Soundtrack of Ine's life

Weet je wat al een tijdje geleden is? Dit! Weliswaar (snel even de archieven ingedoken) van 10 september 2013 geleden. Meent u dat? Ik meen het. Sorry. Een lijst waar geen einde aan zal komen. Nooit! Durf ik u nu al met volste zekerheid te zeggen.

 

Bruce Springsteen. Het is met een vreemd gevoel dat ik moet bekennen dat hij de revue hier nog niet is gepasseerd. Foei Ine, foei foei foei. (Zo zou mijn jongste nichtje me er dan toch op wijzen). Dus bij deze wil ik het goedmaken, niet met u, maar met meneer The Boss himself.  So mister Boss, if you accept my apologies, I will be at your concert (if only you would come to Belgium again) front row and I will wave and smile (and blush if you looked at me) and you will think how silly that girl and I wouldn't even mind.

 

 

 

The War on drugs met Red eyes. Omdat ie mij in sommige nummers wat aan de jonge Bruce Springsteen doet denken. En dat paste dan wel vervolgens in het rijtje dacht ik zo. Dit nummer ook? Neen, dit is gewoon een top nummer. Daarmee is dan ook gezegd wat gezegd moet worden.

 

 

 

Er zijn weinige artiesten waar ik echt bijna elk nummer van kan meezingen. En het gebeurt misschien te vaak dat ik ze opzet en vollenbak meezing (de geburen vergeven mij het hopelijk). Laura Marling is één van hen. Mijn favoriete vrouw in muziekland.

 



 

 

Het zijn rare streken van tijd. Maar ik wil wel al eens iemand zijn die ik niet ken. Iemand waar ik überhaupt ook zelfs niet van weet of zij effectief in het leven staat. Ze kan verzonnen zijn, ooit of nu hebben bestaan. You is daar een mooi voorbeeldje van. Om het met een quote van Tom Waits (niet dat ie hier iets mee te maken heeft, maar hij zei ooit wel iets passends) te zeggen, I love beautiful melodies telling me sad things (ieder heeft zo zijn vreemde gewoontes hè). En dit is gewoonweg een heel mooi liedje waarvan  de 'you' te mogen zijn een hele eer is.

 

 

 

Vinyl begint een gevaarlijk iets te worden. Mark my words. Niet dat ik het erg vind. Maar het moet toch een beetje in het oog gehouden worden. Misschien. Dit weekend kocht ik twee platen. Tweedehands. Dat is ook wel fijn. Wetend dat iemand deze hoogstwaarschijnlijk (daar ga ik dan toch vanuit) al grijs heeft gedraaid. En nu is het mijn beurt, hoera. (Ik kan moeilijk afscheid nemen van dingen, dus ik weet niet of er nog een derdehands van komt.) Rumours van Fleetwood Mac is er eentje van.  Een klassieker om mijn collectie aan te vullen. En het klinkt goed!

  

Lezen? 'T is een must

Ik kwam onlangs een boeiende challenge tegen. Een uitdaging om wat meer uit je comfortzone te lezen. Let's do it! (Misschien kan ik al wat beginnen schrappen, kwestie van al een motiverende start op te bouwen. Ohja, zo ben ik wel.) Hou je vooral niet tegen om deze uitdaging ook aan te gaan. Indien je van boeken houdt, vaneigens.

 

1. Een boek van 500 pagina’s of meer. --> Valt nog niet te schrappen. Maar we zijn er aan bezig.
2. Een boek gepubliceerd in je geboortejaar. --> Wordt eerst nog wat opzoek werk.  
3. Een non-fictie boek
4. Een fantasy boek --> Zie puntje 1. Valt meteen onder dezelfde categorie. Hoezee.  
5. Een sci-fi boek --> Een goed voorbeeld van buiten je comfortzone lezen. Iemand een leestip? Graag!
6. Een graphic novel
7. Een mystery of thriller boek
8. Een romance of chicklit
9. Een boek dat gericht is op kinderen onder de 12
10. Een boek gebaseerd op waargebeurde feiten
11. Een historische roman
12. Een boek met prentjes
13. Een boek dat een prijs heeft gewonnen (Pulitzer, Man Booker, Nobel, Gouden Uil,…) --> John Green's eerste roman, Het grote misschien (looking for Alaska), won de 2006 Michael L. Printz Award presented by the American Library Association. Het zal in Amerika wel een belangrijke award zijn  vermoed ik? Een prijs is een prijs hè mannekes.
14. Een boek dat iemand je heeft aangeraden --> Eerste check! Verbroken beloftes van Jenny Offill. Werd me aangeraden door de broer. En terecht. Wat een leuk vlot lezend boek. Wat een leuke en boeiende schrijfstijl.  Een boek dat me zelf weer schrijfkriebels in de vingertoppen gaf. Maar mannekes waar vind ik de tijd? Och. Zucht.
15. Een boek dat voor 1900 werd gepubliceerd
16. Een reeks (mag een reeks zijn die je al begonnen bent) --> Zie punt 1 en 4. Zo gaat dat wel vlot. Mijn dank gaat uit naar meneer George R R Martin. Omdat ie zo veel en veel boeken uitgeven kan. (Lees met ietwat sarcasme)
17. Een boek waar je gek van was als kind
18. Een boek dat je ooit begonnen bent maar nooit hebt uitgelezen
19. Een boek met een 65+ hoofdpersonage
20. Een boek dat je kan uitlezen op een dag --> Van Den Hond van Pedro Elias. Op één dag met plezier verslonden. Grappig boek, grappig man. Fijne hond van den hond.
21. Een boek dat verfilmd werd
22. Een boek waar een televisie reeks werd op gebaseerd --> En nogmaals mijn dank aan de man met baard en zijn spel der tronen.
23. Een boek dat al zeer zeer zeer lang op je te lezen lijst staat
24. Een boek dat zich afspeelt in Azië
25. Een boek dat zich afspeelt in Afrika
26. Een boek dat zich afspeelt in Latijns-Amerika
27. Een boek dat zich afspeelt in Oceanië
28. Een boek in een andere taal dan dat je anders leest (Engels? Frans? Duits? Islensku?)
29. Een bundel kortverhalen --> My true love gave to me van Stephanie Perkins en andere. Al heb ik het me wel zelf moeten kopen. Ochja, want als we op die mens moeten wachten ...
30. Een poëzie bundel

Er is een verhaal over een ingezetene van Alcatraz die elke nacht in de isoleercel doorbracht, waar hij een knoop op de grond liet vallen en hem in het donker probeerde terug te vinden. Op deze manier overbrugde hij iedere nacht de uren tot het licht werd. Ik heb geen knoop. In alle andere opzichten zijn mijn nachten hetzelfde. (p. 49)

 

Soms komt ze binnen om te klagen dat ze dingen ziet als ze 's avonds haar ogen dichtdoet. Lichtstrepen, zegt ze. Sterren. (p.74)

 

Wanneer iemand je vraagt wanneer je het gelukkigst was, is het belangrijk niet alleen rekening te houden met de vraag maar ook met degene die hem stelt. Als de vraag wordt gesteld door iemand van wie je houdt, kun je ervan uitgaan dat deze persoon onderdeel hoopt te zijn van de herinnering die hij heeft opgeroepen. Maar je zou, als je het mis had en als je een kil hart had, het meest voor de hand liggende en ontroerendste ding kunnen vergeten en in plaats daarvan kunnen vertellen over een periode waarin je helemaal alleen was, op het platteland, met niemand die iets van je wilde, zelfs geen liefde. Je zou kunnen zeggen dat je toen het gelukkigst was. En als je dit deed, zou het delen van je allerfijnste herinnering de persoon die je het liefst ziet ongelukkig maken. (p. 101)

uit Verbroken beloftes, Jenny Offill

De grootste rede dat ik nog niet alleen woon

ik heb een panische angst voor eenzaamheid.