Dingen waar ik precies niet goed mee om kan ...

• eindaflevering van een serie.
• hagelstenen. ook al zit ik binnen.
• een wirwar van loslopend volk die niet uitkijkt waar ze loopt.
• wanneer 's nachts mijn deken aan mijn voeten loskomt en mijn voeten bloot liggen. en ik daarvoor uit mijn bed moet komen. in het midden van de nacht. dan nog wel.
• krullen in mijn haar leggen. de volgende morgen lijken die verdwenen te zijn. mijn haar ligt terug plat.
• allergie aan (zon)licht.
• altijd 'uietaard' in plaats van uiteraard typen en 'belusiteren' in plaats van beluisteren.
• dat er te weinig uren in mijn dagen zitten. en vooral te weinig weekend in mijn weekend.
• mensen die niet kunnen begrijpen dat anderen een andere mening kunnen hebben.
• tegen mij over assertiviteit beginnen. heb er even genoeg van.
• radiopresentators die de artiest van een nummer niet zeggen. net altijd wanneer ik het weten wil. schobbejakken.
• mensen die verwachten dat je hen meteen sms terugstuurt, maar het zelf niet doen.  
• de verstopplaats achterhalen van mijn droomvent is ondenkbaar moeilijk.
• wachten. wachten eindigt precies nooit.
• wakker worden en moeten opstaan. net wanneer de ontknoping van je droom staat te gebeuren.
• tegen anderen over iets beginnen en vergeten dat zij niet kunnen weten waar je net over aan het denken was. waardoor ze dus niet meteen mee zijn.
• mensen die altijd haast meteen met hun (dodelijk) geweld hun standpunten moeten duidelijk maken. ge kunt dat ook gewoon zeggen. nu toch niet moelijk zeker.
• het over mijn naam hebben.
• een heel verhaal bedenken. 's nachts. en er niet voor op willen staan om te noteren. 's morgens vloeken dat je het niet meer weet.
• mijn spiegelbeeld.
• denken aan dingen waar ik precies niet goed mee om kan.

Soms zou ik willen dat mensen bomen waren ...

Een slechte gewoonte ...

Ik struikel vaak over woorden of moet vaak zoeken naar het laatste woord van mijn zin omdat ik heel vaak vergeet tijdens het vertellen wat ik aan het vertellen was.

En zo zaten ze daar bij elkaar (5)

En ze mijmerden wat ...

 

A: Meestal voel ik me onwenning als ik iemand voor de eerste keer ontmoet. Ik durf ze niet in de ogen te kijken of ik vermijd elk fysiek contact.

B: Meestal als ik iemand voor de eerste keer ontmoet, en ik voel me op mijn gemak, dan weet ik haast meteen dat we een mooie langdurige vriendschap tegemoet gaan.

A: Doorheen de jaren zijn vriendschappen vervaagd. En meestal voel ik me daar wel okee bij. Maar er zijn ook keren waar het aan me vreet.

B: Hmm.

A: Ik blijf maar denken aan dingen zoals wat is het laatste waar we over spraken, waar zijn ze nu mee bezig, zijn ze gelukkig, hebben ze de liefde leren kennen, ...

B: Hmm.

A: Ik durf me zelf de vraag te stellen of ze beter af zijn zonder mij... Weten dat mensen die je ooit graag zag, die belangrijk voor je waren, ineens niet meer van je moeten weten en het hen koud laat hoe het met je gaat, moet wel een van de ergste gevoelens zijn. Beangstigend.

...

A: Je wil wel wensen dat wanneer je elkaar weer tegenkomt, je de handen weer naar elkaar kunt uitreiken, je weer een weg voor hem of haar kan openen naar je leven. Maar tegelijk weten we beide dat het nooit hetzelfde zal zijn.

B: Ook al weet je dat er mensen zijn die van je houden, we houden ons toch vaak onbewust bezig met de mensen die dat niet doen.

A: Vreemd... Ik wou dat er iemand was waar ik alles aan zou kunnen vertellen. Echt wel alles. Dingen die ik mezelf zelf niet eens zou durven toevertouwen. Ik heb nooit iemand gehad die steeds voor me klaar stond, waar ik veel aan kwijt kon, die me nergens over veroordeelde, die me nergens over beoordeelde...

B: Zou ik die persoon kunnen zijn?

A: Zou je ze willen zijn?

...

- op de achtergrond speelde Devendra Banhart's Santa Maria De Feira af -

...
 

Reading questions (part 1)

Omdat ik mijn tijd liever verdoe met voor u oninteressante vragen op te lossen!

 

1. Favorite childhood book?

Roald Dahl - Matilda, en al zijn andere boeken (meest herlezen boeken doorheen de jaren vrees ik)

Annie M G Schmidt - Jip en Janneke (u wil niet weten wat ik allemaal van Jip en Janneke heb!)

2. What are you reading right now?
'Will Grayson Will Grayson' van David Levithan en John Green. heel leuk boek. een Will Grayson uitgevonden door Green en een uitgevonden door Levithan. elk hun hoofdstukken. elk hun stijl. de twee verhaallijnen worden met elkaar verweven en zorgt hopelijk voor verder leesgenot.

en er staat een hele schap klaar gelezen te worden, aanvallen geblazen!

3. What books do you have on request at the library?
een hele lijst, en ze blijken niet echt de boeken te hebben van die lijst, en bovendien word ik nerveus van die mensen die werken in onze bib, waardoor ik de bib al even aan het vermijden ben, wat niet erg is, want ik heb hier nog boeken genoeg staan die popelen om in mijn handen genomen te worden

4. Bad book habit?
heb ik niet, een boek behandel ik met respect, en misschien ben ik daar ook wel een ietsiepietsie te neurotisch in, ik leen niet graag boeken uit, ik word psychisch ziek van ezelsoren en beschadigde boeken, ... echt waar!

5. What do you currently have checked out at the library?
niets, en als u zich af vraagt waarom, dan hebt u duidelijk een vorige vraag overgeslagen, kapoen!

6. Do you have an e-reader?
een boek heeft toch o zo veel meer charme? al trachtte de schoonbroer me toch te overhalen ... het lukte hem bijna, maar toch ...

7. Do you prefer to read one book at a time, or several at once?
ik heb een vreselijke gewoonte in verschillende boeken tegelijk te vertoeven, waardoor er soms al eens eentje lang met een bladwijzer tussen zijn bladeren blijft zitten

8. Have your reading habits changed since starting a blog?
vooral sinds ik mijn quote blog het leven ingefluisterd heb, krijg ik vaak een overspoeling van nieuwsgierigheid in bepaalde romans omwille van bepaalde schone woorden die in zinnen werden gegoten en waarvan ik nog niet eens het verhaal ken, maar de woorden spraken genoeg, zo dus

 

9. Can you read on the bus?
goed gij! nog nooit in een bus in Brussel gezeten zeker? die rijden alsof ze de rempedalen onder hun voeten nog niet ontdekt hebben.

 

10. Favorite Poet?

meneer Fernando Pessoa en hij mag er fier op zijn. dedju!

 

Giro

Men kan al niet zeggen dat Ryder deze Giro zal verliezen omwille van gebrek aan ploegmatensteun.

 

 

Een top drie pronostiekje wagen? Ga gerust uw gang ... (bent u zowaar een straffe kandidaat, krijgt u uiteraard een eervolle vermelding in mijn Giroblog *knipoog*)

Concertmeisje

Het staat vast dat in de top drie artiesten met de meeste platen hier in huis een zekere Mark Knopfler staat. De andere twee uit de top drie zouden hoogstwaarschijnlijk die twee andere gitaarhelden van de papa kunnen zijn. Al komt mijne Jeff Buckley misschien toch nog redelijk dichtbij. Maar het record is moeilijk na te streven. Echt. Beneden, boven, in de garage, een album van die drie komt u altijd wel tegen.

 

Dus ja, het was uiteraard eens tijd dat ik de liefhebber meenam naar een concert. Iemand moet het doen hè *knipoog* Al was ik er zelve maar al te gaarne bij. Door de jaren ook wel een redelijke liefhebber van de heer Knopfler geworden. Als u wil kan ik zelf heel Sultans of Swing meefluiten. Moest u dat willen.

 

Dit jaar was het dan zover. Al in november stond het op de kalender geschreven. 12 mei Mark Knopfler Sportpaleis. En we waren paraat.

 

© alex vanhee.

 

In de auto zei ik nog dat hij zeker dat en dit en dat en dit nummer moest spelen. Wel drie van de zes speelde hij. Ben ik wel tevreden mee, als je weet dat die man solo en met Dire Straits een repertoire heeft van hier tot ginder. Maar met het nummer dat ik écht absoluut live wou horen begon hij zijn set. Ine enthousiast van de eerste noot. Uiteraard. What it is. En ik kan hier nu ook een heel blog schrijven over het feit dat de man weinig van zegges is en dat er schermen mochten staan met vergroot beeld, en dat de kwaliteit van het geluid net wat beter mocht, en dat ie best wat langer had mogen spelen. En ik kan u ook een heel nauwkeurig kritisch tot in detail toe recensie schenken. Maar neen, ik doe dat niet, want ik ben al content dat ik muzikaal genot heb mogen beleven. Misschien toch één puntje van kritiek - 't is dat we het moeten leren - als laatste bisnummer en tevens dus afsluiter mocht er na 'Piper to the end' toch een hit als Brothers in Arms ofzo (ik zeg maar wat) het sportpaleis ingepalmd hebben. Want nu bleef het even heel donker en ik maar hopen op een terugkomst en een bisbis. Maar het bleef stil en dan gingen toch die lichten aan. Nefast voor mijn feestvreugde.

 

Opvallend: ik voelde me jong. Het viel me op dat leeftijdsgenoten die er dan toch aanwezig waren vergezeld waren van een ouder, twee ouders, in ieder geval mensen die de jaren zeventig en tachtig bewust(er) hebben meegemaakt. Tja, ben gezegend met een goede smaak voor de goede oudere muziek zeker? *knipoog* (verwijzing naar recensie Focus).

 

Minder: ge hebt toch altijd wel mensen die moeten klappen op momenten dat er niet geklapt moet worden, of hun hels gefluit moeten bovenhalen, of die denken op de rodeo te zitten (swat eerlijk te bekennen, ik denk ook eens van ieehaaa bij paniek-op-de-prairie-muziek maar ik ga dat dan ook niet luidkeels gaan roepen. Nee.)

Achter ons zaten - duidelijk- de hollandse Statler en Waldorf heel de tijd hun eigen kijk op het concert te geven. Was irritant, maar ook wel ietwat grappig, enkel omdat ik aan de muppetfiguurtjes moest denken.   

 

Ik kan echt geen recensie schrijven. Moet ik toch maar weer vaststellen. Ik doe nochtans mijn best. Ik hoop dan ook dat u dat merkt. En apprecieert. En dan ook nooit verwacht een recensie à la De Morgen of Focus te mogen lezen. Daarvoor stuur ik u beter door naar de betreffende sites zelve. (Maar keer dan toch ook eens weder hè.)

 

Uiteindelijk: ik vind het straf dat na al zo'n lange carrière de heer Knopfler nog steeds zo'n sportpaleis vol lopen doen kan. Hij verdient het dan ook. Gitaarspelenderwijs zit het hem nog altijd uitstekend in de vingers.

 

Ine's hoogtepunten: What it is, Privateering, Romeo and Juliet, Sultans of Swing, Postcards from Paraguay, Telegraph Road, So far away, ... en de rest eigenlijk ook ...

 

 

 

Wat is het toeval dat je te voet op weg naar sportpaleis achter net dezelfde vier Nederlanders loopt waar je na het concert ook weer achter loopt op weg naar de auto? Gek vond ik dat, als je weet hoeveel man daar wel aanwezig was.

 

*zet Mark Knopfler's jongste plaat 'Privateering' nog eens op*

Nu de zomer nog ...

De stofkes en het naaimachine zijn in huis gehaald. Het boek 'Allemaal rokjes' ligt klaar. Nu enkel nog de zon en aan mijn rokjes beginnen.

Ontdekkingstocht doorheen het land der schone kunsten (deel 11)

Het is al veel te lang geleden dat we nog een trektocht in onze luchtballon maakten. Vindt u ook niet? Ik heb hem afgestoft en hij staat klaar om terug hoog te lucht in te varen. Het kunstelijk avontuur tegemoet. Hopsakee. Weg zijn wij.

 

'Heda! Kommen weiter unten! Ihr seid wilkommen. Meiner Kunst has etwas zu erzählen über meiner leben. Ich zelb weiß eine Sache zu erzählen; ich bin arm und verrückt! (dat zei hij destijds ook al, heb ik vernomen) Hurra! Was sagen sie mir davon?' (zijn Oostenrijks is ook niet meer wat het was) Een man in een breed gewaad staat ons naar beneden te lokken. Hij komt me bekend voor. 'Aber, natürlich kennen sie mich. Das stimmt, ich bin Gustav Klimt.' Ondanks het feit dat hij erom bekend staat absoluut geen sociaal en een zwijgzaam mens te zijn, ontvangt hij ons bijzonder hartelijk. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat wij sympathieke fervente kunsttrawanten zijn. Vermoed ik. Hij staat ons op te wachten in de tuin van zijn atelier, waar hij in alle eenzaamheid teruggetrokken leeft. In deze tuin haalt hij zijn kracht en inspiratie voor zijn werken.

 

Gustav Klimt werd in 1862 geboren ergens in de buurt van Wenen. Zijn vader was goudsmid, edoch leefde het gezin in armoede. Grote opofferingen zorgden ervoor dat de veertienjarige Gustav naar de kunstschool van Wenen kon. Daar merkten ze al snel zijn talent voor tekenen en schilderen op. Na zijn studie richtte hij samen met zijn broer Ernst de 'Künstler Compagnie' op. Zij hielpen mee aan het decoreren van paleizen, musea, theaters, ... en kenden groot succes. Gustav hield het niet enkel bij decoreren, zijn liefde voor het schilderwerk bleef niet achterwege. Hij zocht hierin zijn eigen weg. Hij hing enerzijds tussen het klassieke, al wou hij niet vervallen tot het academische, en anderzijds werd hij sterk aangetrokken tot het symbolisme. Hier begon zijn stilistische ontwikkeling. Na de dood van zijn vader en niet veel later die van zijn broer richtte hij zich helemaal op de schilderkunst. Het was zijn vaders beroep dat hem inspireerde tot het veelvuldig gebruik van goud en het decoratieve aspect in zijn werken. Als er een kunstenaar bestaat wiens gehele kunst erotisch te benoemen valt, zal het toch Gustav Klimt wel wezen zekers. Klimt's hoofdthema: de schoonheid van de vrouw, hij bezingt ze, met een fixatie op erotiek. De overdaad aan goud onderstreept het erotisme. Hij schilderde de vrouwen naakt, of met prachtige klederdracht ... Hij schilderde hen zittend, staand, liggend, ... Hij schilderde ze verfijnd en elegant ... Hij schilderde ze in alle houdingen en bewegingen ... zelfs de geheimste. Als kijker dring je als voyeur binnen in het intieme leven van de modellen op het doek. Je wordt je bewust van de intimiteit van de kunstenaar met zijn modellen. Zijn werken zijn gevuld met leven, maar voortdurend bewust van de dood. Zijn grote kunst bestond erin de figuren tot leven te wekken. Hij was gefascineerd door Eros en Thanatos. De levenscyclus. De associatie van dood en seksualiteit. Verstopt onder de hoofdthema's vrouwen en bloemen. Kort gezegd; het was dus gewoonweg nogal ne snoeper die zijn libido ergens kwijt moest.

Gustav Kimt, Danae

Klimt behoorde tot de nieuwe generatie Oostenrijkse kunstenaars in zijn tijd die zich groepeerde onder de naam Secession. Zij wouden een eind maken aan het onderscheid tussen kunst met de grote k en de 'ondergeschikte genres' van de kunst. 'Gedaan ermee', zeiden ze. 'Het gaat hier vanaf nu niet alleen om het estetische maar de 'kunst' zelf.' Zo kregen zij een belangrijke rol toebedeeld in de verspreiding van de Jugendstil.

 

Gustav Klimt, Music

 

De kunstenaar leerde in zijn schilderjaren ook de werken van zijn tijdsgenoten oa Schiele, Toulouse-Lautrec, Van Gogh, Munch, Matisse, Gaugain, Picasso, Toorop... kennen en liet zich door enkele doorheen de jaren ook beïnvloeden (alsook andersom).

 

Gustav Klimt stierf in februari 1918 op 55-jarige leeftijd aan een hartaanval (in dat zelfde jaar stierf ook Egon Schiele waarmee hij kameraadschap had gevormd.). Hij werkte altijd aan meerdere doeken tegelijk. Hij vulde ze langzaamaan met kleuren en vormen. Hierdoor bleven talrijke schilderijen na zijn dood onvoltooid achter. Ruim 3000 tekeningen werden bewaard. Deze werden lang verwaarloosd. Ze werden door de gevestigde orde in zijn tijd bestempeld als pornografisch.  De gevestigde orde dezer tijd vindt ze dan weer even belangrijk als zijn schilderijen in zijn gehele oeuvre.

 

Tot slot, woorden van een bescheiden man "Schilderen en tekenen kan ik. Dat geloof ik zelf en er zijn ook een paar mensen die zeggen dat ze dat geloven. Maar ik weet niet zeker of het waar is. Zeker zijn er maar twee dingen. 1. Er bestaat geen zelfportret van mij; ik ben niet geinteresseerd in mijn eigen persoon als onderwerp voor een schilderij, meer in andere mensen, vooral vrouwelijke, maar nog meer in andere verschijningen. Ik ben ervan overtuigd dat ik als mens niet extra interessant ben. Aan mij is verder niets bijzonder te zien. Ik ben een schilder, die dag in dag uit, van 's morgens tot 's avonds schildert. Figurenschilderijen, landschappen en soms portretten. 2. Het gesproken en geschreven woord ligt me niet al te goed., al helemaal niet als ik over mezelf of over mijn werk moet praten. Als ik een eenvoudige brief moet schrijven, heb ik angst en ben ik bang als voor een dreigende zeeziekte. Daarom zal men het moeten stellen zonder een artistiek of literair zelfportret van mij. Wat verdet niet hoeft worden betreurd. Wie iets over mij -als kunstenaar- wil weten, moet goed naar mijn schilderijen kijken en daarin proberen te ontdekken wie ik ben en wat ik wil." (uit 'Klimt' van Gilles Néret (Tasschen))

 

Gustav Klimt, The kiss (detail)

 

Gustav Klimt, Water serpents (detail)

Gustav Klimt, The tree of life

Kunstige groetjes,

Ine

Af en toe mag dat ...

Ik heb vorige week een paar investeringen gedaan om mij creatief verder te kunnen ontplooien *knipoog*. Twee tegelijk. Eens goed zot gedaan dus. Een Singer naajmasjien (is de beste volgens Paul Van Ostaijen, en als hij het zegt) en een Nikon (eindelijk een deftig profesjoneel) fototoestel. Nu nog met beide leren werken ...

 

Mijn eerste testfoto's.