Jaaaaaaa!
Teruggevonden!
Ik wist het dat ik deze toch had. Dit album was al een tijdje zoek geraakt. En de twijfels van heb ik em of heb ik em nu niet werden alsmaar groters. Mja gewoon ergens mislegd waarschijnlijk.
Maar hij is zomaar even zo terug verschenen! *happy face*
Vanmorgend ben ik wakker geworden met dit in mijn hoofd:
'Toveren en springen, dat doe ik heel rap
Het geheim van mijn kracht zit in gummibessensap
In vrijheid te leven is mijn hele streven
Ik vecht voor het goede, want dat is mijn doel
Gummibeeeeeeeeeeeeeer
Springend red ik mij weer keer op keer
Daarom heet ik ook een gummibeer'
Djeez! Waar haal ik het toch altijd. :s
Mijn laatste gespreksstoffen van gisterenavond al starend naar het plafond gingen onder andere over mieren. Yes! Sometimes I can bore people to death (I do have that gift as you all know). Uiteindelijk zat dat ook nog in mijn hoofd bij het sluiten van de ogen. Want mijn dromen waren weer om het raarst. Serieus! What the hell is all stuck in dat hoofdeken van mij!
Ik droeg een kleed. Geen gewoon, zo'n kleed van in de eeuw der achttiende tijd. Not funny! (Het had wel een mooi kleurtje moet ik zeggen) Maar goed de Why? en How? (The Who staat hier boven (eindelijk eens een blog waar verschillende tekstjes toch een of andere cohesie hebben *fier*) ik ineens in de achttiende eeuw in Engeland ben beland is een onduidelijk gegeven. (En heeft inderdaad nog niets te maken met die mieren.)
Maar ik moest ineens hard beginnen lopen want ik werd gelijk zot achterna gezeten door een hoop mensen (die ik überhaupt niet eens van een beetje herkenning kon thuisbrengen). En u heeft me nog nooit zo hard zien lopen als daar. (Zot wat er toch allemaal kan gebeuren in dromenland.)
Auto stopte naast mij. Raampje gaat omlaag. Man vraagt:'stapt ge nu nog in?'. Ik ben in gestapt (noot: ik stap normalerwijze nooit in bij vreemde mannen, maar in dromen ben ik nóg impulsiever). Ik zat vanachter in de auto en we reden in volle vaart weg en de mensen werden stipjes. De man draaide zich om en het was iemand wiens identiteit ik hier niet verklappen ga *geniepige lach*. Maar goed de reddende engel en ik, we reden dus verder weg en een poos later stopten we in een dorpje waar geen kat rondliep. Mijn kleed was er niet meer. En neen ik stond niet naakt, maar had gewoon terug hedendaagse kledij aan. Ik zei dat ik dorst had en liep een cafeetje binnen. Daar zat wel wat volk, maar geen voor mij bekende gezichten. Ik dronk een ice tea en op de achtergrond was E-pro van Beck hoorbaar. Ik wou naar buiten gaan maar toen riep er een man iets kei luids. Ik denk dat ik schrok en keek naar achter. Het was niemand minder dan meneer Wallander. (Als er geen belletje rinkelt: Wallander is een zaterdagavond misdaadserie op canvas (neen vandaag niet want het is voetbal. hooray! not!). Wallander is de hoofdinspecteur ergens in een stadje in Zweden (ik denk Ystad). Serie naar de boeken van Henning Mankell.) Maar goed waarom die ineens in mijn droom verscheen is en blijft een raadsel. Hij richtte een pistool naar mij en ik geef toe ik voelde de angst. Hij schoot een paar keer en ik bukte me. 'Mieren' werd er geroepen. En ik werd wakker.
I totally missed the plot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten