U heeft 1 bericht stond er op de laptop aangeduid. Ik zei 'amai, maak dat mee'. Bericht: 'Wil je met mij een wandelingetje maken?' waarop ik tegen de broer die naast me stond zei 'shhhtt *kijkend naar de persoon van het bericht* die weet niet dat ik het ben'.
Situatieschets: (in mijn dromen ruik ik, zie ik, voel ik, denk ik, hoor ik, ... alles zeer duidelijk alsof alles echt is) ik ben aanwezig op een trouwfeest. Trouwende personen niet gezien en aan de andere gasten te zien ken ik ze ook niet. Een paar bekende gezichten waaronder twee nonkels, paar nichten en neven, een tante, de grootvader, de ouders en de broer. Voor de rest allemaal onbekend volk. In tijd was het al laat (zo voelde het aan) maar toch was het nog klaar buiten en stonden de tafels afwisselend binnen en dan weer buiten (was nogal een vreemde feestzaal of te wel lag het gewoon aan mezelve). We (ouders, de broer en ik) besloten ons achteraan te gaan zetten en nog een wijntje te drinken (de laptop was ineens verdwenen).
We passeerde de man (gekleed in net kostuum) van het bericht en ik deed alsof mijn neus bloedde. We zetten ons neer aan de laatste tafel waar nog net vier plaatsjes vrij waren. Een zatte feestgangster (vermoedelijk horend aan de hoofdtafel aan haar zeer feestelijke jurk te zien) had groot plezier met een hond. Veel lawaaimakend lag ze daar neer weet ik wat allemaal te doen. Het stoorde de mensen aan de tafels enorm waarop ze zei 'maar allé a zie zo'ne schat zeg' en bulderlachtte wat verder en stond toen op om ons in alle rust te laten. De hond verdween in het niets. De nonkel die voor de gelegenheid opdiende kwam aan onze tafel en de broer vroeg om een bidonneke wijn. 'Wacht' zei de nonkel, 'ik heb nog wat wijn in deze fles hier'. Hij prutste wat met de fles op tafel en een soort dopsel wat bezinksel vanonder in een fles tegenhoudt. Het lukte niet zo goed en ik deed het dus maar. Ik goot nadien wat wijn in een glas. Maar er moet iets verkeerd zijn gelopen want er kwam water uit met een paarse schijn. 'Da kan ni just zijn' zei de nonkel, 'ik ga ulle ergens anders zetten, want kan hier ni volgen'. En toen zag ik de jongeman in het nette pak op ons afkomen. Ik dacht bij mezelve 'ni naar hier, ni naar hier, ni naar hier' en keek voor me uit. Hij stopte en zakte neer op zijn knieën. ' Wil je met mij naar de dansvloer?' Ik keek in het rond om te kijken waar die was en of er wat volk stond. Eén dansend paar. Ik mompelde wat in de richting van mijn broer 'wa nu? ik kan ni dansen en ik zit in mijn pyama' (mja ik zei dus al eerder dat het laat op de avond moest zijn, niet dat ik dan meestal op feesten mijn pyama aandoe, maar in dromenland kan dus alles, zo blijkt). 'ik ga em vragen of ik me vlug mag gaan herkleden' mompelde ik nog. 'Euhm mag ik me vlug gaan herkleden? Ik kom zo snel mogelijk terug' zei ik de naast mij knielende jongeman in schoon kostuum. - Nu komt het (nog nooit heeft iemand zo iets moois en betekenisvol tegen mij gezegd) - 'Als ik mijn adem lang genoeg inhoud zal de pijn wel verminderen' zei ie. 'Oow' sprak ik En ik stond recht.
Toen werd ik wakker. Wat een opluchting was. Ik sta niet graag op een dansvloer. En zeker niet in de kijker. En zeker niet in mijn pyama.
Maar dat was zoooooooo schoon gezegd. Triest, dat wel. Maar ik werd ontroerd wakker. Als ik die man (die ik nooit eerder gezien heb) ooit tegenkom. Hij zal niet weten waar hij het heeft. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten