 |
| Photo: © Matteo de Mayda |
Woensdagavond sloot ik mijn Scandinavische zomer af in de Botanique. De Noor Erlend Øye, de bekendere helft met de zijdezachte stem van het duo Kings of Convenience en frontman van the Whitest Boy alive, trad er op met zijn band The Rainbows, bestaande uit twee Italianen en een stel Ijslanders.
Onlangs bracht de man met de grote bril een nieuwe plaat uit, 'Legao'. Een plaat voor de liefhebbers van de akoestische Kings of Convenience sfeer en de mellow indie van The Whitest Boy Alive. Kortom een must listen! And yes it is!
Beetje jazzy, beetje indie pop, beetje reggae, beetje IJslandse invloeden, beetje folk, beetje akoestisch,... Maar dat alles dan op z'n Erlends.
Woensdagavond was een feestje. Dat kan ik je wel vertellen. En dat je er niet bij was valt volledig jezelf te verwijten. Ik, in ieder geval, was blij er bij te mogen wezen. Absoluutjes.
Energiek, muzikaal, plezier. Dat zijn drie kernwoorden die me te binnen schieten als ik terug denk. Een goed opgebouwde set die om meer vroeg. En meer kregen we ook. Tot driemaal toe verscheen de band na afscheid opnieuw en brachten ze het publiek juichend van muzikaal genot nog een nummer. Mijn voeten hadden het dan ook meteen geweten. Stil staan was hier een hele avond geen optie. Bij het laatste nummer vond Erlend dat hij zijn band mee mocht bejubelen. En zo gebeurde. Hij sprong tussen het publiek, en stond vlak naast ons mee te shaken op zijn band's dansbare melodieën.
Energiek, muzikaal, plezier. Dat zijn drie kernwoorden die me te binnen schieten als ik terug denk. Een goed opgebouwde set die om meer vroeg. En meer kregen we ook. Tot driemaal toe verscheen de band na afscheid opnieuw en brachten ze het publiek juichend van muzikaal genot nog een nummer. Mijn voeten hadden het dan ook meteen geweten. Stil staan was hier een hele avond geen optie. Bij het laatste nummer vond Erlend dat hij zijn band mee mocht bejubelen. En zo gebeurde. Hij sprong tussen het publiek, en stond vlak naast ons mee te shaken op zijn band's dansbare melodieën.
In al mijn eerlijkheid wil ik wel meedelen dat ik op voorhand het nieuwe album nog niet echt beluisterd had. Hier en daar eens nummertje. Maar ik had er alle vertrouwen in dat het een geslaagd concert zou worden. We spreken hier immers van Erlend Øye. Met zo'n stem en muziekverleden kan men al niet veel slechts doen, denk ik dan. En zowaar. Ik had gelijk.
Nu, twee dagen laters, heb ik al wat nummers bijna letterlijk plat gedraaid. Zo gaat dat dan.
Tip van de dag! Rainman. Met de prachtige zin 'loving you, is like waiting for the rain to come'.
Het klonk woensdag een beetje zo:
Setlist: Fence Me In, Lies Become Part of Who You Are, Say Goodbye, Garota, Save Some Loving, Bad Guy Now (Erlend lost track of the of the lyrics after two verses and restarted the whole song), Dico Ciao, Peng Pong, Siggi, Rainman, Remind Me (Röyksopp cover), Upside Down, La Prima Estate.
Encore: Cavatina, Who Do You Report To, Whistler.
Encore 2: Sapore di sale (Gino Paoli cover), Every Party Has A Winner And A Loser.
Encore 3: Golden Cage (The Whitest Boy Alive song).
