Gisterenmorgen had ik me tiental minuutjes overslapen. Maar ik kan dat uitleggen. En daarbij ik was niet te laat op het werk hoor. Edoch had ik liever willen blijven slapen. Zal ik het vervolg nu ooit te weten komen? ...
Ik ging met de fiets weg. Al had ik een platte band. Dat kon me duidelijk niet deren. Een (onbekend) ouder koppel dat op bezoek was vertrok ook. Samen reden we de woonwijk uit. Op de hoek stond een (onbekend) amateur wielerman (ik kijk duidelijk teveel wielrennen). Een knappe man (moet gezegd worden). Vooral de ogen. Krullend haar, een beetje ruig. Kort wielershortje. Dat viel me ook op. (Ik ken hem echt niet. En toch zag ik hem heel duidelijk.) Hij vroeg het ouder koppel iets, ik verstond weer niet wat. Maar ze konden hem niet helpen en toen vroeg ie het aan mij. Of ik dan soms een touristil bij had. 'Jazeker!', zei ik. Thuis. En we keerden beiden terug. Onderweg babbelden we wat. Hij zei 'jij hebt een post in Londen of Parijs zeker?' (Post? Ipv werk meende ik te verstaan.) 'Euh, nee hoor, al zou ik het best graag willen, ja', antwoordde ik hem. 'Ah en je bent op zoek naar Italiaanse mannen?' 'Spaanse' zei ik nogal redelijk snel ter antwoord (vond ik nogal frappant). 'U bent wel nogal goed op de hoogte over mij precies?' deed ik hem met een nieuwsgierig lachje verstaan.
'Moet gij niet gaan werken?' En ik werd wakker. De vader stond aan de deur met de melding dat ik me overslapen had.
Wie was die man?! En waarom heeft een man op een fiets nood aan een touristil?!
Zo'n dingen haat ik. Open eindes. En vragen die onbeantwoord blijven.
Had de man in kwestie mij in de droom gezegd hoe het kwam dat ie mij wel kende en wie hij was, moest mijn vader mij niet verderfelijk zijn komen wakker maken?
Dromen. Het blijft mij allemaal een raadsel.
Wie was toch die man?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten