Een enorme glimlach!


Meer heb ik nu effe niet te zeggen.

The seventies

Goh de schone jaren van the sixties achter de rug. Hop naar the seventies.

Wel aangezien interactie hier nooit echt fameus loopt. Ga ik het deze keer ook niet vragen om er mijn gekozen nummers uit te halen. Luierikken! Nee dat laatste was een grapje. Sorry!

Ine meets Bert in the seventies


1. Pink Floyd - Money
2. Tom Waits - I hope that i don't fall in love with you
3. Kansas - Dust in the wind
4. Carole King - Tapestry
5. Jeff Beck Group - Ice cream cake
6. Talking Heads - Take me to the river
7. Deep Purple - Black night
8. Neil Young - Winterlong
9. Bruce Springsteen - The promised land
10. Patti Smith - Because the night
11. Stealers Wheel - Stuck in the middle with you
12. Joni Mitchell - The river
13. George Harrison - What's life
14. Fleetwood Mac - Never going back again
15. Frank Zappa - Don't eat the yellow snow
16. Joy Division - New dawn fades
17. Sting and the Police - So lonely
18. John Lennon - Working class hero
19. Billy Joel - Piano man

The sixties

Lijstjes alleen maken is soms ook maar alleen. Daarom sleur ik er af en toe eens mijn supergeweldige broer (gaan we nu naar Johnny Flynn? :D) bij.

Na de fantastische compilatie albums Ine meets Bert, Ine meets Bert another time, Ine meets Bert again, When we meet again, ... dan nu eindelijk de decennia reeks. Juigt gij allen!

Ine meets Bert in the sixties


1. The Velvet Underground en Nico - Sunday morning
2. Tim Buckley - Aren't you the girl
3. Nina Simone - Strange fruit
4. The Band - The weight
5. The Foundations - Build me up, buttercup
6. The Beach Boys - I get around
7. Easybeats - Friday on my mind
8. The Animals - Don't let me be misunderstood
9. Leonard Cohen - Teachers
10. Simon and Garfunkel - Mrs Robinson
11. Nick Drake - River man
12. The Doors - People are strange
13. The Kinks - Shangri-la
14. Yardbirds - For your love
15. The Beatles - A day in the life
16. The Who - Pinball wizard
17. The mama's and the papa's - California dreamin'
18. Cream - I feel free
19. Marianne Faithfull - As tears go by
20. Led Zeppelin - Whole lotta love
21. Buffalo Springfield - For what it's worth
22. Jimi Hendrix - Voodoo child
23. Canned Heat - On the road again


Raad gij nu maar nekeer mijn twaalf inzendingen. (Voor degenen die me echt kennen is het niet moeilijk. Echt niet! Voor logicamensen ook niet. Aha! Dat laatste was een tip.)

Vanity

Begin van de week heb ik een pre-raphaeliet ontdekt. Wel niet dat ik hem ineens ergens in mijn kast vond of geniepig verstopt achter de struikjes. Neen zo ging het niet. Ik was een site aan het bekijken waar kunstenaars worden voorgesteld en toevallig kwam ik op een pagina terecht waar in het linkerbovenhoekje iets mijn aandacht trok.


Ik vond het onmiddelijk prachtig en ik zou kunnen zeggen waarom als ik het ook daadwerkelijk wist. Ik vervloekte de man van de site want hij had de naam van de kunstenaar er niet bij gezet. Gelukkig wel de titel. Vanity. Google dacht ik bij mezelve! En zoeken maar. Gevonden! Vanity van Frank Cadogan Cowper. De laatste der Prerafaëlieten. Althans zo wordt beweerd.

Misschien krijgt hij ooit wel eens een bezoekje van de luchtballon tijdens onze ontdekkingen doorheen de wondere wereld van schone kunsten land.

Wat naar Tinkerbell op een babysit kijken toch van gevolgen kan krijgen

U heeft 1 bericht stond er op de laptop aangeduid. Ik zei 'amai, maak dat mee'. Bericht: 'Wil je met mij een wandelingetje maken?' waarop ik tegen de broer die naast me stond zei 'shhhtt *kijkend naar de persoon van het bericht* die weet niet dat ik het ben'.

Situatieschets: (in mijn dromen ruik ik, zie ik, voel ik, denk ik, hoor ik, ... alles zeer duidelijk alsof alles echt is) ik ben aanwezig op een trouwfeest. Trouwende personen niet gezien en aan de andere gasten te zien ken ik ze ook niet. Een paar bekende gezichten waaronder twee nonkels, paar nichten en neven, een tante, de grootvader, de ouders en de broer. Voor de rest allemaal onbekend volk. In tijd was het al laat (zo voelde het aan) maar toch was het nog klaar buiten en stonden de tafels afwisselend binnen en dan weer buiten (was nogal een vreemde feestzaal of te wel lag het gewoon aan mezelve). We (ouders, de broer en ik) besloten ons achteraan te gaan zetten en nog een wijntje te drinken (de laptop was ineens verdwenen).

We passeerde de man (gekleed in net kostuum) van het bericht en ik deed alsof mijn neus bloedde. We zetten ons neer aan de laatste tafel waar nog net vier plaatsjes vrij waren. Een zatte feestgangster (vermoedelijk horend aan de hoofdtafel aan haar zeer feestelijke jurk te zien) had groot plezier met een hond. Veel lawaaimakend lag ze daar neer weet ik wat allemaal te doen. Het stoorde de mensen aan de tafels enorm waarop ze zei 'maar allé a zie zo'ne schat zeg' en bulderlachtte wat verder en stond toen op om ons in alle rust te laten. De hond verdween in het niets. De nonkel die voor de gelegenheid opdiende kwam aan onze tafel en de broer vroeg om een bidonneke wijn. 'Wacht' zei de nonkel, 'ik heb nog wat wijn in deze fles hier'. Hij prutste wat met de fles op tafel en een soort dopsel wat bezinksel vanonder in een fles tegenhoudt. Het lukte niet zo goed en ik deed het dus maar. Ik goot nadien wat wijn in een glas. Maar er moet iets verkeerd zijn gelopen want er kwam water uit met een paarse schijn. 'Da kan ni just zijn' zei de nonkel, 'ik ga ulle ergens anders zetten, want kan hier ni volgen'. En toen zag ik de jongeman in het nette pak op ons afkomen. Ik dacht bij mezelve 'ni naar hier, ni naar hier, ni naar hier' en keek voor me uit. Hij stopte en zakte neer op zijn knieën. ' Wil je met mij naar de dansvloer?' Ik keek in het rond om te kijken waar die was en of er wat volk stond. Eén dansend paar. Ik mompelde wat in de richting van mijn broer 'wa nu? ik kan ni dansen en ik zit in mijn pyama' (mja ik zei dus al eerder dat het laat op de avond moest zijn, niet dat ik dan meestal op feesten mijn pyama aandoe, maar in dromenland kan dus alles, zo blijkt). 'ik ga em vragen of ik me vlug mag gaan herkleden' mompelde ik nog. 'Euhm mag ik me vlug gaan herkleden? Ik kom zo snel mogelijk terug' zei ik de naast mij knielende jongeman in schoon kostuum. - Nu komt het (nog nooit heeft iemand zo iets moois en betekenisvol tegen mij gezegd) - 'Als ik mijn adem lang genoeg inhoud zal de pijn wel verminderen' zei ie. 'Oow' sprak ik En ik stond recht.

Toen werd ik wakker. Wat een opluchting was. Ik sta niet graag op een dansvloer. En zeker niet in de kijker. En zeker niet in mijn pyama.

Maar dat was zoooooooo schoon gezegd. Triest, dat wel. Maar ik werd ontroerd wakker. Als ik die man (die ik nooit eerder gezien heb) ooit tegenkom. Hij zal niet weten waar hij het heeft. ;)

Uit het leven gegrepen: 50 dingen

1. Ik heb een nieuwe serie ontdekt.
2. Brothers and sisters.
3. Dvdreeks van het eerste seizoen geleend van een vriendin van mijn zus.
4. En het werkt bijna verslavend.
5. Over gezin met vijf kinderen.
6. En laat ik nu toch wel serieuze herkenningpunten vinden.
7. Ik zit al heel de week te tobben over iets.
8. En ik weet nochtans dat ik mijn tijd daar niet aan verspillen moet.
9. -een geforceerd goedbedoeld omdat niemand anders reageerde- en nog bepaalde dingen die me zijn toegespeeld.
10. Alsof het uit medelijden is.
11. En nu vraag ik me al heel de week of er nog zijn die gewoon reageren om toch maar te reageren, omdat ze dat ‘triest’ vinden of omdat ik er ‘nood’ aan heb.
12. No thanks! Als het zo zit.
13. ...
14. Djeez!
15. Niet fijn om ‘bijtende woorden’ te horen als je zelf altijd tegen ieder vriendelijk bent.
16. ...
17. Misschien mijn tijd ook maar eens gewoon beginnen steken in degene waarvan ik weet dat ze hun vriendelijke woorden menen.
18. ...
19. Ik zing al maanden elke dag wel eens een lied van Laura Marling heb ik onlangs beseft.
20. Die teksten zijn zo prachtig en zo gevoelvol en zo herkenbaar.
21. “…I speak because I can to anyone I trust enough to listen…”
22. Favoriete song om zingen: Hope in the air.
23. Songs kunnen zo diep het wezen indringen. Niet normaal!
24. Mijn petekindje zegt eindelijk mijn naam!
25. Al is Bumba nog steeds zijn favoriet.
26. En klinkt mijn naam eerder als Nine.
27. Maar hij zegt in ieder geval nog geen naam van een ander familielid *knipoogt*
29. Ohja we zijn nog steeds niet verder geraakt met het schrijven van de novels.
30. Ik blijf maar steeds zinnen van de eerste pagina’s herwoorden en zinnen toevoegen.
31. Het komt wel. Ooit.
32. Ik heb duidelijk een paar fervente lezers.
33. Jaja ik zie u.
34. Anoniem weliswaar (ip-adres en server), nefast voor ine’s curieuziteit.
35. En vooral late en vroege vogels merk ik. Zo interessant kan het hier toch ook niet zijn?
36. Maar mijn curieuziteit is wel zeer groot, vooral naar de persoon met server google inc.
37. Bijna Crossing Border!
38. En ik hoop dat mijn impulsiviteit die ik vorig jaar ook mee had weer in mijn lijf zitten heb.
39. Dag zeggen tegen de Local Natives mannen.
40. Alhoewel die zijn wel met velen.
41. Misschien dan toch maar best houden bij die jongeman van Villagers.
42. Vorige week was het zotte taart week!
43. Vrijdag twee oktober twee cake’s gebakken voor nichtje’s verjaardagsfeestje op zaterdag.
44. De zus had dan voor de avond ook nog taarten besteld.
45. De mama had maandag met druiven die ze van de zus had meegebracht clafoetie (hoedagedaookschrijvendoet) gemaakt.
46. Woensdag, wat ik alvorens al gepland had en dus niet van afwijken wou, heb ik een zweedse appeltaart gemaakt (en hij is dus werkelijk gelukt).
47. Zaterdag bij de andere zus gaan eten met als dessert lekkere taart die ze gemaakt had.
48. En wie mocht dat allemaal opeten?
49. Inderdaad ja.
50A. En met graagte *blinkende oogskes*
50B. Leuk zo'n grote familie!

als ik val in mijn gedachten. verzonken. en slapen en hopen op dromen. dromen van een zon. een zon die al vele seizoenen heeft meegemaakt. die onze verhalen kent. en steeds nieuwe wil aanhoren. als ik de zon nu maar eens pakken kon. mijn armen uitgestrekt. op mijn tippen staand. de hemel kleurt. verkleurt. de wind neemt alle kleuren mee. en de zon verblindt. heel even lijkt alles weg. zwart voor mijn ogen. warmte doorheen mijn lichaam stromend. zacht kriebelend gras onder mijn blote voeten. mijn handen voor mijn ogen. ik zie niets en tegelijk zoveel. en de wind die zachtjes in mijn oren fluistert. dat ik enkel nog maar liefde wil.

The Coral

De jongens van de veelkoppige band, The Coral, zijn terug met een nieuwe plaat, Butterfly House. Ongeremd jaren zestig sfeer. Een beetje van The Beatles, een beetje van The Byrds, een beetje van Buffalo Springfield, een beetje van The Beach Boys, een beetje van The Hollies, ... Moest je aan een niet-kenner wijsmaken dat deze plaat decennia eerder is gemaakt, ze zouden je nog geloven ook. Butterfly House laat een nostalgische en melancholische waas over je heen vloeien. De magie van de jaren zestig wordt hier weer even opgeroepen en de rustige, harmonieuze melodietjes vullen de ruimte met vreugde. The Coral klinkt beter dan ooit. Opgetogener en hun zelfvertrouwen duidelijk opgekrikt.

Ge moogt altijd eens klikken

http://thenovembersnow.wordpress.com/

omdat:
* muziek alleszeggend is
* ik nog boeken lees
* ik elke gebeurtenis met lyrics associëren kan/wil
* ik quotes verzamel en neerpen
* ik constant lyrics afspeel in mijn hoofd
* kunst met een grote en kleine k
* ik sommige dingen niet in een andere vorm kwijt kan
* mijn hoofd steeds vol zit met chaos, gedachten, ...
* een boek, warme chocomelk, muziek, koekjes en een pyama, daarom!
* ik de vreemdste dromen bezit en beleef
* dagdromen mijn vrijheid en toevlucht is
* ik blijf geloven in alles wat nog kan
...

(voor een quote van de dag, proberen dan toch)

Soundtrack of Ine's life (deel 8)

Hier ben ik er weer mee. Een soundtrack van al tweeëntwintig lentes. De songs blijven toestromen. (Nogmaals, de nummering duidt geen volgorde aan en de songs zijn niet enkel bepalend. Soms gaat het meer om de artiest, band, ... zelve en is de song willekeurig met mijn onschuldige hand gekozen.)

36. Led Zeppelin - Dazed and confused

Begin van deze mannen (mannen hier in betekenis van (sex)gods!) maar eens één nummer uit te kiezen. Whatever they do, I like!
I need a timemachine! Someone?



(minuut 3 ---> ^^)
Ik ben indeed een beteke dazed and confused momenteel.


37. Embrace - Ashes

Een grote stap naar beneden als je van Led Zeppelin naar dit nummertje komt waarschijnlijk. Maar dat moet kunnen.
Een groep die in mijn bescheiden mening naast Coldplay en Elbow mag komen te staan.
Een 'uplifting' lied.

'Now watch me rise up and leave all the ashes you made out of me
When you said that we were wrong, life goes on, just look how long I've agreed'


38. Andrew Bird - Effigy

Andrew Bird klonk het in mijn oren en er verscheen terstond een glimlach op mijn gezicht. Al een paar jaartjes dat ik deze muzikale man ken (niet persoonlijk uiteraard) en ik raak hem bijlange niet beu. Ik zou er zelf geen rede weten voor te vinden. En ik ga er ook niet achter zoeken. Blijven moet die man! Met viool, gitaar en zijn eigenste whistle. Apart die whistle en het doet je spontaan meefluiten. En het geluk stroomt doorheen ons lichaam. En alles lacht ons toe.


39. Buurman - Rocky

Om eens wat nederlandstalige muziek aan bod te laten komen heb ik hier Buurman. Al zijn Pas 18, De Pruimelaar, ... de mooiste nummertjes op de plaat, deze Rocky vind ik best ook heel aangenaam luisteren en meteen de titel van hun debuutalbum waar ik u geen negatieve commentaar zou kunnen over geven (al ben ik mijn album eventjes kwijt, hopelijk komt die nog boven water).

'Rocky komt altijd terug probeerde ik mijn metgezel te troosten ... Rocky komt altijd terug ... al had ik beter moeten weten ... ik had echter beter moeten weten, maar ik wist niet beter dus ik kon het ook niet weten ...'


40. Grizzly Bear - Shift

Ik wou hier zeggen dat deze band onderschat is. Ik kreeg een wederwoord: 'er is gewoon veel overschat'. En dat zal het dus zijn. Ja.
Deze band brengt mij: melancholie en dromerigheid. I like! Zoals ook de meerstemmigheid, waar The Beach Boys jongens alleen maar jaloers op kunnen zijn. Hmm misschien is dát toch ietsje overdreven.
En vooral de akoestische versie brengt kiekevlees op heel mijn lichaam.



'I wouldn't have it any other way
No, I wouldn't have it any other way'

Langs de achterdeur van mijn geest. Ketting van gebroken harten. Verslagen. Strompelend over de drempels op weg naar. Verzwolgen door een draaikolk. Mijn wereld versmalt zich. Mijn woorden verdwijnen in het niets als ik de uwe hoor. Twijfelend tussen wel en niet. Mijn hart vervreemdt zich van kloppen. Hangend tussen de regen. Bedonderd door de sterren. Ik kan niet. Ik mag niet. Ik wil niet. Ik huil niet. Ik ben zoek.

Als alles zou verkleuren. Zowel de dagen als de nacht. Verre van donker. Als niets is wat ik ervan verwacht. Moet ik dan nog hopen. Dat er iets blijft wat ik dacht?

Als ik achter me zou kunnen kijken. Naar alles wat is geweest. Als een wind die verwoed waait. Door mijn lichaam. Ik je zeggen kon. En jij dan de woorden van mijn taal verstond.

Ik zoek. Weerkaatsing van mijn stilte achterna. Omarmend in uw warmte. Een houvast.

Concertmeisje en een heel lang verslag precies

Donderdagavond trok ik naar het Koninklijk Circus voor alweer een concertje van één van mijn favoriete bands van het moment. U raadt het al. Ja. Ik was weer paraat bij Mumford & Sons. Enthousiast als ik was, was ik weer goed op tijd vertrokken om een fijn plaatsje te bemachtigen. Kleine meisjes willen immers geen grote jongens voor hun neus. Mij al meteen uitstekend gepositioneerd rechtvooraan (derde rij) alwaar vermoedelijk Marcus Mumford zou komen te staan. Maar dat interesseert waarschijnlijk geen kat en geen bloglezer. Dus op naar de essentie! (vlug even opgezocht in het grote woordenboek der nederlandse taal, want zoals u lezen kan is dat niet echt een specialiteit; essentie: v., wezen, geestelijke kern... maar daar worden we precies niet echt veel wijzer van.)

Ine in de zaal aangekomen en het eerste voorprogramma kwam het podium opgestegen (opgestegen? soit u get the picture hè). Van timing gesproken. De man in kwestie, genaamd Nathaniel Rateliff (volledig gekleed in jeans (nauwaansluitend vestje) wat volgens de dames naast mij toch niet kon 'allé zie nou, wat heeft diejen aan, da is zooo passéééé, jeansvestjes' wat volgens mij dan weer niet belangrijk was en daarbij het stond de man zo slecht nog niet in vergelijking met die snor vond ik dan, wat me deed vermoeden dat de Mumfords deze manspersoon weggeplukt hadden uit de plaatselijke motorclub.) bracht met zijn gitaar in de hand, stuk voor stuk schone singer-songwriter liederen (wat hem een plaatsje oplevert in mijn alsmaar groter wordende singer-songwritercollectie). Bij de twee laatste songs werd hij bijgestaan door Mumford hemzelve en diens ukelele. Kortom het was een fijne performance. Al stoorde mij het rumoer van de mede concertgangers wel weer. Alsof die man daar voor piet snot staat. Geef hem ook de aandacht die hij verdient. Niet waar? Ik dacht het wel.

Ik moet er even bij vermelden dat ik de voorprogramma's alvorens niet kende en ik er ook de moeite niet voor heb gedaan. Een verrassing is immers altijd plezant.

Tijd voor het tweede voorprogramma moeten ze gedacht hebben want er kwam een paar man het podium op. En nog een paar man. En nog een paar man. 'Hopla we worden verwend' dacht ik bij mezelve. Zes toffe ventjes en ik was meteen fan toen ik hun instrumentatie zag (muzikaal bezien uiteraard). Als u al weet dat één man met gitaar al wonderen kan verrichten, hoef ik u niet te vertellen hoe erotiserend zes van zo'n mannen kunnen werken. Maar geen verdere uitwijding op dat aspect.
Old Crow Medicine Show. Zestal uit Nashville/Tennesee. Akoestische gitaar, mandoline, twee banjo's, mondharmonica, viool, contrabas, countrygitaar. Hooray! Al van de eerste gespeelde noot vond ik het plezant. De jongemannen hadden mijn hartje veroverd en ik zou die avond in het Koninklijk Circus niet meer stil hebben gestaan. En ik zou mezelve niet zijn moest er al meteen ene mijn fancy niet wegdragen. (Mja het loskoppelen van muziek en mannen is van tijd toch niet altijd zo gemakkelijk me dunkt.) De man met de mandoline. De mysterieuze, niet-showstelende jongeman met het klakske. Het was plezant en ik had spijt toen de act voorbij bleek te zijn. Ook al wist ik dat er nog vele beters aan beurt kwam ...

Mijn ongeduld werd grondig ten proef gesteld. Dju toch. Alsof de kabelmannen en technici expres traag te werk gingen en veel werk bleken te hebben. Gohja ik bleef toch verder bewegen op de 'tussenmuziek' die absoluut ook niet slecht was. Grizzly Bear met Two weeks (prachtig!) en Mew enzo ...

Mumford & zonen tijd! 'Sign no more, no more ...' En vanaf dat moment stonden mijn voeten niet meer stil. Telkens Marcus de bassdrum liet horen ging ik stampvoetend mee op het ritme, à la Winston banjospelende heupbewegingen en met volle borststem. Zot zicht! Jaja. Het was echt een heus plezier.

Alvorens nog op de trein aan de metgezel gezegd wat ze zekerst zouden moeten spelen en dat hebben deze helden dan ook gedaan. Dustbowl dance (wat weer wat sterven van jewelste was), I gave you all, White blank page, Awake my soul, Lover of the light, ... 'Ma misschien dat ze White winter hymnal ni gaan spelen. In den AB hebben ze da ook ni gedaan.' Qué Ine? White winter Hymnal?! Tuurlijk dat ze dat niet gaan spelen. Winter winds bedoelde ik dus. Blijkbaar dan toch niet zo goed wakker.

Wat gespeeld: Sigh no more, Timshel, Thistle and weeds, The cave, Little lion man, White blank page, Lover of the light, Roll away your stone, Nothing is written, After the storm, Dustbowl dance, I gave you all, Awake my soul, Winter winds.

Dit avondje was juist wat ik nodig had. Alles nog eens goed van me afschudden. Al die negatieve rondzwevende vibes doorheen mijn lichaam. Hun teksten zijn soms zo hard herkenbaar. I like muchos! And it works.

Dat ze live heel erg straf zijn hoef ik niet meer aan uw neus te hangen. Dat ze alsmaar straffer worden kan ik er wel aan toevoegen.

Tot slot kwamen alle voorprogramma's er nog eens bijstaan, wat resulteerde tot een enorm vol podium; vier mumfords, drie extra man met blazers, een cellospeler, de snorrige singer-songwriter en de zes plezante country jongeheren. Wagon wheel en Amazing grace (drie banjo's op één podium = me still want one).

Conclusie: topavond! zere bassdrumvoeten! snellerkloppend hartje! blinkende oogjes! overspoeling van gelukzaligheid! afgeschudde emoties! countrygirl in mij ontdekt (mommy i want to marry a real cowboy)! liefde voor marcus = oneindig! groten dorst!

Note 1: Driemaal op één jaar is echt (echt onderstreept) niet overdreven.)
Note 2: De filmpjes zijn niet van mij.