Fijne dingen

Nieuwe muziek ontdekken die nog niet door de rest van de wereld werd ontdekt, nieuwe boeken, oude boeken, vergeet-me-nietjes, geweldige ideeën in je hoofd in het midden van de nacht, hand made, wereldkaarten, oneindigheid aan wolken in de lucht, woorden ontdekken voor gevoelens die je nooit eerder hebt gekend, hoge oude bomen die eruit zien alsof ze alles al hebben gezien, originele postkaarten, ronddwalen in boekenwinkels, eerste uur na een concert, geweldige ideeën in je hoofd tijdens een treinrit, cactussen want die sterven nooit, verhalen eender welk moment kunnen schrijven in je hoofd, lijstjes maken, de wind voelen ruizen door je haar, nieuwe liedjes, oude liedjes, vers brood, biografieën van kunstenaars, geweldige ideeën in je hoofd bij het ontwaken, iemand die oprecht vraagt naar hoe het met je gaat, mogelijkheden zien, ...

Concertmeisje

Donderdagavond was het in de Bozar te doen. Na een resem voorbij gevlogen jaren, trad eindelijk Sufjan Stevens hier in België op. En ik mocht daar bij zijn. Na een hectische voorverkoop, had ik toch nog een ticket kunnen bemachtigen. Ik als een reus zo blij.

 

 

 

Sufjan bracht er voornamelijk zijn laatste album 'Carrie & Lowell'. Een intense plaat vol intieme songs over de haat en liefde verhouding met zijn moeder, Carrie, die een paar jaar geleden stierf. 

Een plaat met mooie liedjes verpakt in droefheid met een hartverwarmende sound en hartverscheurende teksten. De melodrama blijft gelukkig achterwege. Sufjan neemt hierop afscheid van een achtervolgende geest uit het verleden met zijn kenmerkende fluisterstem ... Ik vind het misschien wel de mooiste plaat van 2015.

 

Hij vervolledigde zijn prachtige set met parels uit het verleden, zoals John Wayne Gacy, Jr., To be alone with you, en een afsluiter van formaat, Chicago. Een versie zo schoon dat ik misschien wel een traantje wegpinken moest ... met de prachtig terecht rakende zin 'I made a lot of mistakes ... in my mind, in my mind.'

 (Mijn dank gaat uit naar Thomas omdat hij de juiste nummers weet te filmen!)

 

 

 

De momenten dat ik het meest enthousiast ben in mijn leven zijn de momenten na concerten. Het is verschrikkelijk fijn weliswaar! Zo ook die bewuste donderdag avond ...

 

 

SETLIST

Redford (For Yia-Yia & Pappou)
Death with Dignity
Should Have Known BetteR
Drawn to the Blood
Eugene
John My Beloved
The Only Thing
Fourth of July
No Shade in the Shadow of the Cross
Carrie & Lowell
The Owl & The Tanager
All of Me Wants All of You
Vesuvius
Blue Bucket of Gold

ENCORE
Concerning the UFO Sighting Near Highland, Illinois
Futile Devices
To Be Alone With You
John Wayne Gacy, Jr.
For the Widows in Paradise, for the Fatherless in Ypsilanti
Chicago



Een must voor het oor, deze EP van de IJslander Junius Meyvant. Mijn hart bonst als ik Signals hoor. Ondertussen sta ik eigenlijk wel al een tijdje te popelen op mans' eerst volledige album en passage in ons land. We wachten verder...

Ik vroeg mijn vader om mijn bed op een ander plek in de slaapkamer te zetten. Zodat ik de ochtend na het verplaatsen, nog niet aan de verplaatsing gewend, het even niet zou snappen, even in de war zou zijn, omdat er geen muur rechts naast me was, omdat het licht ergens anders vandaan kwam. (p.20)

 

'Je bent altijd zo vrolijk, maar ben je wel echt vrolijk?' Mijn vrolijkheid deed de meester denken aan de vrolijkheid van een clown met zo'n grote rode lachende schminkmond. De schmink moest het verdriet op het gezicht erachter verbergen. Ik voelde me beschuldigd. Ik wilde niet dat hij mij met zo'n clown vergeleek. Ik was geen clown. Ik deed niet alsof. Ik wás vrolijk. Ik wilde niet dat hij mijn vrolijkheid van me afnam. (p.30)

 

Ik las dat boeddhisten geloven in meerdere levens. Het was de bedoeling van elk leven te leren, en zo, leven na leven, te veranderen in een steeds beter mens. Als je niet meer kon veranderen in een nog beter mens, als je zo goed was als een mens kon zijn, kwam je in het nirwana. Je kreeg geen extra leven meer. Je kreeg eeuwige rust. Ik dacht: ik moet niet te veel mijn best doen. (p.36)

 

Een zondagochtend. De dominee sprak over het belang je vijanden lief te hebben. Van vrienden houden kon iedereen. Zelfs misdadigers hielden van hun vrienden. Wanneer we wilden dat er iets veranderde, moesten we leren houden van wie niét onze vrienden waren. Ik probeerde mijn schrik te verbergen. Ik was er blijkbaar nog erger aan toe dan misdadigers. Ik vond het wél moeilijk van mijn vrienden te houden. (p.44)

 

In een ander land hoop ik altijd zo snel mogelijk iets te vinden waarin ik me thuis kan voelen. Alsof mijn ogen eerst iets moeten zien wat ze al kennen, ik eerst iets mee moet maken wat me vertrouwd is en ik me pas daarna open kan stellen voor wat nieuw en anders is. Het kan de manier zijn waarop iemands haren in zijn hals vallen, het kan een tongval zijn, een stem, een geur, een boom met paarse bloesems die ik zag in een land waar ik was met iemand van wie ik hield. Het kunnen eenden zijn. (p.101)

 

Uit Voor altijd voor het laatst, Tjitske Jansen