Waar ik de laatste tijd mee bezig ben? Niet veel eigenlijk. Mijn weken staan in teken van werken, de Tour wat volgen, hier en daar wat muziekconcerten meepikken en zoeken naar inspiratie, die komt als het hem goedgezind is. Goed gevulde dagen en toch voel ik een waas van saaiheid er om heen waaien.
Zoals schrijver Mitch Albom het zo schoon verwoorden kan. Auteur van The five people you meet in heaven, dat naar het schijnt een zeer goed boek is. Ik heb het zelf nog niet gelezen, maar staat op mijn to-read lijst. Ondertussen al een veel te lange lijst aan het worden.
Lezen blijft mijn beste manier om even uit de realiteit te verdwijnen. Bij het lezen van het eerste woord word ik meestal meteen in een nieuwe wereld gezogen en vergeet ik het 'nu', maar zit ik dus even in een ander leven die ik door mijn eigen ogen leid maar met het verhaal van een ander. Ik ervaar hetzelfde als ik de pen zelf in handen neem en een andere wereld probeer te creëren voor een personage, maar stiekem tegelijk ook voor mezelve.
Ik kan geen opgewekte dingen schrijven. Geloof me ik heb het al vaak geprobeerd, maar om de een of andere reden lukt het me niet. Misschien omdat er veel te veel in mijn hoofd ronddwaalt. Een chaos. Een hoop gedachten die in elkaar verstrengeld geraken en waar ik geen vat op krijg. Ik denk te veel na over dingen waar ik best niet te veel over moet nadenken. Ik weet het. Maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Het feit dat ik zo'n dingen schrijf, maakt dat mij een mindere enthousiasteling in het leven? De singer-songwriters en de dichters die me het meest kunnen raken, waren net zo. Soms heb ik het gevoel dat het melacholische, het nostalgische, de weemoed, de trieste nevel in het hoofd helpen om dingen mooi te kunnen verwoorden. Vind ik ...
Anyways op mijn werk is het alleszins fijn te werken. Niet dat het werk zelve mij doet besluiten dat dit zowaar mijn droomjob is, maar hoeveel onder ons is die kans gegeven? - Ik heb het geluk dat ik de dingen kan doen die ik wil doen buiten het werk. En wie weet kan ik daar later ooit nog eens van zeggen dat ik dat van een droom tot een realiteit heb kunnen laten leiden. Voor dromen waar te maken moet men ook iets doen en ik ben nog steeds van plan mij daarvoor enorm in te zetten om ooit een deeltje van mezelve in de boekenwinkels te zien liggen. - Het zijn de collega's die het werk aangenaam maken. Er wordt gelachen, doorgewerkt, gebabbeld, en de ander wordt gerespecteerd. Ik mag serieus van blijdschap juichen dat ik dit uiteindelijk toch gevonden heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten