zich. Mijn woorden verdwijnen in het niets als ik de uwe hoor. Twijfelend tussen wel en niet. Mijn hart vervreemdt zich van kloppen. Hangend tussen de regen. Bedonderd door de sterren. Ik kan niet. Ik mag niet. Ik wil niet. Ik huil niet. Ik ben zoek.
Als alles zou verkleuren. Zowel de dagen als de nacht. Verre van donker. Als niets is wat ik ervan verwacht. Moet ik dan nog hopen. Dat er iets blijft wat ik dacht?
Als ik achter me zou kunnen kijken. Naar alles wat is geweest. Als een wind die verwoed waait. Door mijn lichaam. Ik je zeggen kon. En jij dan de woorden van mijn taal verstond.
Ik zoek. Weerkaatsing van mijn stilte achterna. Omarmend in uw warmte. Een houvast.
Donderdagavond trok ik naar het Koninklijk Circus voor alweer een concertje van één van mijn favoriete bands van het moment. U raadt het al. Ja. Ik was weer paraat bij Mumford & Sons. Enthousiast als ik was, was ik weer goed op tijd vertrokken om een fijn plaatsje te bemachtigen. Kleine meisjes willen immers geen grote jongens voor hun neus. Mij al meteen uitstekend gepositioneerd rechtvooraan (derde rij) alwaar vermoedelijk Marcus Mumford zou komen te staan. Maar dat interesseert waarschijnlijk geen kat en geen bloglezer. Dus op naar de essentie! (vlug even opgezocht in het grote woordenboek der nederlandse taal, want zoals u lezen kan is dat niet echt een specialiteit; essentie: v., wezen, geestelijke kern... maar daar worden we precies niet echt veel wijzer van.)
Ine in de zaal aangekomen en het eerste voorprogramma kwam het podium opgestegen (opgestegen? soit u get the picture hè). Van timing gesproken. De man in kwestie, genaamd Nathaniel Rateliff (volledig gekleed in jeans (nauwaansluitend vestje) wat volgens de dames naast mij toch niet kon 'allé zie nou, wat heeft diejen aan, da is zooo passéééé, jeansvestjes' wat volgens mij dan weer niet belangrijk was en daarbij het stond de man zo slecht nog niet in vergelijking met die snor vond ik dan, wat me deed vermoeden dat de Mumfords deze manspersoon weggeplukt hadden uit de plaatselijke motorclub.) bracht met zijn gitaar in de hand, stuk voor stuk schone singer-songwriter liederen (wat hem een plaatsje oplevert in mijn alsmaar groter wordende singer-songwritercollectie). Bij de twee laatste songs werd hij bijgestaan door Mumford hemzelve en diens ukelele. Kortom het was een fijne performance. Al stoorde mij het rumoer van de mede concertgangers wel weer. Alsof die man daar voor piet snot staat. Geef hem ook de aandacht die hij verdient. Niet waar? Ik dacht het wel.
Ik moet er even bij vermelden dat ik de voorprogramma's alvorens niet kende en ik er ook de moeite niet voor heb gedaan. Een verrassing is immers altijd plezant.
Tijd voor het tweede voorprogramma moeten ze gedacht hebben want er kwam een paar man het podium op. En nog een paar man. En nog een paar man. 'Hopla we worden verwend' dacht ik bij mezelve. Zes toffe ventjes en ik was meteen fan toen ik hun instrumentatie zag (muzikaal bezien uiteraard). Als u al weet dat één man met gitaar al wonderen kan verrichten, hoef ik u niet te vertellen hoe erotiserend zes van zo'n mannen kunnen werken. Maar geen verdere uitwijding op dat aspect.
Old Crow Medicine Show. Zestal uit Nashville/Tennesee. Akoestische gitaar, mandoline, twee banjo's, mondharmonica, viool, contrabas, countrygitaar. Hooray! Al van de eerste gespeelde noot vond ik het plezant. De jongemannen hadden mijn hartje veroverd en ik zou die avond in het Koninklijk Circus niet meer stil hebben gestaan. En ik zou mezelve niet zijn moest er al meteen ene mijn fancy niet wegdragen. (Mja het loskoppelen van muziek en mannen is van tijd toch niet altijd zo gemakkelijk me dunkt.) De man met de mandoline. De mysterieuze, niet-showstelende jongeman met het klakske. Het was plezant en ik had spijt toen de act voorbij bleek te zijn. Ook al wist ik dat er nog vele beters aan beurt kwam ...
Mijn ongeduld werd grondig ten proef gesteld. Dju toch. Alsof de kabelmannen en technici expres traag te werk gingen en veel werk bleken te hebben. Gohja ik bleef toch verder bewegen op de 'tussenmuziek' die absoluut ook niet slecht was. Grizzly Bear met Two weeks (prachtig!) en Mew enzo ...
Mumford & zonen tijd! 'Sign no more, no more ...' En vanaf dat moment stonden mijn voeten niet meer stil. Telkens Marcus de bassdrum liet horen ging ik stampvoetend mee op het ritme, à la Winston banjospelende heupbewegingen en met volle borststem. Zot zicht! Jaja. Het was echt een heus plezier.
Alvorens nog op de trein aan de metgezel gezegd wat ze zekerst zouden moeten spelen en dat hebben deze helden dan ook gedaan. Dustbowl dance (wat weer wat sterven van jewelste was), I gave you all, White blank page, Awake my soul, Lover of the light, ... 'Ma misschien dat ze White winter hymnal ni gaan spelen. In den AB hebben ze da ook ni gedaan.' Qué Ine? White winter Hymnal?! Tuurlijk dat ze dat niet gaan spelen. Winter winds bedoelde ik dus. Blijkbaar dan toch niet zo goed wakker.
Wat gespeeld: Sigh no more, Timshel, Thistle and weeds, The cave, Little lion man, White blank page, Lover of the light, Roll away your stone, Nothing is written, After the storm, Dustbowl dance, I gave you all, Awake my soul, Winter winds.
Dit avondje was juist wat ik nodig had. Alles nog eens goed van me afschudden. Al die negatieve rondzwevende vibes doorheen mijn lichaam. Hun teksten zijn soms zo hard herkenbaar. I like muchos! And it works.
Dat ze live heel erg straf zijn hoef ik niet meer aan uw neus te hangen. Dat ze alsmaar straffer worden kan ik er wel aan toevoegen.
Tot slot kwamen alle voorprogramma's er nog eens bijstaan, wat resulteerde tot een enorm vol podium; vier mumfords, drie extra man met blazers, een cellospeler, de snorrige singer-songwriter en de zes plezante country jongeheren. Wagon wheel en Amazing grace (drie banjo's op één podium = me still want one).
Conclusie: topavond! zere bassdrumvoeten! snellerkloppend hartje! blinkende oogjes! overspoeling van gelukzaligheid! afgeschudde emoties! countrygirl in mij ontdekt (mommy i want to marry a real cowboy)! liefde voor marcus = oneindig! groten dorst!
Note 1: Driemaal op één jaar is echt (echt onderstreept) niet overdreven.)
Note 2: De filmpjes zijn niet van mij.
Iehaaaa! Being very girly voor een klein moment. Maar met veel graagte als het zo zit! *knipoogt*
(De jonge) Jimmy Page! 
Dju toch! Dat diejen avond maar lang duren mag! *knipoogt again*
Ohja voor de rest vandaag niet veels te melden, buiten dat het weer een typisch dat-moet-ine-weer-gebeuren-dag was. Een zeer normale dag dus. Ja.
Wat er vanbinnen afspeelt in het innerlijke, vage gevoelens, benevelde gedachten, onbestemde dromen, gewrongen realiteit, ... zijn niet te vangen in woorden. Woorden die het innerlijke in een uiterlijke vorm zou kunnen verwekken. Woorden die zich vermengen met verborgen tranen in de duisternis om de hoek. Tranen die willen vloeien, maar niet kunnen. Het is niet dat het niet kan. Ik wil niet. Bang mijn ogen te sluiten en te verdrinken. Liever mijn ogen sluiten en kijken naar de zon. Ik zoek niet. Ik vind. Mijn handpalmen gedrukt tegen mijn ogen.
Aaah daar is 'em. De top 25 klassiekers in de exacte zin van het woord!
1. Erik Satie - Gymnopédie No.1
2. Frédéric Chopin - Nocturno en si bemol menor Op. 9 No. 1
3. Antonio Vivaldi - Concerto Nr. 4 in f mineur Op. 8, RV 297, "L'inverno"
4. Bedřich Smetana – Die Moldau
5. Erik Satie - Gnossienne No. 4
6. Johann Sebastian Bach - Cello Suite No. 1 i-Prelude
7. Antonio Vivaldi – Concerto for mandolin in C major
8. Johann Sebastian Bach – Suite nr 3 in D major
9. Frédéric Chopin - Nocturno en mi bemol mayor Op. 9 No. 2
10. Giuseppe Verdi – Herbrew slaves chorus from Nabucco
11. Johannes Brahms - Hongarian dans No. 5
12. Sergej Rachmaninoff - Prelude Op.23 No. 5
13. Carl Orff – ‘O Fortuna’ Carmina Burana
14. Luigi Boccherini – Minuet from quintet in E major Op. 11/5
15. Wolfgang Amadeus Mozart - Clarinet Concerto in A Major K 622 Adagio
16. Ludwig van Beethoven – Sonata No. 14 Op. 27 No. 2 in C sharp minor ‘moonlight’
17. Gabriel Fauré - Pavane Op. 50
18. Ludwig van Beethoven - Für Elise
19. Johann Pachelbel – Canon in D major
20. Pjotr Iljitsj Tchaikovsky – Waltz of the flowers The Nutcracker suite Op. 71a
21. Pjotr Iljitsj Tchaikovsky – Scene 1 The Swan Lake Op. 20
22. Wolfgang Amadeus Mozart – Pianoconcerto nr 21
23. Giovanni Battista Pergolesi - Stabat Mater
24. Wolfgang Amadeus Mozart – Klaviersonate
25. Antonio Vivaldi – Concerto Nr. 1 in E majeur, Op. 8, RV 269, "La primavera"
Net de top 25 niet gehaald zijn de heren:
Tomaso Albinoni met zijn Adagio in G mineur
Edvard Grieg en zijn Peer Gynt suite
1. Als ik heel eerlijk mag zijn en dat mag.
2. Durf ik soms toch nog niet in een hele donkere kamer te slapen.
3. Mijn fantasie slaat soms op hol.
4. Daarom vermijd ik meestal angstaanjagende, bizarre, geweldadige, ine-maakt-er-meteen-haar-eigen-verhaaltje-bij, ieks-ik-durf-nu-ni-meer-alleen-in-dienen-donkerte-naar-boven-ze-want-er-zouden-maar-eens-zo'n-stelletje-raar-mannen-op-den-overloop-kunnen-rondlopen,... films. Mja.
5. Ik kijk vanaf nu ook geen films met Jeff Bridges meer.
6. Absoluut niet.
7. Bekijk 'Tideland' eens en u begrijpt mij.
8. Ik vind Kapitein Winokio fantastisch!
9. Mijn neefje vindt Editors geweldig.
10. Gisgisgis wat is loos.
11. Ik wacht nog steeds op een officieel tiende lezertje hieronder de lijst.
12. Dan is het feest en nog nooit zo leuk geweest!
13. Ik word momenteel al eens enorm blij van limoengroen.
14. Eergisterennacht reed ik voor het eerst op een paard.
15. In mijn dromen wel te verstaan.
16. Het duurde eeuwig voor ik eindelijk op dat wild paard zat en viel achteraf na een nogal niet zo gemakkelijke rotsrit in een hoop lege schoendozen. Geweldig.
17. Vannacht riep ik in dromenland tegen Eddie Vedder.
18. Bol het af! Onnozelaar!
19. De reden is mij volledig ontgaan.
20. (Ik hoop stiekem dat hij toch nog eens terugkomt.)
21. Ik heb nog geen enkel Harry Potter en Twilight boek gelezen.
22. Aha wat zeg je me daarvan.
23. Neen het is niet altijd zwart of gewoon wit!
24. Het is grijs.
25. Van tijd dan toch. Als de kleurentelevisie in mijn hoofd even een stoornis ondervindt.
26. Ik vroeg me af waarom hemden met het label 'easy iron' steeds verkreukt in de winkelrekken hangen.
27. Hoe geweldig is het niet om zo hard te moeten lachen dat je gewoonweg geen geluid meer maakt.
28. Iets zegt me dat ik de laatste tijd nogal veel lijstjes aan het verzamelen ben.
29. Seriously? Hmm.
30. En zal ik u nu nog eens iets zeggen? Zwart op wit getypt.
31. Ik stop nooit met bloggen.
32. Ook al weigeren mijn lezers mijn blog nog te lezen. Ja zelfs dan.
33. J-o-h-n-n-y F-l-y-n-n!
34. Djeez en wetende dat ik bij deze rubriek begon met een tachtigtal dingen.
35A. Hopelijk komt het allemaal terug.
35B. Ohja er zit een geheime boodschap in verborgen! Ohja. (I told you I want give up that easily!)
Meneer Plant is absoluut nog lang niet versleten. Zowel vocaal als muzikaal brengt Robert Plant (muzikale held onder mijn muzikale helden) met Band of Joy, eerste soloplaat in vijf jaar, ons weer een plezier voor het oor.
Tijdens de eerste luisterbeurt van de eerste song 'Angel dance' begon ik me al af te vragen of het werkelijk een grootse ramp is dat ik het idee van nooit Led Zeppelin live aan het werk te zien moet laten varen. Ik durf nu niet te bekennen dat zijn soloplaat immens veel beters is dan een LZ reünie, maar het is in ieder geval een geweldige plaat.
De titel van de plaat verwijst naar de band waar hij met Bonham deel uit van maakte alvorens het uitgroeide tot Led Zeppelin.
Zowel invloeden van zijn bandperiodes als zijn Britse folk roots zijn te horen. Maar de plaat ligt toch voornamelijk in de lijn van vorig solo werk. Plant heeft gekozen voor een plaat met materiaal van anderen (wat wel wat jammer is, maar toch te aanvaarden eens het resultaat beluisterd te hebben). Los Lobos, Low, Richard Thompson, ... Er staat ook één eigen geschreven nummer op, namelijk 'Central two o nine'.
Band of Joy is een plaat die moet groeien. Bij elke luisterbeurt wordt de appreciatie een beetje groter. Hoewel meneer Plant zoiezo al appreciatie van mijnertwege genoeg krijgt. Absoluut. Volgende keer wat meer eigen materiaal Robert, en ik ben nog meer opgetogen.
Ine's favorietjes op de plaat: Angel dance, Central two o nine, Silver rider
(Maar djeez hoe ouder ze worden hoe duurder. Sorry mister Plant maar ik zal er jammer genoeg niet bij kunnen zijn. *snik*)
La Vuelta in feiten! Ik heb deze editie niet veel ritten gevolgd. Al de feiten heb ik dus niet kunnen verzamelen, maar niet alles moet waarschijnlijk geweten worden. Wat ik kon te weten komen, opmerken, onnuttig om weten vond, ... som ik hier even op. Laat onnuttige dingen nu toch wel één van mijn specialiteiten zijn zekers ...
Snodaardigste renners: Stuart O'Grady en Andy Schleck (zo alcohol durven drinken na het avondeten zeg, amai)
Schoonst gebruinde renner: Ezequiel Mosquera (mijn wit lijveken is er nietsken tegen)
Meest op-een-rare-plek-zittende renner: 'inmaanhol' Erviti
Meest aangemoedigde renner: Vincenzo Nibali (kopman in mijn Tourchampionploegje)(en ge ziet het heeft toch wel geholpen hè, mijn gesupporter is magisch zeg ik u vriend) en Carlos Barredo
Het-is-zijn-dag-week-vuelta-maand-jaar-periode-niet renner: Carlos Barredo (volgens Michel dan toch waarop ik antwoordde yeah right Michel ge kent er niets van waarop Barredo een rit daarna won aaah)
Meest pech hebbende renner: Igor Anton (grote kans dat het zijn Vuelta werd maar door valpartij droom aan diggelen geslagen, ocharme)
Ik-krijg-er-zelf-pijn-aan-mijn-billen-en-rug-van renner: Igor Anton
Meest springerige renner: Mark Cavendish (ik vraag me af of dat dan telt als je over de streep springt en niet rijdt)
Meest in beeld gebrachte renner: Johnny Walker (elke rit werd deze met naam in beeld gebracht, zonder dat hij ook wat moest doen, de chancaar)
Meest vergeten renner: Marzio Bruzeghin (om de één of andere manier ontbrak deze renner al eens in de uitslag alsof hij helemaal voor niets meereed)
Meest scheefgetrokken renner: Garcia Da Pena (woorden van Michel, deze man zit nogal op een speciale manier op zijn fiets, doet me denken aan Mancebo)
Pech hebbende ploeg: Euskatel
Meest voorkomende aankomstplaats: Cabeza de carrera :')
Meest ingepakte renner: Marzio Bruzeghin (na een grootse en pijnlijke val)
Vrolijkste renner in de gruppetto: Fabian Cancellara
Mysterieuste ploeg: Team Sky (wegens mysterieuze ziekte uit de koers gestapt, jammer genoeg masseur aan de ziekte overleden)
Meest gestelde vraag: waar zitte ze nu? (vraag van de papa)
Stomste antwoord: in Spanje
Kleinste renner: Joaquim Rodriguez (de renner in de achterzak van Roche)
Langste maar slechtste benen: Vladimir Karpets (en toch veruit het meest op kopgereden in het peloton, doet 'em dat maar eens na)
Meest gehoorde woord: vamos
Domste fietswissel: Vincenzo Nibali (Nibali had onderweg een platte band, ze willen hem een nieuwe fiets geven (omdat ze denken dat het het achterwiel is, maar het is eigenlijk het voorwiel) dus vervangen ze intussen klungelig het voorwiel, de ploegleider haalt de bidon uit zijn fiets om die in de nieuwe te steken, Nibali besluit dan toch met dezelfde fiets verder te gaan, haalt de ploegleider die bidon terug uit de fiets, maar Nibali is al weer weg)
Meest prikkende renners: de oudjes
Snelste triootje: Denis Menchov, Carlos Barredo, Lopez (Barredo had Lopez ingehaald en Menchov had Barredo en Lopez ingehaald en ze zijn samen toegekomen met schitterende tijden, in de tijdrit dus)
Nieuwste weetje: er rijden mensen tussen het peloton (mo ho zeg!)
Meeste wind in het gat: Denis Menchov (tijdrit, de José kon het niet geloven, vliegen deed hij)
Snelste platte band: Garcia Da Pena (Garcia reed het startpodium bij de tijdrit nog maar af en riep al voor een nieuw wiel)
Ziezo, de Vuelta van 2010 hebben we ook al weer achter de rug.
Zotjes, hoe fijn is zo'n muzikale tijdloze week wel niet!
En ik dank mijn drie trouwe (denk toch dat ze trouw zijn *knipoogt*) en één verplichte (hihi) bloglezertjes voor hun reacties ... en morele steun.
Zo'n editie volgt zekers en vast nog eens! Hoera wordt er daar dan geroepen door z'n allen, of alleszins toch al zekers door mijn enthousiaste ik.
Naar een idee van Jo (één van de drie hierboven vermeldde lezers) volgt er gauw een top (geen 350!) klassiekers. Hè, dat is net toch geweest? Neen zo geen klassiekers, maar klassiekers met violen, cello's contrabassen, toeters en trompetten, paukenslagen, fagotten, triangels, piano, ... kortom hemelse muziek!
Dat zal wel hele andere soep en boterham zijn dan de tijdloze lijst. Moeilijk. Maar de uitdaging waard.
U dacht dat ik met lijstjes ging stoppen? Moehahahahaahaahaha ... -excuseer, liet me even gaan- ... lijstjesfreak stopt nooit!
10. The Kinks - Sunny afternoon
9. Jeff Buckley - Last goodbye
8. The Beatles - Here comes the sun
7. Led Zeppelin - Whole lotta love
6. The Stranglers - Golden brown
5. The Beatles - I want to hold your hand
4. The Kinks - Waterloo sunset
3. Jeff Buckley - Vancouver
2. The Band - The weight
1. Led Zeppelin - Stairway to heaven
50. The Doors - Riders on the storm
49. Jeff Buckley - So real
48. Led Zeppelin - Black dog
47. The Beatles - Strawberry fields forever
46. Buffalo Springfield - For what it's worth
45. Muse - Unintended
44. Bush - Glycerine
43. Coldplay - Spies
42. The Turtles - Happy together
41. Pearl Jam - Even flow
40. The Yardbirds - For your love
39. Jimi Hendrix - Voodoo child
38. Dire Straits - Private investigations
37. The Kinks - You really got me
36. The Doors - People are strange
35. Pink Floyd - Comfortably numb
34. Neil Young - Heart of gold
33. R.E.M. - Man on the moon
32. Led Zeppelin - Kashmir
31. The Cure - Just like heaven
30. Blur - Out of time
29. The Beatles - And I love her
28. The Who - Anyway, anyhow, anywhere
27. Led Zeppelin - Babe, I'm gonne leave you
26. Radiohead - Paranoid android
25. Deep Purple - Child in time
24. Nick Drake - Riverman
23. Radiohead - Street spirit
22. Pink Floyd - Money
21. Coldplay - Don't panic
20. Jeff Buckley - Hallellujah
19. Led Zeppelin - Dazed & confused
18. Jeff Buckley - Forget her
17. Pearl Jam - Black
16. The Kingsmen - Louie Louie
15. The Who - Pinball wizard
14. The Beatles - Blackbird
13. Jeff Buckley - Grace
12. Scott Matthews - Elusive
11. Pink Floyd - Wish you were here
100. Coldplay – The scientist
99. R.E.M. – Everybody hurts
98. Soundgarden – Black hole sun
97. Kings of Convenience – I’d rather dance
96. Arcade Fire – Rebellion (lies)
95. Coldplay - Yellow
94. Nirvana – About a girl
93. Pixies - Debaser
92. Pink Floyd – Another brick in the wall, part 2
91. The Beatles – Eleanor Rigby
90. The Animals – Don’t let me be misunderstood
89. The Romantics – What I like about you
88. Pink Floyd - Time
87. The Verve – Bittersweet symphony
86. Bob Dylan – Like a rolling stone
85. Neil Young – Rockin’ in the free world
84. Jimi Hendrix – All along the watchtower
83. Jeff Buckley – Everybody here wants you
82. Simon & Garfunkel – Sound of silence
81. Led Zeppelin – Communication breakdown
80. Lou Reed – Perfect day
79. Sigur Rós - Saeglopur
78. Canned heat – On the road again
77. Nirvana – Where did you sleep last night
76. Dire Straits – Brothers in arms
75. The Who – My generation
74. Live – Lightning crashes
73. Radiohead - Creep
72. The Beatles – While my guitar gently weeps
71. Pearl Jam - Jeremy
70. R.E.M. – Losing my religion
69. Jeff Buckley – Dream brother
68. Pearl Jam - Alive
67. John Lennon – Imagine
66. The Kinks – All day and all of the night
65. Radiohead - Karma police
64. The Doors - Break on through
63. Led Zeppelin - Immigrant song
62. Derek & the Dominoes - Layla
61. Jeff Buckley - Mojo pin
60. Smashing Pumpkins - Disarm
59. The Box Tops - The letter
58. Oasis - Don't look back in anger
57. Damien Rice - Blowers' daughter
56. The Hollies - Bus stop
55. Dire Straits - Sultans of swing
54. Yardbirds - Train kept a rollin'
53. Tim Buckley - Aren't you the girl
52. Scott Matthews - City headache
51. Cream - I feel free
En vandaag beginnen we aan de laatste 100. Spannend! En voor degene die de rest niet heeft bekeken of mij niet kent of mijn cdcollectie nog niet heeft uitgepluisd/geplozen, zal nu waarschijnlijk denken dat ik nooit verder ben geraakt na een stuk of tien ontdekte bands/artisten. Dat ben ik wel degelijk wel. Deze nummers blijven mij op een of andere manier in vervoering brengen. Keer op keer. Deze songs een hele dag afspelen in een donker vies kot waar u mij in heeft opgesloten is absoluut geen straf. Absoluut niet! Dat vies donker kot daarentegen wel.
