28 juli 2012

Zonder omslag (16)

Lieve jongeheer de piloot,

Ik wou u mijn oprechte excuses aanbieden omdat ik u in de trein stiekem zat aan te staren. Normaliter is dat niet van mijn gewoonte. Neen, staren schijnt onbeleefd te zijn. Maar ik kon het niet laten. U zag er zo uit als een échte piloot. Zoals ze wel eens voorstellen in films, in boeken, ... u weet wel. Met uw pilotenkostuum, pilotenkoffer, pilotenzonnebril, pilotenkleurtje, ...

Misschien doet u mij gewoon denken aan vrijheid. Vliegen naar het onbekende. Daar hoog in de lucht.

Voor altijd de jouwe, 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten