31 januari 2011

Daantje de wereldkampioen


Vandaag ben ik exact twee jaar meter van het liefste ventje. De tijd vliegt! Weet nog goed dat in september 2008 mijn zus mij vroeg of ik meter wilde worden van hun kindje. Uiteraard was dit een beslissing die ik eens meteen maken kon zonder al te veel nadenkwerk. En zo was het wachten tot 31 januari 2009. Of het een jongentje of een meisje ging zijn werd in al zijn mysterieuziteit bewaard gebleven tot het grote ontknopingsmoment.

En daar was Daantje. Een schat van een baby.












En nu een schat van een peuter geworden.

Onze favoriete dialogen zijn momenteel nog steeds:
Daan: Ine?
Ine: Ja?
Daan: Ine?
Ine: Ja?
Daan: Ine?
Ine: Daan?
Daan: Daan?
Ine: Ine?
Daan: Ine?
...
Ja een goede verstandhouding tussen beide is wel aanwezig ja *knipoog*


Gevoel van blijdschap en gelukzaligheid gegarandeerd met dit lieve kereltje in de buurt. Ach misschien wel een beetje een aard naar zijn meter ;D

25 januari 2011



Op die stoel, daar zat je
gehuld in blauw
vager wordt het beeld
en donker
in het kruipen van tijd
daar zat je dan
wat dacht je?
wat zag je?
alles verdwijnt in een leegte
ik vergeet over alles
over jou



24 januari 2011

25 celebrity dates # 5


Goh aangezien ik het duidelijk toch niet moet hebben van realiteitsmannen, hiersè laat ons nog eens wegdromen!

En dan welbepaald hopsakee de weide wereld in met Guy Berryman!


En als hij dan zo ook eens met die blik paar seconden naar mij kijken wil, komt dat dik in orde! De rest van de avond mag het wat vriendelijkere blik zijn, geen probleem. Maar zo effe toch hm ...

19 januari 2011

Op ontdekking in het land der schone kunsten (deel 9)


Sinds drie november is het geleden dat we ons nog eens lieten leiden door de luchtballon doorheen schone kunsten land.
Vandaag trekken we terug op pad. De wind staat goed en ons enthousiasme is groots. We verlaten Europa. Hop naar Hopper!


Edward Hopper, een belangrijke naam van het Realisme in Amerika in de twintigste eeuw, werd geboren op 22 juli 1882 in de buurt van New York. Hij studeerde aan The School of Art (schilderkunst en illustratie). Hij hield van reizen en trok na zijn studie naar Europa. Na zijn reizen verhuisde hij naar New York en ging aan de slag als illustrator. Dit deed hij een tiental jaar met tegenzin omdat zijn schilderijen weinig intresse opwekte bij het publiek.

Zijn doorbraak kwam pas na zijn veertigste. De jaren voordien waren jaren van teleurstellingen. Hij verkocht maar één schilderij. Maar dit veranderde bij de verkoop van 'The Mansard Roof' aan het Brooklyn Museum. En het balletje ging aan het rollen. Zijn werken werden bij kunsthandelaars tentoongesteld, zijn reputatie groeide en werken werden verkocht.

Van enthousiasme dat alles ineens zo vlotjes verliep moet Hopper gedacht hebben ik neem er van de slag ook nog een vrouw bij. En hij veranderde die woorden in daden zoals Jezus naar het schijnt water in wijn en trouwde met Josephine, een schilderes die hij al kende van zijn studententijd. Het was een relatie met veel geruzie, scheldpartijen en af en toe zelfs puur geweld. Eens beet zijn vrouw in zijn hand tot op het bot.

Aan zijn werken kunnen we zien dat hij hield van de speling tussen donker en licht, architectuur en strakke composities. Zijn geliefkoosde onderwerp was duidelijk eenzaamheid. De mensen zijn als het ware stille getuigen in een omgeving zoals als een verlaten straat, vuurtorens, theaterzalen met weinig belangstelling, halflege cafés, ... Al staan er meerdere personages op het doek, toch is er teken van isolement. De mensen houden zich elk afzonderlijk bezig en blijken geen aandacht aan elkaar te besteden. Ze zijn samen en tegelijk toch alleen. Wat een zekere trieste waas over de schilderijen brengt.

In één van zijn bekende werken, 'Nighthawks', wordt de eenzaamheid in het verlaten café en de lege straat versterkt door zijn koele, eenvoudige, realistische stijl. De anonimiteit viert hier hoogtij, samen en toch alleen.


Edward Hopper stierf op 15 mei 1967 op 85-jarige leeftijd. Hij stierf in zijn gallerij in New York.


Uw kunstkornuit,
Ine




16 januari 2011

Soundtrack of Ine's life (deel 9)


Lang geleden dat ik nog eens een paar nummertjes op jullie losliet dacht ik bij mezelve. De gedachte werd omgezet in een plan en het plan werd meteen als een koe bij de horens genomen.

41. The Doors - Break on through (to the other side)

Ik hou van mannen die zich eens durven kwaad maken. Enkel en alleen in muziek dan wel te verstaan. Mannen die zich volledig loszwieren in hun emoties. En zo'n man is Jim Morrisson. Mijn hart gaat sneller kloppen als ik hem weer hoor in al zijn furieuziteit. She gets high. She gets high. She gets highhhhh. Absolutly!

42. Ane Brun - The puzzle

Voor elke gebeurtenis, emotie, ... in mijn leven kan ik meteen een mogelijke soundtrack opnoemen. Zo ook kunnen liedjes van Ane Brun in aanmerking komen. Voor typische vrouwenemoties bijvoorbeeld.
Her remains were spread out like the pieces of a puzzle
it took her 365 days putting them together
the pieces were quite difficult to distinguish from eachother
they were tiny and the clear blue sky went on forever
I wouldn´t do that to you ...




43. dEUS- Little arithmetics

En dan nu toch nog eens tijd voor iets van Belgische makelij. Dit nummer staat toch wel in mijn top drie dEUS nummers. Gewoon een heerlijk nummertje. Soms hoeft dat niet meer te zijn.

44. The Shins - Australia

Ik word er zowaar vrolijk van. En dat gevoel hebben we graag. Zeer graag!
Deze band toch naar mijn bescheiden mening een beetje onderschat.
En oh hoor ik daar zo even een banjo tussendoor? Ach Ine en het geluid van een banjo. Het klikt wel. Ja.
En eindelijk. Eindelijk. Eindelijk weet ik wat er in het begin geroepen wordt. Ik had slim kunnen wezen en het al eerder kunnen opzoeken. Maar soms denkt een mens daar gewoon eens zo simpel niet aan. Mij klonk het nogal oostenrijksebierindebergendrinkendduits maar het blijkt dus gewoonweg engels te zijn. Dan toch.
Time to put the earphones on…


45. Bill Whiters - Ain't no sunshine when she's gone

Een nummer uit de oude doos. Effe afgestoft en klaar om nog eens beluisterd te worden. Een waar pareltje! En misschien, heel misschien baant er zich wel een heel klein druppeltje traanvocht een weg vanuit mijn ooghoek langs de wang naar beneden toe. Het klinkt dan ook wel zeer onfijntjes allemaal wat de heer Whiters meemaken moet en dat dan allemaal in zo'n droefgestemd melodietje gegoten. Muziek, muziek, wat klinkt het soms toch schoon.

11 januari 2011

Wachten op ...


Er houdt, nu al een paar weken, een kunstwerk mij serieus in zijn greep. Het straffe is; ik weet niet welk schilderij. Bij het zweven doorheen het wereld wijde web kwam ik dit detail van een werk tegen.


Het trok mijn blik meteen aan. Die schaduw, het lichtinval, ... Mijn ogen willen meer. Mijn ogen willen het geheel zien. Mijn hoofd wil de schilder weten. Mijn hart en heel mijn wezen willen genieten van schoonheid.

Maar tot dusver is het een mysterie. Mijn zoektoch gaat gewoon verder...

09 januari 2011

En dan nu: monty python and art ;)





Ben ik nu toch serieus curieus naar wie daar zo latersdanmiddernacht of ochtendlijktevroeg zijn neuzeke in mijn blog steekt


Verbazend dat er lezertjes zijn die hier iedere dag wel eens een kijkje komen nemen. Inderdaad ik kan dat merken. En ze komen soms op zot vreemde uren. Maar het flatteert me wel uiteraard *knipoog* Moet zijn dat er toch wat interessante dingen te vinden zijn en het hier fijn vertoeven is. (Geen paniek. Ik loop nog steeds in mijn schoenen hoor *lacht*)
Wel voor mijn fervente blogvrienden toch wel een speciaal aan hun gewijde blog. Alstublieft!
En dan als kleine wederdienst maak je je aan mij bekend. Want mijn nieuwsgierigheid is het grootste dat er is. Altijd al geweest en zal altijd zo blijven wezen *grote glimlach*
Even vlug een top drie gemaakt en ben je degene die aan het ip-adres voldoet, dan mag je je spontaan aanmelden en zal je verrast worden met een nog uit te vinden attentie. Hipperdepip! (En ik weet eens iets technologischcomputerisch, straf toch wel, dus als je niet weet hoe je je ip-adres moet leren kennen, laat het maar weten en een deskundige uitleg wordt je meegedeeld. Ha! Speciaal allemaal toch wel zo.)
91.176.91.20 BE - adsl-go-plus (de laatste twee getallen zijn veranderlijk)
66.249.72.201 US - google inc (")
94.227.6.224 BE - telenet n.v. residentials (")

Ja echt echt echt echt curieus naar die bijna dagelijkse lezers :D

05 januari 2011

Euh dan toch voornemens?


Het lijkt alsof ik al een jaar niet meer geblogd heb.

Meestal zeg ik steeds ongeveer eind december 'neen , met goede voornemens voor volgende jaar beginnen we niet'. Want wie houdt zich daar nu steevast aan of wie stelt zich dan geen al te hoge eisen? Wel ja, nu moet ik in alle eerlijkheid bekennen dat ik toch wel even serieus tegen de wind ben gedraaid in redelijk wat snelheid en toch een paar voornemens heb bedacht. Het is te zeggen net alvorens de klok 12 keer slagen deed en helder denken nog van toepassing was.

De voornemens:
* Minder sorry zeggen! En laat ons meteen tot een pak minder sorry gaan. Kwestie van eens zot te doen ;)
* Mijn liefheid in sommige maten beperken. En ik kijk niet naar bepaalde personen, dus geen paniek. Het is een algemeenheid. Wat ik wil zeggen is - klinkt egoïstisch waarschijnlijk - Ine krijgt ook al eens graag wat, maar voelt dat ze meer geeft. Op zich vind ik het gegeven van veel geven absoluut niet erg, zekers niet. Maar ja soms voelt me dat een beetje te veel aan. Dus hoera aan de gelijkgestemde zielen waar een knuf beantwoordt aan een knuf, een glimlach aan een glimlach, ...!
* Een rijbewijs halen! Altijd handig me dunkt.
* Mijn muziekverslaving behouden. Indien mogelijk vergroten en versterken. En ontdekken, alsmaar blijven ontdekken ...
* Het aantal buitenlandse aanbidders beperken. Ze zouden hier allemaal eens tesamen voor de deur moeten komen te staan. Al valt mij op dat buitenlandse mannen nogal snel van contentement zijn. Ine moet immers niets speciaals doen. De Vlaamse man daarentegen :')
* Een zeer fijne job vinden.
* En veel schrijven! De roman moet af!

En verder ga ik niet. Want moet al bekennen dat ik al meteen bij het eerste voornemen als serieus de mist ben ingegaan en we zijn nog maar 5 januari. Ik wil maar zeggen. Wie teveel hooi op zijn vork neemt, krijgt het niet allemaal op! *knipoogt*