Ja! Ik beken! Ik zing graag (en lees 'graag' hier als een understatement). Wanneer er muziek in mijn buurt zich een weg baant naar mijn luisterend oor wel dan kribbelt het. Het kribbelt dan enorm. En ik moet zingen. Er valt niets aan te doen. Het gebeurt. Zomaar. En het doet deugd. Echt waar. Genot!
Ik zing alles wat ik graag hoor en ken. Het is eigenlijk best verbazingwekkend hoe snel een song in mijn hoofd als een recordertje wordt opgenomen. En meteen ook onwisbaar. Zot! Mijn hoofd barst van de muziek.
'Ine ge zijt veel te veel bezig met muziek.' 'Doe eens iets anders dan altijd die muziek.' 'Zeg tis al laat hè kind, zo luid ni meer zingen alst kan.' 'Mag da wa stiller we zijn aant luisteren (naar den teevee).' 'Wij zijn daar zo ni mee bezig zenne als gij, in onzen tijd ...' 'Als ge uw lessen ook eens zo goe zou kennen.' ... *zucht!*
ge moogt eens luisteren (een liedje van Norah Jones dat ik zing, misschien wel voor iemand speciaal opgedragen, maar misschien ook niet)
Serieus! Muziek nemen ze me nooit niet af. Nooit! Echt niet!
Durf niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten