Gelezen

Verslonden in januari en februari

Ine's gebundelde spreekwoorden en dergelijke (2 & 3)

Het dak is van het hek.

Een pleistrekker.

(Misschien is het beter dat ik spreek zonder enig gebruik van spreekwoorden en meer-dan-drie-lettergrepige-woordenschat. Soort van dyslexie? Zelden zijn ze juist. Vaak zijn het eigen creaties. Onbewust. En ik maar denken dat ze wel degelijk bestaan. Weg met Van Dale woordenboeken gesleur en eindeloos bladeren. Want wat ik zeg, zal u daar niet in vinden doen. Een handleiding doorheen Ine's taal. En dan misschien ooit kans tot publiceren. De grote Ine's. Een introductie. Hier. Voor u. In primeur. Ha!)

Entangled

Their hearts pounding and their souls warm with longing, trapped in a moment. The love they made with their eyes filled the air with aching and despair, for only in dreams they can be one. The sound of their breathing at night, the shades of their skin, the tips of their fingers, their silk lips where they rest their kisses, they will never know, for their romance lies in forbidden mist. Drowned in the prettiest of sins. Drowned in bodies of regrets. Her eyes pushed to shut. His whispers nothing more but a frozen expression. And the moment was gone.

'And I'm a goddamn coward, but then again so are you.' 

Geliefde van de week

Emmett Tinley - Takes a long time to heal

‘It takes a long time to heal a broken heart,
But when that day comes a little spark lights a flame starts a fire,
That burns the hurt and pain away.‘

"I need to know if it still excists," he murmured ... The little boy with pink flushed cheeks stared in the distance. There were no waves, only a dull silence of the sea. He wanted to be caught by the wind, blown away ... As he grew older he wondered if he still could cast his dreams out to the sky and be that little boy again, take on the world filling his head with eerily thoughts.

C. S. Lewis - Alice in wonderland

Films die ik nog zien wil ...

Omdat mijn voorkeur steeds naar muziek gaat en boeken. Omdat ik haast nooit in een cinemazaal geraak. Omdat ik liever geld uitgeef aan een concert/toneel ticket. Omdat ik nog wel redenen verzinnen kan. Sta ik wat op een achterstand wat films betreft ... en wat staat er ons dan te doen. Juist ja, een lijstje maken, getiteld 'films van 2011 die ik nog zien wil'. En dat zijn er uiteindelijk precies toch wel een goed aantal geworden.

Midnight in Paris (Dali, Hemingway, Fitzgerald, Picasso, Buñuel, T.S Eliot, Matisse, Gaugain, Toulouse-L'autrec, Degas, allemaal in één film! Van Woody Allen!), Extremely loud & incredibly close (favoriet boek!), Hugo, A dangerous method, The Artist, War horse, Shame, We need to talk about Kevin, Take shelter, Melancholia, One day, Rango, Restless, Jane Eyre, Paul (Simon Pegg en Nick Frost = altijd hilarisch!), The deep blue sea, Wreckers, ...

(Even toevallig alle Fassbender films van het jaar (serieus toevallig *knipoog*) ...)

*spoedt zich* 
*uncontrollably naughty thoughts**headdesks*

 * *

Concertmeisje

Gisteren na lange tijd nog eens een concertje gedaan. En het was weer naar alle gewoonte serieus de moeit - het ontbreekt mij steeds aan het kritisch analyseren van een concert, oftewel ben ik tot nu toe steeds gezegend geweest met puike artiestenprestaties, oftewel ben ik gewoon snel tevredengesteld. Het zal de combinatie zijn. 

'En naar welk concert ga je?' vroegen zij.

'Radical Face' zei ze met enthousiasme.

'Ken ik niet' kreeg ze dan als ongeïnteresseerd wederwoord.

(Wat dan een jammerlijke zaak voor hen is. Per slot van rekening ben ik niet degene die iets mist. Maar dat zei ik er dan natuurlijk weer niet bij.)

Bij meeste concerten worden we getrakteerd op een voorprogramma. Deze keer was dat niet anders. De mannen van Radical Face hadden een singersongwriterknaap meegebracht, Benjamin Francis Leftwich. Een jongeman die zijn zachtmoedige liedjes op geconcentreerde manier ten horen brengt. Ik wist van toeten of blazen toen hij zijn set begon, maar na twee liedjes speelde hij 'pictures' en kreeg ik door dat hij de man was die ik diezelfde middag nog getipt had als muzikale tip van de dag. Toevallig - en in zekere zin ook wel wat genant. Maar goed om het kort, bondig en to the point te houden, in alle eerlijkheid kan hij mij eerder boeien op de plaat. Al had ie wel een mooie gitaar.

Radical Face, drie mannen in bezit van humor en muzikaal plezier. Waar zouden wij nog meer voor moeten wensen. Ik had alvorens weer wat voor mezelve uitgemaakt wat ik ze absoluut horen spelen wou. En ... en ze hebben zomaar even die drie liedjes gespeeld. Niet zo moeilijk in feite, aangezien het repertoire immers nog niet zo groot is. Maar niettemin toch een schoon voorbeeld voor artiesten die daar meestal hun voeten aanvegen en zomaar altijd even mijn favoriet nummer vergeten te spelen. Maar ik ben niet bitter. Neen. Want het vreugde van gisteren zit namelijk nog in mijn lijf.

Dat we geen vrolijke teksten mogen verwachten bleek al snel duidelijk en ie wou er dan bij elk nummer ook nog eens extra op wijzen. Zo zong ie over een jongen die zijn tweeling broer zag sterven, over een man die zijn ex in elkaar slaan wil en ook meteen doet, of over een familieportret met gebrek aan rozegeur en maneschijn ... kortom blijdschap alom, u hoort het al. Niettemin weten ze deze donkerheid te vergezellen van een prachtige melodielijn, en hier en daar een gevoelige snaar. Wat u ook letterlijk opnemen kan. Maar geen nood, tijdens zo'n akkefietje met een gesprongen snaar weten ze je immers nog te entertainen, niet zo zeer met melodieën zo schoon als u, mijn lezer, maar met drummerstalent. De man bespeelde een jojo al zo goed als zijn stokken op de drum.

Maar wat me het meeste aantrok -wat u niet verbazen zal - is de stem. U zou hem waarschijnlijk niet associëren met die stem, een brede, gebaarde man, maar wat een timide, zachtaardige stem zeg. Goh, het enige wat ik kan zeggen is dat het fijn was en dat u zeker eens hun album 'The family tree' opzoeken moet. Doen!

Mijn favoriet vraagt u zich af? 

 

Collage by Ine