Vandaag 29 mei is Jeff Buckley exact al dertien jaar niet meer onder ons. En dat is triest. En dat is al een hele poos ook. Maar hij is pas dood als hij helemaal vergeten is.
Vandaag 29 mei is het Jeff-Buckley-dag bij Ine. Cd na cd na cd en een plezier dat dat is. Al zal ik de negen cds niet halen waarschijnlijk. Zot eigenlijk ik heb negen cds van de man en hij zelve had maar weet van één.
Mijn inspiratie bron, mijn mannelijke muse als het ware. Maar heb al genoeg vermeldingen in vorige blogjes gezet, dus een geheim is het niet meer.
[About how he wants to be remembered] ...as a good friend. You know, I don`t really need to be remembered. I hope the music`s remembered.
Eergisteren droomde ik een droom die me veels te lang duurde. Verraderlijke droom. En ik wou hem absoluut niet. Ik werd wakker en was blij dat het afgelopen was. Hops terug met de oogjes toe en rara *misnoegend gezicht*: het vervolg! NEEEE! dacht ik in mijn slaap just go away go awayyyy! Maar het wou niet. En de hele nacht heb ik me suf zitten ergeren want of ik me nu zelve wakker maakte of niet, de droom was sterkers. Ik zou en moest hem tot het einder beleven. Nog nooit zo vlot opgestaan in de morgend. No kidding you! Vreemde toestanden hier.
(Ohja vandaag zou ik aparte blogjes kunnen schrijven. In principe zou dat kunnen. Maar heb er de goesting niet in. Dus alstublieft stoor u niet naar-het-van-hier-naar-ginder-gaan-vandaag in dit nogal rommelig blogje.)
Wat zegt de weekendknack horoscoop van de week?
Draak Draken hebben het geluk aan hun zijde. Sommige dingen komen als vanzelf voor elkaar. Ondertussen ontmoet u mensen die u vooral op het professionele terrein serieus zullen kunnen helpen. Als u een contract moet tekenen of een andere verbintenis van lange duur aangaat, dan moet u dat absoluut op een van de eerste drie dagen van deze periode proberen te doen. In de liefde vindt u het rustpunt dat u al lang zoekt.
Not badjes at all! I feel a good vibe hanging around. (verpruts het niet!)
Als ik de papa zou moeten geloven dan zou ik het gevoel hebben dat onze aan-de-buren-grenzende-muren van karton zijn ofzoiets. Zet ik mijn muziek een tikkeltje harder dan anders of smijt ik mij eens compleet in het zingen wordt er van beneden geroepen (yes geroepen (en dat mag dan wel?)) 'Ine denk een beetje aan de geburen hè, moet da altij zo hard staan, kgeloof da gij nieje goe hoort zekerst?' Waarop ik dan antwoordt 'maar tis net een goe lied en daarbij de gebuur vindt dat gezellig' (heeft hij trouwens hoogstpersoonlijk gezegd toen ik eens aan het drummen was, dus als dat amateurisme al gezellig is, dan mijn afspelende muziek zekerst(logische instelling van me daar)) of 'ik ben mij emotioneel compleet aan het geven dat gaat niet stiller'. Noot: dat helpt meestal niet. Maaaaaar! Vandaag is de vaderfiguur des huizes niet thuis! Duuuuus? *blinkende oogjes* Let's sing all aloud!
Indeed almost time to move out. I know! *knipoogt*
Mijn gevoelige ziel voedt zich gaarne met gevoelige muziek. Terwijl iedereen me aanraadt zet wat vrolijke muziek op grijp ik toch steeds weer naar de tedere gezongen liedjes met ontroerende tekst. Neen ik doe dat echt niet expres. En als ik dan weer triest word van de trieste muziek zeggen ze 'zet dan wat anders op mijn kind'. Maar dat is het juist, ik heb dat niet echt in huis *lacht*
Lijstje! Gisteren en vandaag hebben deze mij weten te ontroeren. Zomaar. En na een lange tijd van luisteren. They still can!
* Embrace - Gravity * Blur - Good song * Swell Season - Sleeping * Coldplay - Amsterdam * Gary Jules - Mad world * Keane - Bedshaped * Johann Johannsson's hele plaat (nl. Englabörn) * Starsailor - Some of us * Jeff Buckley - Corpus Christi Carol * Chopin - Noct 9 nr 1 * Saybia - It's okay love * Eskobar - Even if you know me * Elbow - New born * Hannelore Bedert - Met uw ogen toe * Ryan Adams - When the stars go blue * Travis - Love will come true * ...
En even een speciale 'hallo' aan Jürgen (Had je niet verwacht hè vriend!) die steeds mijn blogjes leest *knipoogt* en nog niet is doodgevallen van de verveling. *klein applausje toch wel*
Ik voel een nogal sterke ergernis tegen die pluizekens in de lucht de laatste weken. Die geven mij een jeuk van jewelste, een licht branderig gevoel in mijn hals. Dus ik ben een snodig plan ter vernietiging aan hen allen aan het bekokstoven. Punt 1 van het grootse plan: Hoofdvraag: Hoe ze te bestrijden? Een punt 2 is er in feite nog niet. Mja er moet nog wat verder nagedacht worden enzo. U ziet.
Yes! I got a feeling mijne froefroe wordt te lang.
Soit, meer te vertellen valt er niet vandaag.
Slaapzacht tedere bloglezertjes van me!
En ohja ik heb een nieuwe officiële lezer bij. Hoera! Jupsakee!
Plagiaat in muziek is ons allen bekend. Maar in de kunst? Ben al vaak zo eens al snuffelend in mijn kunstboekjes werken tegengekomen waarvan ik denk 'das verdacht!' Ach die kunstenaars mogen hunne mosterd ook elders halen, zolang ze maar geen exacte kopietjes maken uiteraard.
Opvallend:
Marcantonio Raimondi: Paris oordeel (detail) 1516 - Édouard Manet: Le Déjeuner sur l’herbe. 1863
Titiaan: The Venus of Urbino, 1538 - Edouard Manet: Olympia, 1863 - Rob Scholte: Utopia, 1986
Erotisch gezien is het eerste schilderij, die van Titiaan nog iets explicieter dan die van Manet. De plaatsing van hun linkerhand (bij Titiaan gelijkend op houding bij Boticelli's 'Geboorte van Venus') zegt genoeg. En wie het niet snapt moet maar eens verdere uitleg komen vragen.
Titiaan: De dame 'Venus' kijkt recht naar de toeschouwer van het schilderij en heeft een lichte glimlach op haar gelaat. (Wat ik me afvraag is wat die twee personen in de achtergrond van plan zijn. De ene zit gebukt op haar knieën terwijl de andere haar mouwen omhoog trekt. Soit zijn waarschijnlijks mijn zaken niet. En misschien wil ik het eigenlijk ook niet weten.) De hond op het bed staat voor trouw. Maar het feit dat de hond slaapt duidt erop dat de vrouw in kwestie niet zo betrouwbaar blijkt te zijn. Aha!
Manet: Van wie zijn de bloemen? Hoogstwaarschijnlijk van één van de vele mannen in deze vrouw haar leven. De kleine dingen zoals de halsketting, bloem in het haar, hakschoenen, armband, ... accentueren haar naaktheid. Dit werk werd als schandaal beschouwd. Ten eerste omdat de vrouw in kwestie een courtisane is (olala in die tijd was dat allemaal nog van 'ohohoh! en de handen voor de mond!') en ten tweede té erotisch getint en geen standaardwaarden volgens het aanschouwende volk.
En hopla u denkt zeg die snoodaards hebben zich gewoon laten inspireren op een werk van de heer schilder Titiaan ofwa in plaats van eigen creatie? Mja dat is wel zo, maar hij heeft zijn inspiratie overigens op zijn beurt ook bij een ander gaan halen. Jaja. Dus evengoed een snodaard!
Ik wist het dat ik deze toch had. Dit album was al een tijdje zoek geraakt. En de twijfels van heb ik em of heb ik em nu niet werden alsmaar groters. Mja gewoon ergens mislegd waarschijnlijk. Maar hij is zomaar even zo terug verschenen! *happy face*
Vanmorgend ben ik wakker geworden met dit in mijn hoofd: 'Toveren en springen, dat doe ik heel rap Het geheim van mijn kracht zit in gummibessensap In vrijheid te leven is mijn hele streven Ik vecht voor het goede, want dat is mijn doel Gummibeeeeeeeeeeeeeer Springend red ik mij weer keer op keer Daarom heet ik ook een gummibeer'
Djeez! Waar haal ik het toch altijd. :s
Mijn laatste gespreksstoffen van gisterenavond al starend naar het plafond gingen onder andere over mieren. Yes! Sometimes I can bore people to death (I do have that gift as you all know). Uiteindelijk zat dat ook nog in mijn hoofd bij het sluiten van de ogen. Want mijn dromen waren weer om het raarst. Serieus! What the hell is all stuck in dat hoofdeken van mij!
Ik droeg een kleed. Geen gewoon, zo'n kleed van in de eeuw der achttiende tijd. Not funny! (Het had wel een mooi kleurtje moet ik zeggen) Maar goed de Why? en How? (The Who staat hier boven (eindelijk eens een blog waar verschillende tekstjes toch een of andere cohesie hebben *fier*) ik ineens in de achttiende eeuw in Engeland ben beland is een onduidelijk gegeven. (En heeft inderdaad nog niets te maken met die mieren.) Maar ik moest ineens hard beginnen lopen want ik werd gelijk zot achterna gezeten door een hoop mensen (die ik überhaupt niet eens van een beetje herkenning kon thuisbrengen). En u heeft me nog nooit zo hard zien lopen als daar. (Zot wat er toch allemaal kan gebeuren in dromenland.) Auto stopte naast mij. Raampje gaat omlaag. Man vraagt:'stapt ge nu nog in?'. Ik ben in gestapt (noot: ik stap normalerwijze nooit in bij vreemde mannen, maar in dromen ben ik nóg impulsiever). Ik zat vanachter in de auto en we reden in volle vaart weg en de mensen werden stipjes. De man draaide zich om en het was iemand wiens identiteit ik hier niet verklappen ga *geniepige lach*. Maar goed de reddende engel en ik, we reden dus verder weg en een poos later stopten we in een dorpje waar geen kat rondliep. Mijn kleed was er niet meer. En neen ik stond niet naakt, maar had gewoon terug hedendaagse kledij aan. Ik zei dat ik dorst had en liep een cafeetje binnen. Daar zat wel wat volk, maar geen voor mij bekende gezichten. Ik dronk een ice tea en op de achtergrond was E-pro van Beck hoorbaar. Ik wou naar buiten gaan maar toen riep er een man iets kei luids. Ik denk dat ik schrok en keek naar achter. Het was niemand minder dan meneer Wallander. (Als er geen belletje rinkelt: Wallander is een zaterdagavond misdaadserie op canvas (neen vandaag niet want het is voetbal. hooray! not!). Wallander is de hoofdinspecteur ergens in een stadje in Zweden (ik denk Ystad). Serie naar de boeken van Henning Mankell.) Maar goed waarom die ineens in mijn droom verscheen is en blijft een raadsel. Hij richtte een pistool naar mij en ik geef toe ik voelde de angst. Hij schoot een paar keer en ik bukte me. 'Mieren' werd er geroepen. En ik werd wakker. I totally missed the plot!
Een klein lijstje. Onder het simpele motto: lijstjes zijn leuk! Cute musicians! En dan niet cute van Jude Law, maar cute van een pluizig zacht konijnebeestje. Azo. Muzikanten die vertederend zingen. Muzikanten waarbij ik het gevoel heb 'aoooow give the man a big hug' .
De man van de nogal wiedeze woorden 'when you are not nice you are not nice ...' en de schone deuntjes: Chris Garneau. Ine's-onschuldige-hand-in-de-trommeldoos-tip: Baby's romance.
De zingerliedschrijver van 'First day of my life' (lied dat toppunt van cuteness is): Bright Eyes oftewel Conor Oberst. Ine's-onschuldige-hand-in-de-trommeldoos-tip: Four Winds.
Sufjan Stevens! Hij mag van mij de twee cute-betekenissen op zijn borstzak spelden. Speelt gitaar, banjo, sitar, piano, bass, drum, vibrafoon, xylofoon, hoorn, hobo, ... Zotjes! Ine's-onschuldige-hand-in-de-trommeldoos-tip: Chicago.
De jongeman met de al eens schattige rode kaakskes: Johnny Flynn. Straffe muzikale jongen. Ine's-onschuldige-hand-in-de-trommeldoos-tip: The Box.
Vullen de top tien aan in willekeurige volgorde: Hayden Thorpe van Wild Beasts (Ine's-onschuldige-hand-in-de-trommeldoos-tip: Hooting and Howling) Angus Stone (Ine's-onschuldige-hand-in-de-trommeldoos-tip: The Beast) Schattige stem! Echt waar! Charlie Fink van Noah and the Whale (Ine's-onschuldige-hand-in-de-trommeldoos-tip: The First Days of Spring ) Een onzeker zingende jongeman en met serieus herkenbare teksten. Peter Adams (Ine's-onschuldige-hand-in-de-trommeldoos-tip: Shoot the Moon) Jammer genoeg niet bekend. Matt Nathanson (Ine's-onschuldige-hand-in-de-trommeldoos-tip: Bulletproof Weeks) Jónsi (Ine's-onschuldige-hand-in-de-trommeldoos-tip: Go do)
Er zijn er nog veel meer maar die haalden jammer genoeg niet de top tien van de dag. Ocharm!
Jahoe! En de stemmen (niet die in mijn hoofd, maar die van de poll) hebben onze reis een nieuwe richting gegeven. Hopsakee naar Noorwegen! Waar meneer Edvard Munch ons enthousiast staat toe te wuiven. We wuiven vriendelijk terug en landen op een schone groene, bedekt met madeliefkens, noorse wei. *ploef (zachte landing)* 'God dag herre Munch, jeg heter Ine og disse være til min vennen' (of zoiets).
Munch (geboren in 1863) vertelt ons dat hij op zijn zeventiende begon met schilderen. Het jaar nadien trok hij naar een kunstschool in Oslo. Munch kende voor zijn schilderscarrière heel wat leed. Hij heeft zijn moeder heel jong verloren aan tuberculose. Paar jaar later ook zijn zus en vader. Het verlies van zijn familie zette hem aan tot de schilderkunst. De geestelijke onrust die hij door die ongelukkige jeugd creërde, inspireerde hem voor vele van zijn werken. "Disease, insanity, and death were the angels that attended my cradle, and since then have followed me throughout my life." Onzekerheid, angst, negatieve emoties, expressiviteit, pessimisme, dood, introversie, dreiging, ontreddering, ... allen onderwerp van zijn werken. "For as long as I can remember I have suffered from a deep feeling of anxiety which I have tried to express in my art." Hij schilderde eerder vereenvoudigde vormen en had minder oog voor de details. Edvard Munch schilderde niet dat wat er gezien werd, maar wat híj zag, zijn innerlijke belevenis.
Munch wordt gezien als één van de expressionisme-mannen terwijl de meeste werken eerder post-impressionistisch zijn (achja ieder zijn mening uiteraard). In zijn 80-jarige leven heeft hij ongeveer (ik heb ze niet allemaal exact geteld) 20.000 werken gemaakt, waaronder niet enkel schilderijen maar ook beeldhouwwerken, houtsnijwerken, etsen en lithos.
In 1909 kreeg Munch een zenuwinzinking en werd hij opgenomen in een instelling. Zijn psychische onrust in zijn hoofd had hij gemeen met Van Gogh. Na een jaar ging hij terug huiswaarts. Zijn werken na deze periode waren algemener van onderwerp en positiever. De intensiteit van zijn stijl voorheen raakte wat zoek. De laatste jaren van zijn leven leefde hij afgezonderd en hij overleed op 80-jarige leeftijd.
Eén van zijn bekendste werken is ongetwijfeld 'De schreeuw'. En ik wil even een misvatting verduidelijken. Sommigen die het schilderij aanschouwen en de titel lezen denken dat de figuur schreeuwt. Maar dat is - hou u vast - nietwaar. Neen! (Had u als slimme lezer van me al kunnen raden toen ik begon met het woord misvatting.) Neen het is niet hij (zelfportret van Munch) dat schreeuwt maar de natuur. Dit werk heeft hij geschilderd na een pijnlijke periode. En ja er zit weer liefde in het spel. Altijd hetzelfde met die schilders en dat soort emotie. De affaire met een getrouwde vrouw liep voor hem slecht af. Hij was ontzet. Who wouldn't be. Soit hij stond toen dus eens op een brug en voelde ineens een stoot van depressiviteit doorheen zijn lichaam. Het landschap rond hem begon te schreeuwen, maar echt schreeuwen. Zo hard dat hij het niet aankon. Zijn gezicht trok van angst en kwelling en hij sloot zijn oren af. En dat hele gebeuren wou hij afbeelden en hij heeft de de koe dan ook bij de horens genomen en is meteen tot de actie overgegaan. Ah vwoila.
"Nature is not only all that is visible to the eye... it also includes the inner pictures of the soul."
Éen ding: Fok joe! Den eerst volgende smijt ik gewoon een pan (mja eerste waar ik aan dacht en me wel pijnlijk genoeg leek) in zijn gezicht!
Neen! Er wordt inderdaad niet meer gesold met Ine! U weze gewaarschuwd! Gedaan met de hopeloze huilbuien, verdrinken in zeeën van zelfmedelij, mezelf bedelven onder chocola (daarbij de overgebleven paaseikens smaakten toch al wat oubakken ), ... Tijd om wat harder te worden! (ohja ik geloof het bijna)
Hoe luller kan iemand zijn :o En ik heb het niet over mezelve *steekt haar neuzeken de lucht in*
1. Als ik echt echt echt (maar echt volledig echt) mocht kiezen wat ik later (dus eigenlijk al binnen paar maanden, jakkes het gaat allemaal zo snel) voor de kost zou kunnen en willen doen. 2. Dan koos ik voor: ontwerpen, tekenen, schilderen, creatief uitleven, kinderboekjes illustreren en schrijven, cdhoesjes ontwerpen en van die dingen zo. 3. En dat allemaal in mijn atelier in mijn eigen ingerichtte huis. 4. Dat zou ik dan kiezen zo. 5. Ik leef in toevalligheden! 6. Ik zing mee met Johnny Flynn's 'Tickle me pink'. 7. En, mo, tegelijk kom ik op de pagina 'Ticke me pink boutique (unique jewelery to tickle your fancy)'. 8. Dat is toch één en al zottegekte, niet? 9. Het is me wat. 10. En ohja, niemand weet dat ik eigenlijk Repelsteeltje heet. 11. Why are singer-songwriters so damn sexy? 12. I have no idea. 13. Ik heb niet alleen het gevoeligste karakter ever. 14. Ook nog eens de gevoeligste huid ever. 15. Aai em doemd tot het eeuwig dolen in sensitiveland. Merci! Niet heus. 16. Ik hou van onverwachtte lieve berichtjes in de ochtend, de avond, ... 17. Ook om het feit dat ik dan weet dat de persoon in kwestie aan mij aan het denken is. Lief! 18. Dus ben ik toch niet altijd onzichtbaar. Aha! 19. Ik hou van pyamabroeken. 20. En dan voornamelijk mijn satijnen pyamabroek van snoopy. 21. Neen niet omwille van snoopy maar de zachtheid. 22. Stom dat we niet gewoon in pyamabroeken naar school, bib, ... waar dan ook naartoe kunnen. 23. Bij deze: pyamabroekliefhebbers aller landen! verenig u! 24. Soms zijn er van die dagen dat ik echt onhandig ben. 25. Niet plezant te noemen, dat is een feit. 26. Het begint meestal met de pijnlijke aantrekkingskracht tussen mezelve en de drum. 27. Jaja als de dag zo begint kan ik maar beter uitkijken tijdens de rest van de dag. 28. Ik wil naar Pukkelpop dit jaar! 29. En ik weet al welken dag het wezen zal *doet stiekem een lachertje* 30. Soit we zien wel.
Alweer een poosje geleden dat ik nog eens vijf liedjes zomaar even naar uw oren smeet. Bij deze!
26. Arid - Dearly Departed (en dan voornamelijk de versie op hun live album)
Foei dat ik ze nog niet eerder aan bod heb laten komen. Fan van het eerste uur! Al heb ik het hier dan eerder over de eerste drie albums. Excuseer me zeer Jasper maar aan het laatste moet ik nog steeds een beetje wennen en zegt me eerlijk gezegd veel minder dan het debuut. Máár ik geef het nog steeds een kans. Van de eerste twee albums kan ik elk lied uit de grond van mijn hart luidkeels meezingen. En graag! De mannen van Arid hebben meegeholpen aan het ontstaan van mijn muziekverslaving. Waarvoor mijn welgemeende dank. Al zijn ze hier thuis wat minder enthousiast als ik nog eens een Aridje draai. Misschien in der tijd van het middelbaar wat te vurig en fanatiek veels te veels geluisterd. Woeps!
I am lost within myself No I can’t be someone else And it makes me wonder why All good things they come to die
27. Spandau Ballet - Gold
Mja misschien weer een fout nummer uit de jaren 80, maar dat trek ik me hoegenaamd niet aan. Een lied met hetzelfde effect als de A-ha nummers. Ik ga op mijn bed staan en laat me eens volledig onnozel gaan. Heerlijk en achter gesloten deuren.
gold always believe in your soul you've got the power to know you're indestructable always believe in, because you are gold
28. Nick Drake - Riverman
Driewerf hoera voor melancholische mannen! En driewerf hoera voor singer-songwriters! Dus ook meteen driewerf hoera voor Nick Drake! Jammer genoeg net zoals Jeff Buckley en anderen veel te vroeg heen moeten gaan. Waarom? Geen antwoord. Betreurenswaardig. Hij heeft ons gelukkig een paar (meer dan enkel een paar in feite) prachtige nummers nagelaten.
29. Mark Knopfler (Dire Straits) - Private Investigations
Eén van mijn gitaargoden (en die van de papa (altijd plezier tijdens een autorit met de papa's compilatiecdtjes)(alléja toch die met gitaargoden)). 'Private investigations' heeft een gitaarsound om van te watertanden! Serieus! Beluister deze song in uw bed in het donker met een goede koptelefoon aan. Heerlijk. Uiteindelijk is het vrij moeilijk om één nummertje uit Knopflers' hele oeuvre te kiezen. Zot! Maar ik heb het ondertussen toch maar schoon gedaan.
30. Angus and Julia Stone - Just a Boy
Broer en zus uit Australië die muzikaal zeer goed op elkaar afgestemd zijn. Kon mijn broer zingen ik zou ook zo'n muzikaal duo willen vormen, maar misschien is onze achternaam ook net iets te lang. Angus een schattig klinkende zanger doet mijn hartje sneller kloppen wanneer ie aanvangt met zijn liedjes. In 'Just a boy' neemt hij de zang, gitaar en mondharmonica voor zijn rekening. (Ik wil ook wel effe melden dat ik 2 op 3 keer de mondharmonicapartij kan spelen, tof héé.) Niet alleen het lied is prachtig, zo ook de clip is meer dan de moeit eens te bekijken.
The First Days of Spring van Noah and the Whale is één van mijn favoriete indiefolk albums van het moment.
Een album dat eerder klinkt als de eerste dagen van de herfst. Wie vrolijke lentemelodietjes verwacht zit er een beetje naast. Helaas. Maar de melancholische herfstaandoende nummers mogen der zekers ook wezen. Vallende bladeren in plaats van huppelende lammeren. En de 'helaas' valt meteen weg.
Gevoelige liefdesliedjes gezongen door Charlie Fink, een jonge twintiger met een aparte onzekere stem. Een stem waar je voor bent of waar je niets van moet weten. Ik ben alleszins voor. Zijn stem geeft de liedjes nog een extra vleugje somberheid mee. De somberheid werd al benadrukt door de rijke instrumentatie van strijkers, blazers, gitaren, ...
Blij dat Charlie niet bij de pakken is blijven zitten toen zijn vriendin het uitmaakte. Het uithuilen in een donkerhoekje en verdrinken in een zee van zelfmedelij ruilde hij in voor het maken van een schoon album. (Waarmee hij en zijn vriendjes mij nu wel doen huilen in een donkerhoekje. Aangrijpende vioolmelodietjes. Maar het is hen vergeven. Echt waar.)
Het album is totaal anders getint dan hun vorig album Peaceful, The World Lays Me Down, toen de liefde nog één en al vrolijkheid en vlinders in de buikskes was. Maar minstens even fijn en de liefde voor melodie is nog steeds paraat. Dat is een feit.
Lang leve sombermansliederen! Ideaal voor een ziel als mij.
Ine's favorietjes op de plaat: My broken heart, Love of an orchestra, Blues skies, First days of spring
Ik heb mijn eindwerk van het middelbaar eindelijk teruggevonden. Hoezee! 'Kunst door Gehandicapten' (thema was dus gehandicapten en ging zeer breed (van bepaalde films, tot sporten voor gehandicapten tot specifieke zorg tot ...)). En toen we de lijst met keuzes kregen twijfelde ik uiteraard niet toen ik kunst zag staan. In mijn eindwerk had ik het over onder andere Van Gogh, Monet, Renoir, Scholte, Goltzius, Wolfli, de Toulouse-Lautrec, ... en Frida Kahlo.
Onze trektocht met de kleurrijke luchtballon vertrekt vandaag naar deze laatste. Een Mexicaanse dame. Een kunstenares waar ik veel bewondering voor heb. Om niet te zeggen enorm veel. Een straffe madam! Magdalena Carmen Frieda Kahlo Calderón werd geboren op 6 juli 1907 in Coyoacán.
Op zesjarige leeftijd kreeg zij polio en werd genoodzaakt negen maanden lang in bed te blijven. Maar de herstelling ging moeizaam. Haar rechterbeen bleef erg dun en de groei van haar voet bleef achter. Intensieve fysiotherapie hielp echter niet en ze ging dus licht kreupel het leven door. In die slechte periode op nog jonge leeftijd kreeg zij enorme steun van haar familie. Haar vader, een fotograaf, leerde haar de camera's te bedienen, foto's te ontwikkelen, te retoucheren en in te kleuren. Dat laatste was uiteraard zeer nuttig voor haar latere schilderkunst. In 1922 bezocht Frida de 'Escuela Nacional Preparatoria', een school met strenge toelatingseisen die als voorbereiding diende op een universitaire studie. Haar grote interesse was natuurwetenschappen. Ze droomde ervan arts te worden. Deze droom werd in 1925 in duizenden stukken geslagen door een tweede tragische gebeurtenis. kort nadat ze met een jeugdvriend de schoolbus ingestapt was, botste deze met een tram. Kahlo raakte zwaar gewond. Haar lichaam werd doorboord door een ijzeren staaf (doorheen bekken, maag en vagina). Ze brak sleutelbeen, twee ribben, rechterbeen, rechtervoet en rug (op drie verschillende plaatsen). Weer een lange periode van bedrust. Door de verveling tijdens het herstel begon ze haar eigen leed af te beelden. "Ik dacht energie genoeg te hebben om iets anders te doen dan te studeren, arts te worden. Zonder er verder veel aandacht op te vestigen, begon ik te schilderen." Het zware ongeluk maakte Kahlo tot de kunstenares die ze was. Heel haar leven heeft ze afgezien door de terugkerende pijn als gevolg van de twee tragische gebeurtenissen. Ze onderging tweeëndertig operaties, kreeg drie miskramen, haar been werd geamputeerd vanaf de knie en ze werd afhankelijk van morfine tegen de alsmaar terugkerende pijn. Op zevenenveertigjarige leeftijd stierf ze aan een zware longontsteking.
Frida Kahlo maakte vooral zelfportretten. Ze had een spiegel aan haar bed geplaatst zodat ze zichzelf kon zien. "Ik schilder mezelf omdat ik veel tijd alleen doorbreng en omdat ik de persoon ben die ik het beste ken." Haar zelfportretten hielpen haar een identiteit te vinden, een beeld van haar eigen persoonlijkheid. Ze kijkt de toeschouwer steeds aan met een blik dat geen enkel gevoel verraadt. Ze schilderde zichzelf in een decor van lege, koude ruimten of van weidse, lege landschappen die haar eenzaamheid weergaven. Als ze zich afbeeldde in het gezelschap van dieren, is ze net een klein kind dat geborgenheid zoekt. Elk zelfportret heeft een betekenis (verwijzend naar haar (nogal speciale) relatie met haar man (kunstenaar) Diego Rivera, haar lichamelijke toestand, haar wereldbeeld en levensfilosfie). Dankzij haar levenslust en wilskracht kon ze leven en werken. "Ik ben niet ziek. Ik ben gebroken. Maar zolang ik kan schilderen ben ik blij dat ik leef. Ik steek de draak met de dood en lach erom zodat hij niet beter van mij wordt." (Ik vind dit persoonlijk een sterke en schone uitspraak. Zoals eigenlijk de meeste van haar quotes.)
In de 'Gebroken zuil' (zie foto) geschilderd in 1944 schilderde ze wat er met haar lichaam en haar geestelijke toestand gebeurde. Haar gezicht met de typische wenkbrauwen drukt als een masker haar eenzaamheid uit (zo ook de achtergrond; een uitgedroogd en verlaten landschap). Met dit werk wilde ze de toeschouwers choqueren en confronteren met haar situatie. "Ze denken dat ik een surrealist ben. Maar ik schilder geen dromen of nachtmerries. Ik schilder mijn eigen realiteit." De gebroken zuil staat symbool voor haar kapotte ruggengraat (waar ze een ijzeren korset voor moest dragen). De spijkers, de tranen, het opengereten lichaam staan allemaal symbool voor haar ondraaglijke pijn.
Ik vind Kahlo een enorm moedige en wilskrachtige vrouw. Na alles wat ze heeft doorstaan zette ze voort. Een vrouw om een voorbeeld aan te nemen. En ik was jammer genoeg (djutoch *kijkt sip*) te laat voor de tentoonstelling in de Bozar.
"Feet, why do I need them if I have wings to fly?"
