Ik heb een panische angst voor mensen

en een panische angst voor eenzaamheid

 

...

Zinloos ...

Overal zie je dit weekend 'Pray for Paris' op social media. Terwijl er zo veel ergs gebeurt in deze wereld, waar dan weer niet of minder over gesproken wordt. Zo ook op mijn profielfoto een Franse wazige vlag. En het doet nadenken en hier in mijn hoofd  over mezelf zelfs een vlaag van hypocrisie overwaaien. Ik besef dat. Maar wil dat zeggen dat de rest van de wereld me koud laat omdat ik een Franse vlag post? Absoluut niet.   

 

Het gaat niet enkel om Frankrijk, het gaat om de slachtoffers, het gaat om de wereldwijde terreur, het gaat om de massale steun, het gaat om een einde aan dit zinloze gruwelijke verhaal, het gaat om de machteloosheid en angst die ons niet mag overvallen ...  

 

Wees niet selectief met 'praying'.  Maar bid liever voor de wereld. Onze wereld. Een wereld vol zinloos geweld en haat. En waarom? Het antwoord blijft altijd schuldig.

 

Bid voor Beirut, voor Baghdad, voor Japan, voor Mexico, voor Kenia, voor de vluchtelingen op zoek naar een betere wereld maar nadien moeten beseffen dat die niet bestaat, bid voor zij die hun leven werd bepaald door terroristen, bid voor zij die willen geloven in hoop, bid voor zij die dag in dag uit in angst moeten leven, bid voor de verscheurde families, bid voor zij die elke dag een nieuwe dag tussen schoten en aanslagen moeten overleven, bid voor een betere wereld, voor een toekomst ... voor iedereen.

 

#prayforlife #prayforworld #prayforeveryone

 

 

 

Flarden (27)

"Despite my catalogue of distasters, I am here. I am still here..."

Ik vroeg mijn vader om mijn bed op een ander plek in de slaapkamer te zetten. Zodat ik de ochtend na het verplaatsen, nog niet aan de verplaatsing gewend, het even niet zou snappen, even in de war zou zijn, omdat er geen muur rechts naast me was, omdat het licht ergens anders vandaan kwam. (p.20)

 

'Je bent altijd zo vrolijk, maar ben je wel echt vrolijk?' Mijn vrolijkheid deed de meester denken aan de vrolijkheid van een clown met zo'n grote rode lachende schminkmond. De schmink moest het verdriet op het gezicht erachter verbergen. Ik voelde me beschuldigd. Ik wilde niet dat hij mij met zo'n clown vergeleek. Ik was geen clown. Ik deed niet alsof. Ik wás vrolijk. Ik wilde niet dat hij mijn vrolijkheid van me afnam. (p.30)

 

Ik las dat boeddhisten geloven in meerdere levens. Het was de bedoeling van elk leven te leren, en zo, leven na leven, te veranderen in een steeds beter mens. Als je niet meer kon veranderen in een nog beter mens, als je zo goed was als een mens kon zijn, kwam je in het nirwana. Je kreeg geen extra leven meer. Je kreeg eeuwige rust. Ik dacht: ik moet niet te veel mijn best doen. (p.36)

 

Een zondagochtend. De dominee sprak over het belang je vijanden lief te hebben. Van vrienden houden kon iedereen. Zelfs misdadigers hielden van hun vrienden. Wanneer we wilden dat er iets veranderde, moesten we leren houden van wie niét onze vrienden waren. Ik probeerde mijn schrik te verbergen. Ik was er blijkbaar nog erger aan toe dan misdadigers. Ik vond het wél moeilijk van mijn vrienden te houden. (p.44)

 

In een ander land hoop ik altijd zo snel mogelijk iets te vinden waarin ik me thuis kan voelen. Alsof mijn ogen eerst iets moeten zien wat ze al kennen, ik eerst iets mee moet maken wat me vertrouwd is en ik me pas daarna open kan stellen voor wat nieuw en anders is. Het kan de manier zijn waarop iemands haren in zijn hals vallen, het kan een tongval zijn, een stem, een geur, een boom met paarse bloesems die ik zag in een land waar ik was met iemand van wie ik hield. Het kunnen eenden zijn. (p.101)

 

Uit Voor altijd voor het laatst, Tjitske Jansen

"And I kept looking at the girl and she was awfully good looking and I smiled at her and she smiled at me but that was all that ever came of it ..."

 

— Ernest Hemingway, from In our time

Maar dan met een hij ...

Er is een verhaal over een ingezetene van Alcatraz die elke nacht in de isoleercel doorbracht, waar hij een knoop op de grond liet vallen en hem in het donker probeerde terug te vinden. Op deze manier overbrugde hij iedere nacht de uren tot het licht werd. Ik heb geen knoop. In alle andere opzichten zijn mijn nachten hetzelfde. (p. 49)

 

Soms komt ze binnen om te klagen dat ze dingen ziet als ze 's avonds haar ogen dichtdoet. Lichtstrepen, zegt ze. Sterren. (p.74)

 

Wanneer iemand je vraagt wanneer je het gelukkigst was, is het belangrijk niet alleen rekening te houden met de vraag maar ook met degene die hem stelt. Als de vraag wordt gesteld door iemand van wie je houdt, kun je ervan uitgaan dat deze persoon onderdeel hoopt te zijn van de herinnering die hij heeft opgeroepen. Maar je zou, als je het mis had en als je een kil hart had, het meest voor de hand liggende en ontroerendste ding kunnen vergeten en in plaats daarvan kunnen vertellen over een periode waarin je helemaal alleen was, op het platteland, met niemand die iets van je wilde, zelfs geen liefde. Je zou kunnen zeggen dat je toen het gelukkigst was. En als je dit deed, zou het delen van je allerfijnste herinnering de persoon die je het liefst ziet ongelukkig maken. (p. 101)

uit Verbroken beloftes, Jenny Offill

De grootste rede dat ik nog niet alleen woon

ik heb een panische angst voor eenzaamheid.

Into the wild

Ik zag net Reizen Waes en ik droomde weg. Ik droomde weg want ik zou het zelf graag ervaren. Ergens en tegelijk nergens. Want zo leek het wel. Niemand te bespeuren. Je vraagt je af hoe het kan. Op deze aardbol ergens een plek waar je in geen hele verte iemand tegen komt. Enkel hier en daar een briezende beer, een over je tent struikelende eland, huilende wolven die dag en nacht niet meer kunnen onderscheiden omdat het donker niet meer verschijnt. Omsingeld door bergen, bomen, water, en het geluid in je hoofd. Weg van alles. Genietend van natuur 's schoonheid. Graag. Voor even en zonder al te veel beren dan toch.

 

 

Zonder omslag (29)

Lieve nieuwe jaar,

 

Wees goed voor mij. Zodat ik elke dag met al mijn enthousiasme goeie morgen morgen kan zingen. Of misschien dan toch weer niet zo overdreven. Net goed genoeg om elke dag weer volop mijn dag door te komen. Ready om elk obstakel te overwinnen. Want geef nu toe, die zijn er bij de vleet. Hier en daar een stapje dichter bij het mogelijk uitkomen van mijn dromen zetten. Want geef nu toe, die zijn er ook bij de vleet.

 

En misschien moet ik het dit jaar maar eens wagen. Een zoekertje. Gez: 2 arm om it schln. Al lijkt een goed nummer vinden van Milow plausibeler. Ik heb het nog maar zelden meegemaakt dat ik een interessante persoon zomaar tegenkwam. Die mij eveneens ook ietwat interessant vond. Stap 1: dag zeggen tegen vreemde mensen. Al wordt het meestal afgeraden tegen vreemden te spreken. Als kind was dat toch zo.

 

Passie moet gevoed worden. En als er één constant aanwezig is, mogen we die zeker muziek noemen. Dus hierbij hoop ik dat u mij muziek schenkt die aanraakt en woorden die doen nadenken. 

 

Enigszins wil ik hopen dingen te zeggen waarvan ik ooit gezworen zou hebben dat ik ze van mijn leven niet zou zeggen, dingen te doen waarvan ik ooit gezworen had dat ik ze ooit wel zou doen.

 

Maar vooral wil ik in 2015 leuke plannen in het vooruitzicht hebben.

Dat alles verandert, en tegelijk ook niets. 

Dat alles in orde is, en alles zijn gang gaat.

 

 

Voor altijd de jouwe,

Soms wordt er vanbinnen nog al eens wat luidop afgelachen ...

 

“Her mind is an unquiet one, words and thoughts and impulses constantly crashing into each other.”

—	David Levithan

Gedachten van de week ...

Dit weekend was er in Gent 'Petit Bazaar', een kleine beurs met 'hippe' webshops. Ik daarheen. Om rond te neuzen, te kopen en misschien ook wel wat ideeën op te doen. In mei is er zo'n beurs in Antwerpen. 'Sante Boutique'. Hoogstwaarschijnlijk weer daarheen. De prijzen die ik zag voor zelfgemaakte juwelen. Ik viel voorover of achterover, gelijk waar. Als ik voor mijn gelijkaardige juwelen het zelfde zou vragen, ik zou kunnen verdienen potverdikke. (Had ik dan ook veel klanten weliswaar.) ... Mads en Lars (s)Mikkelsen (48 en 49 jaar), Eddie Vedder (50 jaar), Bruce Springsteen (64 jaar). Mijn crushes beginnen meer en meer inappropiate te worden. Slik ... Pharrell Williams is niet slecht in zijn genre. Absoluut niet. 'Cause aaaaimmm happieeeeee. Niet dat ik wil zeggen dat zijn genre überhaupt dus slecht is. Nee nee versta mij niet verkeerd. Het is gewoon niet meteen mijn ding. Daar. Iedereen content ... Ik wil zo graag een huis inrichten. Maar echt zo graag ... *zet nog eens 'instant crush' van Daft Punk op, ach hoe kom ik daar nu toch bij* ... Als er iemand tijd over heeft. Deze is steeds welkom ter mijne huize. Ja gaarne. Och, u zou mij zo'n plezier kunnen doen ... Ik wil ook eens goe zot verliefd worden. Niet gewoon zo beetje of zo verre van goe zot. Alstublieft. Of ik ga er nog serieus beginnen over twijfelen of ik het wel kan. Het is vreemd ... A Morrisey quote a day: “You're not right in the head, and nor am I, and this is why....this is why I like you.” ...

Maand maart is absoluut een belangrijke maand zo blijkt. Begin van de maand kocht ik een autootje. Mits nog wel een voorlopig rijbewijs. Maar het heet 'voorlopig' voor iets uiteraard. Deze week heb ik een vast contract verworven op het werk. Hoezee! U wil niet weten hoeveel keer ik daarvoor heb moeten solliciteren. Ha! Maar u ziet, de aanhouder wint *knipoog* En ik ben blij. (Ook omdat spijt stilaan op de deur kwam kloppen omdat ik mijn hogere studie had stop gezet wegens omstandigheden.) U kan u niet voorstellen hoe belachelijk blij een mens kan zijn. Maar het kan dus. Ik heb de laatste weken ook al veel Fox You! ideeën verzameld. Geweldig, dat bruisende hoofd van mij. De tijd daarentegen.  En met al dat geluk, het kan niet anders of aan het eind van de maand staat mijn ideale man voor de deur. Wel laat ons (vooral ik) dat althans geloven.

 

Een ideaal moment om de Jeff nog eens af te spelen. Zeker.

Soms vraagt een mens zich af ...

Hoe slechter ik een sollicitatiegesprek vond, hoe beter zij het gesprek blijkbaar vonden ... vreemd, but in a good way I suppose!

Gedachten van de week ...

Ik heb onlangs twee fictieve brieven geschreven waarop ik heel fier ben. Klinkt raar en als stoeferij misschien. Maar ben echt eens fier op mezelf dat ik zo iets 'moois' schrijven kan. Voorlopig post ik ze niet. Bang dat een ander er misschien mee lopen gaat? Of misschien gewoon wachten tot het geheel te lezen valt? ... Het laatste boek dat ik las was 'Manieren om naar huis terug te keren', het derde boek van Alejandro Zambra dit jaar. Ik las schone zinnen. Zoals deze. 'Destijds kenden we de namen van de bomen of de vogels niet. Maar dat was ook niet nodig. We konden met weinig woorden leven en het was mogelijk op elke vraag hetzelfde antwoord te geven: ik zou het niet weten. We vonden niet dat dat onwetendheid was. We noemden het eerlijkheid. Later leerden we beetje bij beetje de nuances daartussen kennen. De namen van de bomen, van de vogels, van de rivieren. En we besloten dat elke zin beter was dan zwijgen.' ... Ik ben niet gekozen voor de lezersjury van de Gouden Boekenuil. Serieuze mensen blijkbaar wel. Dacht ik origineler te zijn dan 'ik lees graag', 'ik hou van boeken', 'al van jongs  af aan...', was dat voor niets nodig geweest. Duidelijk. Ach ja. Kritisch wezen is azo toch meteen mijn ding niet ... Het nummer Steep hills of vicodin tears van A winged victory for the sullen is als in- en uitademen. U moet daar maar eens opletten. Dan begrijpt u mij misschien wel beter ... Ik heb (bijna) een auto gekocht. Een occasie weliswaar. Zot zo ineens ... Ik ben bijna door de Wes Anderson collectie heen. U ziet als ik iets wil, ga ik er (meestal) voor. Zoals in vorige post gezegd dat het mij serieus ging aanstaan, heeft dat dat ook werkelijk gedaan. Een aanrader toch wel. Voor de liefhebber. Which makes sense ... Mijn contract loopt binnen twee maanden af. En ik word fysiek echt ziek als ik er aan denk dat ik daar weg moet. Echt ... Benjamin Britten componeerde eens op een schone dag, The young person's guide to the orchestra. Ik heb het de laatste dagen nogal veel luisterbeurten gegund. Een wijze raad zet het niet (te) luid of u zou u eens afgrijselijk kunnen verschieten. Inderdaad. Ik heb het ondervonden. Op de trein. 's Ochtends. Dat was me het bultje verschieten wel ... Heb twee boeken van Simon Van Booy besteld. Hip hip. Krijgt een prominente stek in mijn boekenrek, die man ...

Gedachten van de week ...

Aaargh. Gisteren had ik weer zo'n dag waar je van zegt 'heb ik nu weer'. Vijf minuten voor het einde van de werkdag kwam ik te horen dat ik werd 'opgeëist' door een andere dienst om bij te springen. Wel degelijk met deze woorden ter sprake gebracht. Tegenpruttelen kan in zo'n geval dus werkelijk niet. Heb er niet echt zin in. Maar knikken en zeggen dat het niet zo erg is, terwijl je van binnen vloekt alsof het een lieve lust is, no fun at all. Twee weken zou het worden. Benieuwd. Vorig jaar waren twee weken twee maanden en een half. Dus ja. Ik verdien een vast contract ... Binnenkort weer wielrennen op het beeldscherm. De zondag is dus alvast ingepland ... We kunnen nogal wat leren uit de film- en seriewereld. In Scandinavië scheelt er serieus wat met de lichtschakelaars en lossen ze misdaden het liefst op in de late avond. Hoe het hier ook onmogelijk mag zijn, in Amerika is er altijd wel een parkeerplaats vrij exact voor het gebouw waar je moet zijn. Mo. Overal in Parijs heb je wel een raam vanwaar je de Eiffeltoren kan zien. Vanwaar iedereen ook komt, uit welke tijd ze ook komen, iedereen spreekt vloeiend Engels. Als je 's avonds in bed het nachtlampje uit doet is het nog steeds even klaar in de kamer. Elke klok loopt met de seconde gelijk. Dat soort dingen. Bedoel ik dan ... Ik heb nood aan een beste vriend(in). Iemand voor een goede babbel nu en dan. Waar ik alles kan tegen zeggen, alles kan aan vertellen, veel kan mee delen. Zo iemand. Die luistert. Zonder kritiek, vooroordelen of ongemakkelijkheden.  Die me ook alles kan en wil vertellen. Zo iemand ... De chinezen hebben mij goed liggen ... Damien Rice en Yann Tiersen zijn van die mannen die ik absoluut absoluut absoluut eens live aan het werk wil zien. Absoluut (of zei ik dat al?)! ... Krijg ik eens een comment op mijn blog, is het getiteld 'HAS GOD'S GRACE BEEN OFFERED TO ALL MEN?' Inderdaad. In hoofdletters dan nog wel. Met een hele tekst over salvation, terms of pardon en een behoorlijke kwantiteit aan vernoeming van onze heer hierboven. Reactie alsnog niet gemodereerd. Ik ben zelf uitgenodigd op de blog van de man wiens vraag me nogal onverwachts te lezen viel. Een hele eer is me dat. We zullen daar in ieder geval eens het gedacht aan overwegen overwegen ... Binnenkort eens een eenzame (let op de alliteratie) museatocht houden ...  Mijn hart wordt vrolijk van mijn anderhalf jarig nichtje. Zij lacht guitig. Zij knuffelt graag. Zij noemt mij Inetje. Want zij mag dat.

mijn vrijdagavond ziet er zo uit ( een Scandinavische Dandy en havermoutpap)