love doesn’t conquer everything. and whoever thinks it does is a fool

 

(The Secret History, Donna Tartt)

Happy 2016

Gooi een steen naar de dag/ Zo ver als je kunt/ Spoel het zout van je huid/ Doof het vuur/ Volg het spoor dat er ligt/ Zoek niet wat er nooit meer is/ Was het zand uit je haar/ Geef een naam aan ieder jaar/ Drink de tranen op je hand/ Zwijg er van/ Erf de ogen van je kind/ Kijk er door/ Koester je geheime hart tot het eind

Reis ver/ Drink wijn/ Denk na/ Lach hard/ Duik diep/ Kom terug

Droom een boot in de zon/ Geef hem zeilen en wind/ Kus een droevige mond heel zacht/ Voor de dag begint/ Bewaar een steen in je tas/ Uit het land waar je sliep/ Waar je de wonden opliep/ Waar een koninkrijk verging/ Haal de parels uit de zee/ Geef ze weg/ Vecht met alles wat je hebt/ Verlies het goed/ Wacht dan tot het lichter wordt/ Je hebt de tijd

Reis ver/ Drink wijn/ Denk na/ Lach hard/ Duik diep/ Kom terug

- Spinvis, Kom Terug

 

Allan: That's quite a lovely Jackson Pollock, isn't it?
Meisje: Yes, it is.
Allan: What does it say to you?
Meisje: It restates the negativeness of the universe. The hideous lonely emptiness of existence. Nothingness. The predicament of man forced to live in a barren, godless eternity like a tiny flame flickering in an immense void with nothing but waste, horror, and degradation, forming a useless, bleak straitjacket in a black, absurd cosmos.
Allan: What are you doing Saturday night?
Meisje: Committing suicide.
Allan: What about Friday night?

(Uit: Play it again, Sam)

Ik vroeg mijn vader om mijn bed op een ander plek in de slaapkamer te zetten. Zodat ik de ochtend na het verplaatsen, nog niet aan de verplaatsing gewend, het even niet zou snappen, even in de war zou zijn, omdat er geen muur rechts naast me was, omdat het licht ergens anders vandaan kwam. (p.20)

 

'Je bent altijd zo vrolijk, maar ben je wel echt vrolijk?' Mijn vrolijkheid deed de meester denken aan de vrolijkheid van een clown met zo'n grote rode lachende schminkmond. De schmink moest het verdriet op het gezicht erachter verbergen. Ik voelde me beschuldigd. Ik wilde niet dat hij mij met zo'n clown vergeleek. Ik was geen clown. Ik deed niet alsof. Ik wás vrolijk. Ik wilde niet dat hij mijn vrolijkheid van me afnam. (p.30)

 

Ik las dat boeddhisten geloven in meerdere levens. Het was de bedoeling van elk leven te leren, en zo, leven na leven, te veranderen in een steeds beter mens. Als je niet meer kon veranderen in een nog beter mens, als je zo goed was als een mens kon zijn, kwam je in het nirwana. Je kreeg geen extra leven meer. Je kreeg eeuwige rust. Ik dacht: ik moet niet te veel mijn best doen. (p.36)

 

Een zondagochtend. De dominee sprak over het belang je vijanden lief te hebben. Van vrienden houden kon iedereen. Zelfs misdadigers hielden van hun vrienden. Wanneer we wilden dat er iets veranderde, moesten we leren houden van wie niét onze vrienden waren. Ik probeerde mijn schrik te verbergen. Ik was er blijkbaar nog erger aan toe dan misdadigers. Ik vond het wél moeilijk van mijn vrienden te houden. (p.44)

 

In een ander land hoop ik altijd zo snel mogelijk iets te vinden waarin ik me thuis kan voelen. Alsof mijn ogen eerst iets moeten zien wat ze al kennen, ik eerst iets mee moet maken wat me vertrouwd is en ik me pas daarna open kan stellen voor wat nieuw en anders is. Het kan de manier zijn waarop iemands haren in zijn hals vallen, het kan een tongval zijn, een stem, een geur, een boom met paarse bloesems die ik zag in een land waar ik was met iemand van wie ik hield. Het kunnen eenden zijn. (p.101)

 

Uit Voor altijd voor het laatst, Tjitske Jansen

"And I kept looking at the girl and she was awfully good looking and I smiled at her and she smiled at me but that was all that ever came of it ..."

 

— Ernest Hemingway, from In our time

Maar dan met een hij ...

Er is een verhaal over een ingezetene van Alcatraz die elke nacht in de isoleercel doorbracht, waar hij een knoop op de grond liet vallen en hem in het donker probeerde terug te vinden. Op deze manier overbrugde hij iedere nacht de uren tot het licht werd. Ik heb geen knoop. In alle andere opzichten zijn mijn nachten hetzelfde. (p. 49)

 

Soms komt ze binnen om te klagen dat ze dingen ziet als ze 's avonds haar ogen dichtdoet. Lichtstrepen, zegt ze. Sterren. (p.74)

 

Wanneer iemand je vraagt wanneer je het gelukkigst was, is het belangrijk niet alleen rekening te houden met de vraag maar ook met degene die hem stelt. Als de vraag wordt gesteld door iemand van wie je houdt, kun je ervan uitgaan dat deze persoon onderdeel hoopt te zijn van de herinnering die hij heeft opgeroepen. Maar je zou, als je het mis had en als je een kil hart had, het meest voor de hand liggende en ontroerendste ding kunnen vergeten en in plaats daarvan kunnen vertellen over een periode waarin je helemaal alleen was, op het platteland, met niemand die iets van je wilde, zelfs geen liefde. Je zou kunnen zeggen dat je toen het gelukkigst was. En als je dit deed, zou het delen van je allerfijnste herinnering de persoon die je het liefst ziet ongelukkig maken. (p. 101)

uit Verbroken beloftes, Jenny Offill

“Does it hurt?” asked the Rabbit.

 

“Sometimes,” said the Skin Horse, for he was always truthful.  “When you are Real you don’t mind being hurt.”

 

“Does it happen all at once, like being wound up,” he asked, “or bit by bit?”

 

“It doesn’t happen all at once,” said the Skin Horse.  “You become.  It takes a long time.  That’s why it doesn’t happen often to people who break easily, or have sharp edges, or who have to be carefully kept.  Generally, by the time you are Real, most of your hair has been loved off, and your eyes drop out and you get loose in the joints and very shabby.  But these things don’t matter at all, because once you are Real you can’t be ugly, except to people who don’t understand.”

 

 

- The Velveteen Rabbit (or How Toys Become Real) by Margery Williams, 1922

Hoe ben je van je liefdesverdriet afgekomen?

“Jaren geleden ging ik naar McDonald’s. Ik voelde me bij voorbaat schuldig tegenover de planeet én mijn lichaam. Maar toen draaide het meisje achter de kassa zich om. Je verwacht het niet, want ze had zo’n polo en een klep, maar ze was héél mooi. Toen besefte ik: er zijn zo veel mensen die fantastisch zijn. Ik zal ze nooit allemaal ontmoeten, laat staan zoenen, maar dat geeft niet. Achter de hoek, in de rij, kan iets zijn wat de moeite waard is. Dat heeft me altijd gaande gehouden.”

- Thomas Blondeau (interview op nrc.nl in 2013)

 

“Her mind is an unquiet one, words and thoughts and impulses constantly crashing into each other.”

—	David Levithan

"She decides to make a list of the things that make her happy. She writes ‘plum-blossom’ at the top of a piece of paper. Then she stares at the paper, unable to think of anything else. Eventually it begins to get dark."

- Neil Gaiman

A girl you should date (ik lees en schrijf *wink*)

"Date a girl who reads. Date a girl who spends her money on books instead of clothes. She has problems with closet space because she has too many books. Date a girl who has a list of books she wants to read, who has had a library card since she was twelve.

 

Find a girl who reads. You’ll know that she does because she will always have an unread book in her bag. She’s the one lovingly looking over the shelves in the bookstore, the one who quietly cries out when she finds the book she wants. You see the weird chick sniffing the pages of an old book in a second hand book shop? That’s the reader. They can never resist smelling the pages, especially when they are yellow.

 

She’s the girl reading while waiting in that coffee shop down the street. If you take a peek at her mug, the non-dairy creamer is floating on top because she’s kind of engrossed already. Lost in a world of the author’s making. Sit down. She might give you a glare, as most girls who read do not like to be interrupted. Ask her if she likes the book.

 

Buy her another cup of coffee.
Let her know what you really think of Murakami. See if she got through the first chapter of Fellowship. Understand that if she says she understood James Joyce’s Ulysses she’s just saying that to sound intelligent. Ask her if she loves Alice or she would like to be Alice.

 

It’s easy to date a girl who reads. Give her books for her birthday, for Christmas and for anniversaries. Give her the gift of words, in poetry, in song. Give her Neruda, Pound, Sexton, Cummings. Let her know that you understand that words are love. Understand that she knows the difference between books and reality but by god, she’s going to try to make her life a little like her favorite book. It will never be your fault if she does.

 

She has to give it a shot somehow.
Lie to her. If she understands syntax, she will understand your need to lie. Behind words are other things: motivation, value, nuance, dialogue. It will not be the end of the world.

 

Fail her. Because a girl who reads knows that failure always leads up to the climax. Because girls who understand that all things will come to end. That you can always write a sequel. That you can begin again and again and still be the hero. That life is meant to have a villain or two.

 

Why be frightened of everything that you are not? Girls who read understand that people, like characters, develop. Except in the Twilight series.

 

If you find a girl who reads, keep her close. When you find her up at 2 AM clutching a book to her chest and weeping, make her a cup of tea and hold her. You may lose her for a couple of hours but she will always come back to you. She’ll talk as if the characters in the book are real, because for a while, they always are.

 

You will propose on a hot air balloon. Or during a rock concert. Or very casually next time she’s sick. Over Skype.

 

You will smile so hard you will wonder why your heart hasn’t burst and bled out all over your chest yet. You will write the story of your lives, have kids with strange names and even stranger tastes. She will introduce your children to the Cat in the Hat and Aslan, maybe in the same day. You will walk the winters of your old age together and she will recite Keats under her breath while you shake the snow off your boots.

 

Date a girl who reads because you deserve it. You deserve a girl who can give you the most colorful life imaginable. If you can only give her monotony, and stale hours and half-baked proposals, then you’re better off alone. If you want the world and the worlds beyond it, date a girl who reads.

Or better yet, date a girl who writes."

– Rosemarie Urquico –

Story of my life ...

"Am I in love? Absolutely. I’m in love with ancient philosophers, foreign painters, classic authors, and musicians who have died long ago. I’m a passionate lover. I fawn over these people. I have given them my heart and my soul. The trouble is, I’m unable to love anyone tangible. I have sacrificed a physical bond, for a metaphysical relationship. I am the ultimate idealistic lover."

- James Dean

...



"Ge zijt helemaal alleen, zoals iedereen altijd en overal alleen is in alle talen. Ge zijt bloot en weerloos. Ge zijt gemaakt van dun papier. Eén windvlaag en ge vliegt omver. ’t Is niet dat de anderen u niet willen helpen. ’t Is dat ze zelf gemaakt zijn van dun papier. Eén scheurtje en ze scheuren. En ge kijkt naar mij, en ge ziet uzelf staan en ge zegt tegen uzelf wat ge altijd al geweten hebt. Dat uw pijn voor u alleen is. Niemand anders kan er aan, niemand heeft er weet van. En dat is goed zo. Zo zijn we vrienden. Dat soort vrienden zijn we. We proberen niet, we hopen niet, we kijken. We kijken elkaar aan en we zeggen: kom, leg uw pijn maar hier bij mij. Het zal geen grammetje helpen. Kom, leg uw hoofd in mijn schoot. Dat ik u aai, dat ik u zeg dat ge van geluk moogt spreken dat ge niets betekent. Kom dichterbij, kom, ik heb u niks te bieden. Kom, vertel mij uw verhaal. Ik beloof, ik zal er niks van snappen. Kom, leg u in een bolleke aan mijn voeten. Ik zal een lied zingen voor u. Over niks."

- Wim Helsen, uit Heden soup (gelezen op Mosgroen.tumblr)

De Goudvis

 

 

'En als ze iets wil zeggen geraakt ze 't ook wel kwijt
aan haar goudvis van eenzaamheid.'

 

- Senne Guns (De Goudvis)