Ik was te vroeg op het perron beland. Geen kat was er te zien. Ik zou nog twintig minuten moeten wachten. Ik was wat later op het werk moeten vertrekken omwille van de treinvertraging diezelfde ochtend. Uitgerekend heb ik 's morgens en 's avonds een kwartier tussen station en werk. Dit wanneer de treinen wel degelijk op hun uur zijn. Met mijn mp3-speler (de oortjes, niet de speler zelf) in de oren liep ik van het ene eind naar het andere en terug. (Ik heb het geduld niet om op een trein te wachten en met dat lopen met muziek in mijn oren heb ik het gevoel dat ik niet echt wacht. Als u mij begrijpt.) Op een gegeven moment vliegt er een klein beestje PLETS in mijn oog. Wat ik dus niet begrijp omwille van de bril die ik draag. Maar goed. Ik deed mijn bril uit, wreef in mijn ogen, het beest was weg en ik merkte dat ik groter lijk als ik zonder bril naar de grond kijk dan met. Dat vond ik vreemd.
Ik kan mij geheel ander persoon wanen en het zelf nog redelijk goed geloven ook. Deze week droeg ik een capuchontrui, leren vestje er nonchalant over, sportieve type schoen en jeans. Ik voelde me wat rebels. Klinkt belachelijk. Maar voor een moment was die 'brave' Ine even onbekend. Zo heb ik dit ook bij Little Green Bag van George Baker Selection. Ik loop tussen de mannen van Reservoir Dogs. Ditmaal waan ik mij een wielrenster met blessure. (Kijk maar)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten