Ik zag net Reizen Waes en ik droomde weg. Ik droomde weg want ik zou het zelf graag ervaren. Ergens en tegelijk nergens. Want zo leek het wel. Niemand te bespeuren. Je vraagt je af hoe het kan. Op deze aardbol ergens een plek waar je in geen hele verte iemand tegen komt. Enkel hier en daar een briezende beer, een over je tent struikelende eland, huilende wolven die dag en nacht niet meer kunnen onderscheiden omdat het donker niet meer verschijnt. Omsingeld door bergen, bomen, water, en het geluid in je hoofd. Weg van alles. Genietend van natuur 's schoonheid. Graag. Voor even en zonder al te veel beren dan toch.
