Alsof het licht uit is. Schakeltje naar beneden gedrukt. Donker. Een neergevallen schaduw in mijn hoofd. Verduisterende gedachten dwarrelen als bladeren neer, belemmeren de op de bodem liggende dromen. Dromen die nog moeten uitgroeien, als bloemen uit de grond. Mijn hoofd staat stil. Binnenin schuilt de illusie.
De ogen sluiten. Verweren tegen de donkerte en vliegen. Vliegen naar de andere kant. Daar waar de vrijheid zich schuil houdt. Ervan proeven en nooit meer willen loslaten. Blootvoets het gras aanraken en lopen, en blijven lopen in die weidse vlakte voor me opengesperd. Het geluid, de geur, het zicht, de smaak van de natuur, elke zintuig laten prikkelen. Daar is het goed te zijn. Mezelf verliezen op die idyllische plek. Dat is het geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten