24 januari 2010

Op ontdekking in het land der schone kunsten (deel 2)


En hop spring u maar terug in de ohzo fijne kleurenluchtballon,want onze wondermooie tocht gaat verder. Maar we blijven in de lucht hangen boven Parijs en rond dezelfde periode.
Hoog in de lucht zien we dat een grijzebaardeman ons zwaaiend staat op te wachten. L'homme s'appelle Claude. Claude Oscar Monet (14 november 1840). Kunstschilder. Maatje van de heren kunstenaars Pierre-Auguste Renoir, Edouard Manet, Edgar Degas, Camille Pissarro, Frederic Bazille, Alfred Sisley en Paul Cézanne.

Als kind tekende Monet vooral karikatuurtjes, spotprenten van zijn leerkrachten. School was duidelijk niet zijn favoriete plek. Als tiener maakte hij van tekenen zijn werk en verkocht voor een spotprijsje portretjes van de mensen uit de buurt.
Zijn ouders stonden niet achter zijn beslissing omdat ze verwachtten dat hij de familiezaak, een kruidenierswinkel, zou overnemen. Hij trok naar parijs, volgde daar een kunstopleiding aan de academie en leerde andere kunstenaars kennen.


De bevriende kunstenaars trokken vaak naar het bos van Chailly-en-Bièrre, waar ze in openlucht (à plein air) hun meesterwerken in alle rust schilderden. De vrienden (Monet, Renoir, Degas, Pissarro, Bazille, Sisley, Cézanne en Morisot) hadden het idee om een nieuwe salon op te richten 'Salon des Indépendants'. Ze exposeerden samen hun werk, waaronder ook 'Impression, soleil levant' van Monet.


Veel en vooral negatieve kritiek volgde.
"The common view that brings these artists together in a group and makes of them a collective force within our disintegrating age is their determination not to aim for perfection, but to be satisfied with a certain general aspect. Once the impression is captured, they declare their role finished. The term Japanese, which was given them first, made no sense. If one wishes to characterize and explain them with a single word, then one would have to coin the word impressionists. They are impressionists in that they do not render a landscape, but the sensation produced by the landscape. The word itself has passed into their language: in the catalogue the Sunrise by Monet is called not landscape, but impression. Thus they take leave of reality and enter the realms of idealism." [Jules-Antoine] Castagnary, Le Siecle, 29 April 1874

'Impression, soleil levant' gaf de stroming een naam: het impressionisme. Impressionisten schilderden momentopnamen, hun visuele waarneming, hun belevening, een veranderlijke werkelijkheid. Het schilderen gebeurde niet meer in een atelier, maar in open lucht. Waardoor de techniek ook veranderde: snelle schetsmatige bewegingen waar de verfstreken zichtbaar blijven. Snelle bewegingen omdat momenten snel voorbij zijn en veranderlijk. De 'afwijzing' door de kunstwereld kwam omdat de impressionisten de nadruk legden op een ander onderwerp, namelijk het alledaagse, het gewone.
'Impression, soleil levant' is een zeer impressionistisch werk. De zonsopkomst is duidelijk een momentopname en het werk werd met haastige verfstreken geschilderd. Monet schilderde de visuele werkelijkheid, wat niet hetzelfde betekent als de realiteit.
Maar negatieve commentaren moeten niet altijd als slecht bekeken worden. De impressionisten verwieven bij deze een bekendheid en uiteindelijk later ook hun verdiende waardering. Terecht!

De grootste inspiratiebron voor Monet was zijn tuin. Een grote tuin. Een tuin opgedeeld in twee delen: de bloementuin en de watertuin. De bloementuin diende als experiment voor kleur en licht. Een combinatie van gedurfde kleuren van de bloemen en planten door elkaar zorgde voor een groots kleurenpalet. In het tweede deel vinden we de waterlelies en het japanse bruggetje terug. Beide te bewonderen in zijn werken.

Rond 1910 ging zijn zicht achteruit. Hij leed aan staar waardoor hij de kleuren niet meer duidelijk zag. Hij schilderde gewoon verder, vertrouwend op zijn geheugen want de kleuren zaten immers in zijn hoofd. Paar jaren voor zijn dood was hij zo goed als blind. Maar door tweetal operaties aan zijn rechteroog en aangepaste bril kreeg hij tijdelijk zijn zicht terug en schilderde verder aan zijn waterlelies tot zijn dood in 1926. Verzwakt door een ernstige longziekte stierf Claude Monet op 86-jarige leeftijd in zijn eigen huis met de mooie tuin.

(duidelijk het verschil te zien in de periode voor de oogproblemen en tijdens)

Claude Monet wordt nog steeds gezien als één van de bekendste vertegenwoordigers van de impressionistische beweging.

Ik dacht nog te vertellen over zijn gevoelsleven en de liefde, maar laten we dat maar voor een andere keer houden.

Uw kunstkornuit,
Ine

Geen opmerkingen:

Een reactie posten