(Waarschuwing: als je wielrennen 100% serieus wil geanalyseerd zien worden ben je waarschijnlijk niet op de juiste blog beland. Mijn excuses. Ik ben van vrouwelijke makelij en het is dus in feite moeilijk om tussendoor dan ook niet enigzins op te merken dat deze mannen vaak schoonbruingespierd in aansluitende lycrapakskes op schoon gedesignde fietsen zitten. Inderdaad.)
De Tour is gepasseerd. De drie weken zijn voorbij gevlogen. Een leegte blijft achter. Alléja die eerste week dan toch. Geen koersende mannen meer op mijn televies, geen Karl aan tafel die mijn avond vult. Ontwennen is de boodschap. Maar eerst nog, de nakende feiten van de 100ste editie *lichtshow* en *dramatisch muziekske*.
Grootste ontgoocheling voor het publiek: uren wachten op de doortocht.
- hun verwachting van wat het is en wat het dan werkelijk is (overgenomen van tumblr)-
Beste buschauffeur: aan de man van Orica Greenedge, als eerste over de meet, proficiat!
Meest besnorde pedaalridder: Cousin
Een belg waar we trots op mogen zijn: Jantje Bakelants
Een belg waar we trots op mogen zijn, maar die ze steeds vergeten te vemelden: Maxim Monfort
Meest op-een-rare-plek-zittende renner: 'inmaanhol' Erviti? Michel wat zegt gij toch allemaal...
Meest onnozelste, vaak overenthousiaste, zeer inlevende fan: Ine (gelukkig bestaan er hier als nog geen beelden van)
Eindelijk weten we zijn naam uit te spreken: Kanstantsin Sivtsov , spreek uit als sijoetsof. Met dank aan Karl.
Krijg ik het serieus op mijn heupen van: José die toch maar HesjeRdal blijft zeggen. Kan hij niet of wil hij niet. Hij deed vorig jaar nochtans een poging na mijn tweet. Helaas.
Meest slijmerige fan: Ine. Ik verdien een viparrangement! Ik ben zo hard slijmbal geweest de voorlaatste zaterdagavond (ik had na Rui's overwinning nog iets getweet). En daags nadien controleerde ze heel de tijd het peloton en won Quintana bijna. Ik wil maar zeggen. (Trouwens ze zouden later nog drie ritten gewonnen hebben ook. Aah, zodus. Aah.)
Waar bleef die verrassing nu: Meneer Schleck?
Meest door Michel en José bejubelde ploeg: Movistar. Finally! (Ik voel een zekere invloed op José en co. Ik moet hen meer tweeten.)
Meest "hebben die wel meegereden"-ploeg: Astana. Want buiten Jakob Vogelgezang was er van die mannen weinig spoor.
Pedaalridder die duidelijk geen afrasteringen kan zien: Johnny Hoogerland. Moet zwaar zijn als je leeft met een drang om toch maar steeds weer naar die afrasteringen gelokt te worden om er zich dan vervolgens in te wurmen.
Meest 'coole' bril: Die van Ryder Hesjedal.
Meest beschutte renner: Kriske Boeckmans. Men krijge daar nog een boete voor ook.
Geheim van een straffe meesterknecht: Toblerone. Vraagt u maar aan Richie Porte.
De mysterieus verdwenen pedaalridder: Pete Kennaugh.
Meest groene man: Peter Sagan. Tot zijn baard toe. Achter de oren? Dat weet ik niet.
Meest onnodig gebidonde pedaalridder: Jack Bauer. Zat zijn truike overvol met bidons, waren ze al snel weg op de beklimming bleef hij ondertussen begod wel achter. Ach dorst zal de man wel niet gehad hebben.
Leukste duo van den hoop: De Lau en de Bau
Meest zijn bestdoende pedaalridder: 'José Joaquin Rojas is een dappere renner. De Spanjaard van Team Movistar jaagt al vijf jaar op een ritzege in de Ronde van Frankrijk. Zonder succes. Maar dat wil niet zeggen dat de sprinter het snel opgeeft. Rojas is namelijk de eerste renner die er in slaagt om 20 keer in de top-20 van een etappe in de Tour te eindigen, zonder er ooit een te winnen. In Calvi was de Spanjaard er alweer dichtbij. Rojas kon de ritzege ruiken, maar toen zeiden Gerrans en Sagan: 'No way, José!' Blijven proberen.' (bron: Sportwereld)
Grootste lezer: Jens Voigt. Had na week één al drie kastaars van boeken uit.
Minst van waaiers houdende pedaalridder: Alejandro valverde
Meest schizofrene pedaalridder: Markel Irizar
Verdient een serieuze pataat of een high five met een stoel in het gezicht: Pierre Rolland. Nooit van fairplay gehoord, meneer Rolland? En de fransen hadden het natuurlijk weer niet gezien. Chauvinisten!
Meest glimlachende pedaalridder: Richie Porte. Zijn glimlach op het gezicht was aanstekelijk. Die man geniet duidelijk van zijn sport. Is het nu bergaf, bergop, lastig, minder lastig, ... Richie is altijd content.
De daaldurver: Simon Clarke. Ziet 'm gaan!
Bromance: Froome dog and the Tasmanian devil.
Meest gemiste pedaalridder: Carlos Barredo. Ja, ik mis hem in het peloton, ja. Ik vond dat nen toffe.
Meest gele pedaalridder: Christopher Froome.
Onofficiële wereldkampioen nummer 4: José Joaquin Rojas.
Blijf toch volgende keer thuis man: Jurgen Vanden Broeck.
Man van de wheelies: Peter Sagan (al mocht die van Jack Bauer op de Mont Ventoux er ook best zijn). Ik doe het hem niet na.
Meest speekselverzamelende pedaalridder: Laurens Ten Dam. Eikebah!
Gij moet oppassen me wa ge doet zelle, manneke: Alberto Contador. Na zijn sarcastische duim naar Quintana en Valverde.
Always fun in het team: Orica Greenedge. Na 'call me maybe' kwam er AC/DC, waar ze zich op konden uitleven.
Beste jojo: Richie Porte. Haakte af, maar kwam steeds terug bij de groep alsof het niets was.
Meest nasty crash: Jack Bauer die met zijn gezicht plat in de prikkeldraad vloog. Er stond blijkbaar ook nog elektriciteit op. Ocharme. Op zo'n momenten wil ik mij kandidaat stellen om die mannen in mijn armen te sluiten. (Zeker als ze Jack Bauer heten.)
*Puts her sad face on and goes oooooh*: Edvaldje Boasson Hagen (mama's toekomstige schoonzoon (grapje hè!)) die schouder brak en triest de streep over reed.
Fietsenremover van dienst in een massale val: Ramunas Navardauskas. Lig je even onder een hoop fietsen? Geen nood, Ramunas is al onderweg.
Schoon om zien: De verbroedering van Sky en Movistar (die van Garmin er nog bij en de dees zou haar fan emoties niet meer onder controle kunnen krijgen).
Pedaalridder speelt nog met de poppen? Manuel Quinziato.
Serieuze kwak van de Tour: Mark Cavendish die 'per ongeluk' Veelers van zijn fietske duwde.
Meest toeristische pedaalridder: Cadel Evans.
Meest toeristische pedaalridder: Cadel Evans.
Meest onwennige podiumbetreder: Nairo Quintana.
De enthousiaste ploegleider: Davide Bramati (ziede trouwens wel dat Italianen enkel maar 'Si' zeggen, er is dus niets mis met mijn Italiaans).
Pintelierende pedaalridder op Alpe D'Huez: Adam Hansen
Wil ik wel eens graag vanachter bij op de fiets zitten *wink*: Jack Bauer en/of Richie Porte.
Beste top drie in jaaaaren: Froome, Quintana en Purito.
Meest verdacht veel voorkomende naam in mijn Tourfeiten: Richie Porte.
Au revoir!
Au revoir!
