Serieus? Echt

Mijn opmerkzame geest heeft ondervonden dat enkel mijn wielerblogjes (minst serieuziteiten) enig reactie teweegbrengt en zelf een redelijk aantal 'fijn' aanvinkjes krijgt toegediend. (Het verbaasde me dat mijn vrouwelijke kijk op de pedaalridderssport mijn mannelijke lezers niet afschrok.) En ik nochtans enorm mijn best doen om ook al eens serieuzer uit de hoek te komen. Well, show me the way to the next whiskey bar. Oh, don't ask why, oh, don't ask why. Nee, maar serieus ik vind het wel fijn dat er toch schrijfsels zijn die mijn lezers (u dus) weten te bekoren. Waarvoor een welgemeende dank van mijnertwege naar uwentwege. (Mijn dankbaarheid en liefde is weer te geven zoals Sir McCartney's enthousiasme.)

Onlang onderweg met de vader in de auto zei ik langs mijn neus weg 'ik ga mij een koersfiets kopen'. Gelach en 'allé wa gaat gij daar mee doen?' als antwoord. Ik neem het hem niet kwalijk. U weet misschien immers al dat mijn sportiviteit in dramatische proporties te vergelijken valt met de gemiddelde kermiskoers supporter. Maar ik heb zin in een koersfiets. Serieus. Het begon tijdens de Tour enorm te kriebelen om zelf op die trappers te gaan staan. En ik weet na tien kilometer zal ik er wel meer dood als levend uitzien, maar dat betert wel met de tijd. Niet? ... Anyways, I can't help it. I fell in love with a Pinarello bikerider. *sighs*

Soms vraagt een mens zich af ...

Niet dat ik moeilijk wil doen. Semantisch bekeken klopt 'en de boom staat op de bergen aahiejaahoo ...' niet ... bedacht ik me net.

Ine's kijk op de Tour de France 2011 (3) 'daar hebben we het laatste nog ni van gezien'

 (Waarschuwing: als je wielrennen 100% serieus wil geanalyseerd zien worden ben je waarschijnlijk niet op de juiste blog beland. Mijn excuses. Ik ben van vrouwelijke makelij en het is dus in feite moeilijk om tussendoor dan ook niet enigzins op te merken dat deze mannen vaak schoonbruingespierd in aansluitende pakskes op schoon gedesignde fietsen zitten. Inderdaad.)

Het drie weken durende koers event in la douce France is ook weer tot zijn eind gekomen. Paar renners die er niet genoeg van krijgen rijden deze week de 'traditionele' na-criteriums, anderen gaan dan liever meteen naar de vrouw des huizes, waar al klaar staat: een warm baddeke, een glaaske wijn en een goede nachtrust (want de hotels waren klaarblijkelijk weer niet al dadde volgens de renners). Het is hen gegund. Uiteraard.

Wat was me dat met de Belgen zeg. Hadden ze pech dan hadden ze serieuze pech, waren ze in hunne goeie dan lieten ze dat meteen ook serieus zien. De ene week gingen we van gejuich voor de heer Gilbert (die ik niet eenmaal niet zien lachen heb), de andere week gingen we van gejuich voor Vanendert (of Vandenhert zoals de vader hem noemt). (Al mogen we De Gendt, Monfort, De Weert, Devenijns en Meersman ook wel fier benoemen. En om dan de Belgenlijst te vervolledigen geven we Zingle en Roelands ook een eervolle vermelding.) De Jelle had zowaar de bollentrui in handen genomen. En dan heb je zo van die gasten die 's avonds bij Karl aan tafel komen te zitten en zich wielerkijker-die-hard noemen, maar dan bekennen nog nooit van een Vanendert of Rolland gehoord te hebben. Mo. En dan hadden we ook Geert Verdickt, zanger van Buurman, die zowaar mijn favoriete klassementsrijder Sanchez vraagt een dagje te wachten met die overname van de bollentrui omwille van de nationale feestdag. Zo vriendelijk en attent dat die man is, doet ie dat dan ook. (Buurman's strijdlied op de tonen van Rocky: 'Jelle komt altijd terug, rij omhoog en pak Sanchez, liefst bij zijn pietje ...' *gniffel*)  Hij liet Jelle nog een extra dagje van de bollen genieten, maar ging er daags nadien wel mee lopen (of fietsen in dit geval). Toch wel terecht. Sanchez was de betere klimmer in deze Tour. En met het nieuwe bergpuntensysteem zien we dan ook in Parijs eens een echte klimmer op dat podium.

Michel Wuyts, José De Cauwer en ik hadden een onderlinge weddenschap. Als Michel in elke uitzending een paar keer 'kantje boordje' wist te integreren in zijn uitleg en José eenmaal Hesjedal's (HesjeRdal) naam goed uitspreken kon zou ik de tonduese in mijn haar zetten. Ondanks een puike prestatie van Michel die waarschijnlijk welgeteld een honderdzesentachtig keer 'kantje boordje' zei, blijft de tondeuse aan de kant. Hij hielp stiekem José nog met het genuanceerd articuleren van Ryder Hesjedal's naam, maar het mocht niet zijn. José vond het klaarblijkelijk een te moeilijke uitdaging. Hij liet nog weten 'daar heb je het laatste nog niet van gezien'. Als tegenprestatie komt Fabian voor mij koken.

Cav who??? Rojas stond er toch stralend beter mee (next year, you'll see!)

Donderdag was het de rit met aankomst op de Galibier. Col op, col af, col op, col af, col op ... Niet voor iedereen een pretje. En zeker niet als er na de aankomst van de eerste een klok begint te tikken. Tik tik tik ... de seconden gaan voorbij, minuten gaan voorbij, vijftal minuten gaan voorbij ... 'meneer grupetto leider, are we there yet?' ... 'are we there yet?' ... 'are we there yet?' ... 'NEE WE ZIJN DER NOG NIET! en als ge zo blijft zagen geraak ik uit mijn tempo en geraakt iedereen uit zijn tempo en dan moogt gij het sebiets aan de jury gaan uitleggen zulle' ... tik tik tik ... nog paar minuten te gaan ... TE LAAT ... paniek ... Maar dan heb je een goedzak in de jury zitten. 'Mo das wel viele man hè ... mo bezietsj da nou ... wa moetsje nou doeng?' 'Wete wadde, we goan wijle ze gewoan allemoe doorloate, wa paasde?' 'Mo meentje da?' 'Bajoat, en oemda gelaak niemand begint te zoage, trekke we awa punte van da groen af, vwoila zoe waarkt da.' ... Ik hier thuis een tirade afsteken van hoe unfair dat wel niet is ten op zichte van Rojas (objectief! en licht subjectief) en andere mannen die zich ten volle gegeven hebben om binnen tijd binnen te komen. (Thuis omschreven als: gij leeft u te veel in in die 'personages' (personages? en ik die al die jaren dus naïef dacht dat dat pure reality was), wete wa gaat gij het daar volgend jaar eens allemaal gaan regelen.) Daags nadien was het veels minder van grote mond hier toen bleek dat ze weer te laat binnenkwamen en ik in de menigte de Spaanse kampioen zag. *en ze floot verder een schoon deuntje* Al vond ik het wel verdomd sneu voor Leukemans. Hij kwam later dan de bus toe en alleen. Waardoor hij richting huiswaarts keren mocht.

Want ook in tijden van plaspauzes kan men rekenen op ploegmaten steun

En danseuse. Zo gaat de biefstuk-graag-etende winnaar van vorig jaar de bergen in. Ook naast de fiets gaat deze man al dansend door het leven. Zijn vriendin heet namelijk Macarena *starts to sing met bijpassend dansje * ééééééé macarena...

Hoe het Noorse wielerfeest in een luttele seconde serieus verbleekte (RIP)

Dames en heren, we hebben een ondeugende knaap te melden. De lampen in het hotel van Katusja hingen duidelijk aan de lage kant. *ponks* deed het. En Kolobnev liep er tegen.

The circle of cyclinglife - 'ow, look, I've already signed it'

En een kleine kwis (hoofdprijs: een excuusbrief van de franse televies): zoek de verborgen coureur in de wieleruitdrukking: 'ie zag hier in z'n saus tis van de soep da vet'

Voeckler: 'zut alors, je ne peux pas voir le finish - et c'était quand même Grenoble-Grenoble'

Om het nu even over Voeckler te hebben, vond hem straf. Ik heb het nooit echt zo gehad voor 'Titi', maar amai heb mijn mening nu toch even herbekeken. Vorige Tours vond ik hem enkel maar een mediageil mannetje dat gezien wou worden door elke camera. Maar dit jaar was er ook een serieuze strijdlust te zien. Het gezichten-trekkende-mannetje ging ervoor. En ik begon zowaar voor hem te supporteren. Ik gunde het hem van harte om toch op dat podium te kunnen staan, al dan niet in geel. En hoedje af (chapeau) voor zijn groene ploegmaats en een extra afgenomen hoed voor Rolland (ik genoot van zijn verdiende happiness).

Terwijl de leeuwen bij Garmin hun gang mochten gaan, gaven ze bij Europcar blijkbaar iets minder om dierenrechten

Vrijdag was er de korte maar zware etappe naar Alpe D'huez. Klimmers zagen het al helemaal zitten, de zuchtende sprinters daarentegen hoopten waarschijnlijk op een veilige (en binnen tijd) aankomst, en de Nederlanders keken al uit naar het vrolijke oranje feestje op de top. Rob Ruijgh, Johnny Hoogerland, Laurens Ten Dam, ... ze werden aangemoedigd als zot. The Dutch went crazy. Simon Gerrans, die samen met Ten Dam boven kwam, lachte -naar horen zeggen- de ballen uit zijn broek.

Ten Dam richting top Alpe D'huez met de oranje overenthousiaste aanmoedigingen

Met Laurens Ten Dam, de renner met baard die in de Giro door Schotte en De Cauwer Jezus werd genoemd, moet dit Monty Python's Life of Brian gewijs als volgt zijn verlopen. 

De oranje menigte: ... master! master! look! master! here he is! ...

Nederlander één:  The mountain has led us to Him!

De oranje menigte: The mountain!

Nederlander twee en drie: Speak to us, master! Speak to us!

Laurens Ten Dam: Go away!

De oranje menigte: A blessing! A blessing!

Nederlander vier: How shall we go away, master? 

Laurens Ten Dam: Oh, just go away! Leave me alone!

Nederlander vijf: Give us a sign!

Nederlander zes: He has given us a sign! He has brought us to this place!

Laurens Ten Dam: I didn't bring you here! You just followed me!

Nederlander zeven: Oh, it's still a good sign by any standard. 

Nederlander acht: Master! Your people have walked many miles to the top of Alpe D'huez to be with You! They are weary and have not drunk. 

Laurens Ten Dam: It's not my fault they haven't drunk! 

De oranje menigte: There is no drink in this high mountain! 

Laurens Ten Dam: Well, what about those bottles Heineken over there?

De oranje menigte: Heh! A miracle! A miracle! ... He has made the bottles beerful by His words! ... Show us another miracle! 

Blinde Nederlander: I am healed! The Master has healed me!

Laurens Ten Dam: I didn't touch him! 

Blinde Nederlander: I was blind, and now I can see! Aargh! 

De oranje menigte: A miracle! A miracle! A miracle! He is the Messiah! Hail Messiah!

Laurens Ten Dam: I'm not the Messiah! 

Nederlander negen: I say You are, Lord, and I should know. I've followed a few.

Laurens Ten Dam: I'm not the Messiah! Will you please listen? I am not the Messiah, do you understand?! Honestly! 

Nederlander tien: Only the true Messiah denies His divinity. 

Laurens Ten Dam: What?! Well, what sort of chance does that give me? All right! I am the Messiah! 

De oranje menigte:  He is! He is the Messiah! 

Laurens Ten Dam: Now, fuck off! 

Nederlander elf: How shall we fuck off, O Lord? 

Laurens Ten Dam: Oh, just go away! Leave me alone ...

En ie was blij dat de streep in zicht was ...

Edvald Boasson Hagen (de Lovkvist van de Tour (weet u nog wel (zie Giro blog)*knipoog*)) 

Het belangrijkste ingrediënt voor een geslaagde Tour? Zet een George Hincapie in uw team. Ik zeg het maar, moest u ineens het idee opvatten van 'ik wil hier nekeer een paar Schlecks de loef afsteken en het gele mannetje wezen in Parijs'. 

Het was geen Tour om over fanschap van Movistar naar huis te schrijven. Laatste in ploegenklassement was dan duidelijk toch geen soort van tactiek zoals ik bleef beweren. Uiteindelijk is een ritzege en paar dagen in groen ook mooi. Mijn ander favoriet team (ontdek elke keer weer een 'oud'  favoriet (mannen zoals Zabriskie (was die uit het oog verloren, maar heb zijn hilariteit en geweldige persoonlijkheid weer 'herontdekt'), VandeVelde, ...) in die ploeg) was dan wel weer top. Garmin ging zondag naar huis als beste ploeg met ploegentijdritwinst, drie ritten en paar dagen geel. En hoe hilarisch en plezant is die ploeg wel niet. (En off the record: vrouwtjes zijn precies nogal wild van Andy Schleck of soort, wel geef mij dan maar eerder een Thor of soort, stevige vent waar een poep nog bij te vinden valt, anyways dat geheel terzijde.) 

Het was een Tour van straffe mannen (meestal dezelfden) me dunkt. Roy, Delage (of was het nu Delaplace), anyways FDJ had er zin in (jammer genoeg rendeerde het niet echt), de Europcar boys, de Noren Thor en Edvald, Johnny Hoogerland (met zijn 'mijn hechtingen zijn weer opengesprongen, nouwja vin ik niet zo erg, de Tour is toch bena gedaan en ik wil die bollen terug' mentaliteit), Vanendert, Voigt ('Suddenly I foundz myself climbing out of thze bushes. Aftzer thzat, I tried to actually take it easzy. But thzen my front wheel slid out on anothzer turn and I was down again! Oh man, I just felt szo stupid and useless! I was mad! I was mad at myself. I was mad at thze world. I was mad!' en ja als Jens mad is), Bak  ... Strijdlust for the win!

Want een vaas komt voor een winnaar altijd van pas

Ohja niet te vergeten, Cadel Evans won de Tour. Hij werd op het podium bijgestaan door de broertjes Schleck, die ons alvast beloofden volgend jaar weer voor die tweede stek te strijden. Groen nam Cavendish mee naar huis (dit bespaarde hem de moeite een excuus te verzinnen) alsook de klink. Hopelijk wast Rolland's vriendin met Dash, want het truitje was witter dan wit. En de I-look-silly-but-I-really-don't-care trui ging naar Sanchez. (Voer een trui met zoodiertjes, roze en turkoize streepjes, Bumba of Jip en Janneke in. Die mannen dragen dat nog.)

En ik zou nog wat weten te vertellen, maar wie weet is dat voor de Tour van volgend jaar. U bent een held als u dit werkelijk helemaal gelezen heeft. Echt waar. Haal uw gele t-shirt maar boven. Ik ben fier.

Eerlijk toegegeven? Ja. Awel ja, okee, ik beken. Ik heb een smsje gestuurd toen Fabian's truitje te winnen viel. Ja.

One day to go ...

* Puts also her silly smile face on* HIGH FIVE Sami!

At least one favorite with a jersey, hell yeah!

Soms vraagt een mens zich af ...

Vannacht -klokslag: ge moest al lang slapen gij - vroeg ik me af hoe ons linkerbeen nu weet hoe lang ons rechterbeen is en vice versa.

'Koning ongezien scherp in 21 julitoespraak, nog nooit zo kwaad gezien'

- I fart in your general direction you knnniggets -

Ine's kijk op de Tour de France 2011 (2)

(Waarschuwing: als je wielrennen 100% serieus wil geanalyseerd zien worden ben je waarschijnlijk niet op de juiste blog beland. Mijn excuses. Ik ben van vrouwelijke makelij en het is dus in feite moeilijk om tussendoor dan ook niet enigzins op te merken dat deze mannen vaak schoonbruingespierd in aansluitende pakskes op schoon gedesignde fietsen zitten. Inderdaad.)

Eerst en vooral. Je zou kunnen zeggen: Ine maar ga dan gewoon eens naar den Tour zelve. En volg dat eens echt live. Ten eerste: die passeren ZZZZZOOOOOOOEEEEEFFFFFFF en op het moment dat mijn hoofd zegt 'maar hé kijk nu, hee hee hee, dat is {vul hier naam renner in}, laat ik zijn naam eens roepen' is ie al lang lang lang gepasseerd en ik wacht niet graag op een bus en wachten op de koers lijkt als wachten op een bus. Dus. Ten tweede:

The awkward moment: wanneer je de televisie opzet en je groepje movistar mannen ziet, je besluit onnozel genoeg te zwaaien en 'hello there' te zeggen, en je onmiddellijk een glimlach en een wuivende hand terug krijgt van eentje (Gutierrez) ... mo!

- Today I've mostly eaten Taramasalata (cf. Fast Show) -

"Fab you've got a plug in your ear"
"Whaz do joe szay?"
"You've got a plug in your ear"
"I'm szoory I cannot undersztand joe, coz I've zgot a plug in my ear"

Onlangs kreeg ik een vraag van de mama die meekeek. 'Maar voor wie ben je nu eigenlijk? Je bent precies voor iedereen. Ik dacht dat je voor die blauwe mannen met groene helm supporterde. Maar die heeft een blauwe helm. Hoe kies jij die favorieten nu?' Goh. Mja. Een diepzinnige vraag is me dat. Meer duidelijkheid in volgend blogje.

The awkward moment: wanneer je wil weten wie erachter iemand rijdt en je wat op zij gaat met je hoofd alsof je werkelijk dan op televisie achter die pedaalridder kan kijken ... mo!

In België kan je 's avonds naar Vive le vélo met Karl Vannieuwkerke kijken. Een talkshow over de Tour, jawel. Met een blik op de rit van de dag en een fijne kijk op de Tour in algemeen. In Nederland (uiteraard kan je vive le vélo in Nederland ook bekijken en andersom) heb je Avondetappe met Mart Smeets.

Welk verrassingshemd draagt Mart Smeets morgen? Wil jij Mart's nieuwe stylist worden? Waag je kans en ontwerp je eigen hemd! (basisontwerp hieronder opgesmukt doorsturen kan naar wordjijmartsnieuwestylist@inesonschuldigehandkiest.com)

Er wordt gezegd de Schlecks zullen niet meer winnen, het zal nog strijd tussen Evans en Contador worden. Maar dan vraag ik mij af 'halllllooooo wat doet Sami er dan nog tussen?' U zal zien! Verbaasd zal ik in ieder geval niet zijn, moest daar nog een Sami op het podium kruipen. U zal zien!

30 Day Poetry Challenge

Day 1 - Write a poem where each line starts with a letter from your first name. It can be about anything, but it should not be about you or your name.

It's like hazy days
Nowhere to go but
Everywhere
Knowing a dreamer lives for
Eternity ...

Early morning, but she still feels some nostalgic drops of yesterday. She found a letter. Anonymous. She found it in a secret garden, where flowers grow wildly and where moonlight shines silvered. 'One day, you will realize that what you have been looking for, was there all the time. It was in you.'

A year ago she tucked it away. She hoped that one day she would find it when covered in rainy days. No rainy day now. But she realized it was true. It is dark when you are alone and looking for something you will never find. Because it is an illusion. A world made thought people desperately believe in. An overwhelming need that seems bitter once you realize it was all a lie. Sometimes things seem so perfect that you can't handle any truth. I know that. I feel that and accept that. Now. I wont come here anymore to hide. I will come here to be free.

Ine's kijk op de Tour de France 2011 (1) and it was all yellow

(Waarschuwing: als je wielrennen 100% serieus wil geanalyseerd zien worden ben je waarschijnlijk niet op de juiste blog beland. Mijn excuses. Ik ben van vrouwelijke makelij en het is dus in feite moeilijk om tussendoor dan ook niet enigzins op te merken dat deze mannen vaak schoonbruingespierd in aansluitende pakskes op schoon gedesignde fietsen zitten. Inderdaad.)

Eerste week van de Tour hebben de mannen achter de rug. En het lijkt alsof het er al drie weken zijn. Crash hier, crash daar, ... bizarre week was het. Ten lange leste rustdag voor de mannen vandaag. Omdat er deze week al zoveel gebeurd was, schrijf ik al een eerste deeltje van 'Ine's kijk op ...' (mede ook omdat de essentieloze essentie misschien binnen twee weken al uit mijn hoofd is geglipt en ik het enkel met essentie zou moeten stellen. Stel u voor!).

Paar dagen voor de start was er een ploegpresentatie in een arena. Even de Romeinentijd naar boven halen moeten de organisatoren hebben gedacht, en de pedaalridders als heuse gladiatoren naar voren brengen. Al hadden Thor Hushovd en co even een mixup en zich van mythologie periode vergist. Of was dit misschien een voorteken? Thor god van dondergeweld? Thor god van Tourgeweld?

De ploegentijdrit in de tweede stage heeft hen geen windeieren gelegd. Thorreke straalde in geel. En zou verder tot zondag stralen. Tot ieders verbazing? Dat laat ik in het midden. Ik in ieder geval content. (Garmin en Sky mijn favoriet na Movistar (en dan Leopard omwille van de Fabians, maar dat is niets om aan uw neus te hangen, en dan ook nog hier en daar een renner omwille van het op een of andere manier veroveren van mijn supportershart), voor degenen die mij enkel aanwijzen als het over spaanse wielrenners gaat, variatie hè mannen, variatie.) Aah maar dan was het wel een fijne week qua overwinningen voor u Ine? Inderdaad, inderdaad, Ine weet ze wel te kiezen mijn beste. Tyler, Boasson Hagen (ook bekend als Gordelroosje (al bij klinkt dat wel nog schattig)), Rui Costa, Garmincerveloploegentijdrit, ... Thor geel, Rojas al eens groen, Thomas wit, ...

Ine heeft nog niet eens Kuifje ... euh Gilbert vermeld. Wel is die man al niet een hele week genoeg vermeld geweest? Maar goed bij deze speciaal voor u ...

• Gilbert: haha look who’s back in green, it’s me, it’s me, haha
• Thor: *trying not to pay much attention ‘cause Ine might not like it, I know she loves JJ in green and I don’t want her to stop liking me if I’m going to put a big smile on for sharing Gilbert’s joy*

Al een heel pak valpartijen geweest ondertussen. Niet te schatten. We hebben al wat kopmannen en andere mannen naar huis mogen zwaaien. Brad Wiggins, Tommeke, Brajkovic, Horner ... en gisteren in de rampzalige rit Vino, VDB, Willems en Zabriskie ...

- intussen in de bus van Garmin, the wild party goes on -

De kopmannen sneuvelen met de dag (teveel drukte? teveel risico? teveel wagens en andere vervoersmiddelen aanwezig? mediacircus? ...) ... zo kan de Tour best nog spannend worden ... een Ronde zonder klassementsrijders ... Maar we vragen er niet verder om. Hopelijk blijft de rest van het peloton mooi op de fiets zitten.

Muchos respect voor de wielrenners van mij uitgaande. Valpartijen, ongelooflijk veel pijn, breuken, schaafwonden, ... de renners blijven aan fietsen denken. Horner van Radioshack (head trauma en gebroken neus) was compleet van de wereld toen ie na de val toch nog doorreed naar de finish. Onderweg in de ambulance tegen ploegleider niet meer wetende waar ie juist was: 'Ik heb de rit toch uitgereden hè? Ja maar je bent toch zeker hè?' Zabriskie na zijn val gisteren voor ie de ambulance instapte tegen Vaughters (ploegleider) 'Ik rijd Colorado hoor, reken daar maar op'. Toch wel straffe mannen die wielrenners. Van Wout Poels, Boonen, Flecha en Hoogerland (de Jacky Durand van dezer tijd) nog maar te zwijgen. Die twee laatste werden gisteren aangereden door een wagen van de franse televisie. (Paar ritten voorheen nam een motor nog Sörensen's fiets mee.) (What's next, helikopters uit de lucht?)Flecha viel hard en Johnny werd de lucht in gekatapulteerd aan een snelheid van 65km/u en kwam zo tussen prikkeldraad vast te zitten. Beelden van de diepe wonden en kapotte broek waren niet om aan te zien. Doorbijtend op de tanden reed Johnny tot de eindstreep met bloedaflopende benen. De twee mannen kregen als bittere troost de prijs voor de strijdlust van de dag. Alsof je die mannen daar mee troosten of sussen kan. Flecha weigerde meteen, Hoogerland nam de prijs in ontvangst (mede omdat ie ook al het podium opstond voor de bollentrui me dunkt). Mijn hart begaf het (die gevoelige kant, neen ik geraak er niet van af) om Johnny te zien huilen op het podium. Ik word Tourhugger. Beslist.

Hopelijk gebeuren er zo geen ongelukken meer of andere valpartijen. Op de fiets blijven, dat is de boodschap.

Maar er zijn ook positieve en fijne momenten te beleven in deze Tour. De Tour is voornamelijk geel, niet zwart (er moet alleen eens goed nagedacht worden over al dat zwaar geval in het wielrennen de laatste tijd (wielrennen is geen geval van wie blijft het er laatst zonder broekscheuren over, of vergis ik me nu toch serieus meneer ASO en UCI?)) ...

Maar goed, we gooien het effe over een andere boeg. Roommates.

Voigt en Zabriskie (klinkt altijd alsof ie een glaasje of twee teveel op heeft in zijn interviews, zalige gast) blijven toch wel de meest hilarische mannen in het peloton. (De moeder heeft gevraagd niet meer Engels te spreken zoals Voigt, uit schrik dat ik zo zou blijven babbelen. Dat zag ze precies niet zitten.)




With the men from Sky on the bus (ikke niet, maar een camera).

En ziezo een eerste deel van mijn kijk op de Tour.
En dan nu een drankske graag! (Barredo altijd voorzien die man.)

Toch effe vermelden (in al mijn bescheidenheid *sighs*) dat ik al van vier van de zes stages in de Ronde van la douce France de winnaar juist gepronostikeerd heb. Hoera!
Morgen prono voor een heuse chocoladetaart!

Soms begin ik te denken aan snel tempo en vanalles door elkaar en houdt het niet op en denk ik dat is ineens een bizarre gedachte en denk ik hoe ik aan zo'n gedachte kom en denk ik ineens in een andere taal en kan ik niet meer overgaan in de vorige taal en dan denk ik het moet je maar gebeuren een heel leven ergens wonen en dan niet eens meer in je moedertaal kunnen denken en dan wijk ik af van mijn begingedachten en loopt het denken uit de hand en weet ik niet meer wat ik aan het denken was en denk ik man soms is mijn hoofd zo'n chaos van jewelste en ben ik enorm gefascineerd door al dat denken dat het denken effe stil gezet moet worden ... DENKSYSTEEM: KNOP PAUZE *ingedrukt* ... chill

Tour de France begint al goed! Loved this stage (winnaar, geel, groen)!
Just because:

Allééé vamos hup c'est le Tour de France

Toch wel ja, morgen begint de Tour de France, dus ik heb het effe toch wel degelijk weer over wielrennen. Oh not again ... Jotjotjot mannekes. Ooit was er in mijn leven een moment waarop ik klaar stond te vertrekken met mijn aerodynamische bike en rode sponsenbroekske. De strijdlust was klaarblijkelijk aanwezig en Indurain en co zouden met poepers zich klaarstomen voor een serieuze clash. Sprint, bergen, ontsnapping, tijdrit, ... you name it, I take it.


Maar de tour commissie dacht er anders over. Na veel media aandacht en geklaag van de tegenpartijen, kwamen ze uiteindelijk met een gestaafde verklaring op de proppen. Mijn fiets had een wiel te veel. No Tour for Ine. 'Wacht maar' was mijn enige antwoord.

Paar jaar later stond ik er weer met een heus designstuk, een bmx.


Had de commissie zich er weer niet mee komen moeien, had het niet veel gescheeld of Lance Armstrong kon zijn zeven overwinningen op zijn buik schrijven. Dit maal lag het niet enkel aan de fiets, maar was de outfit het probleem. Kleedjes zouden de renners te veel kunnen afleiden. En veiligheid draagt de Toudirectie immers het hoogst in het vaandel. Waarbij de secretaris van de directie ook nog toevoegde dat ruitjes nu ook eenmaal niet fashionable met bollen gepaard gaat. Again no Tour for Ine.

Dit jaar staat Ine er als ploegleider met een team van alweer jewelste. Geen wiel teveel aan mijn fiets, geen kledij ongepast aan het stuur van de wagen. Geen commissie die me belet. (Dat ze maar niet te weten komen dat dit een ploegleider zonder rijbewijs is.) Net zoals in de Giro doe ik mee aan twee competitiespelletjes. Eentje met vierduizend man en eentje met twee. And we are going to beat them all. (Ons motto, wil daarom niet zeggen dat het degelijk zo zal zijn.)(Aangezien elk spel andere regels oplegt is het moeilijk om twee dezelfde ploegjes samen te stellen, maar heb mijn best gedaan. En inderdaad ik hou eraan om zo te kiezen uit een zelfde groepje al was het een echte ploeg en ik dus uit een echte ploeg een selectie moet maken. U zal dus zien (voor degenen die zich hier daadwerkelijk in interesseren en de vorige blogjes gelezen heeft) dat er dus voorspelbare keuzes zullen verschijnen. (Ik had me voorgenomen wat minder Spanjaarden te kiezen, maar dat is me niet gelukt *big smile*) Toch effe de namen meedelen (niet dat het een lezer een reet (of iets properder) kan schelen).
#1 : Andy Schleck, Samuel Sanchez (vanzelfsprekendheid), Edvald Boasson Hagen (te sympathiek om thuis te laten), Tyler Farrar (te sympathiek om thuis te laten), Tejay Van Gaarderen, Alessandro Petacchi (want Cav onsympathiek dus thuis te laten) , Juan José Rojas (vanzelfsprekendheid eerste klas), Daniel Oss, Fran Ventoso (vanzelfsprekendheid tweede klas)
#2 : Andy Schleck, Carlos Barredo (kon hem niet thuis laten), Rui Costa (kwestie van wat durf in combinatie met Barredo en twee voorwielen), Tyler Farrar, Richie Porte, Amets Txurruka, Vasil Kyrienka (Movistar, zegt genoeg), Rigoberto Uran, Fran Ventoso


En binnen drie weken vuur ik dan nog eens een eigen kijk op u af. Willen of niet. U zal er door moeten mijn beste.

Tussendoor even een bicycle orgasm ... djeezez prachtig gewoon.

(En een tip: Don't go boo-ing renners, maar moedig gewoon je favoriet harder aan en applaudisseer wat luider. Vond het boe roepende publiek enorm onsportief gisteren toen Contador en maten het podium opkwamen. Triest! Wat als de man nu toch onschuldig blijkt te zijn? En straf die ploegmaats zo niet. Dat is wat ik er van denk.)