"Ge zijt helemaal alleen, zoals iedereen altijd en overal alleen is in alle talen. Ge zijt bloot en weerloos. Ge zijt gemaakt van dun papier. Eén windvlaag en ge vliegt omver. ’t Is niet dat de anderen u niet willen helpen. ’t Is dat ze zelf gemaakt zijn van dun papier. Eén scheurtje en ze scheuren. En ge kijkt naar mij, en ge ziet uzelf staan en ge zegt tegen uzelf wat ge altijd al geweten hebt. Dat uw pijn voor u alleen is. Niemand anders kan er aan, niemand heeft er weet van. En dat is goed zo. Zo zijn we vrienden. Dat soort vrienden zijn we. We proberen niet, we hopen niet, we kijken. We kijken elkaar aan en we zeggen: kom, leg uw pijn maar hier bij mij. Het zal geen grammetje helpen. Kom, leg uw hoofd in mijn schoot. Dat ik u aai, dat ik u zeg dat ge van geluk moogt spreken dat ge niets betekent. Kom dichterbij, kom, ik heb u niks te bieden. Kom, vertel mij uw verhaal. Ik beloof, ik zal er niks van snappen. Kom, leg u in een bolleke aan mijn voeten. Ik zal een lied zingen voor u. Over niks."
- Wim Helsen, uit Heden soup (gelezen op Mosgroen.tumblr)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten