Aangezien mijn vorige post niet echt zo om blij van te worden was, sla ik nu even een andere weg in.
Mocht ik ooit mijn droom kunnen waarmaken, het zou begod het schoonste zijn dat er bestaat. Maar meestal zijn dromen dromen en blijven ze dromen. Maar je weet maar nooit. Soms kan een droom, zelfs de allergrootste levensdroom, hopla realiteit worden. En dat is fijn. Heel fijn zelfs en dan loop je rond met een hemelsbrede glimlach en is het leven plots volmaakt. Vogels fluiten alsof ze niets anders te doen hebben, de zon schijnt want van regen is geen sprake meer, de mensen lopen je niet meer in de weg, beter nog je omhelst hen en overspoelt hen met hartelijke zoenen, de hondenstront die aan je schoen blijkt te plakken is niet zo'n verschrikkelijke ramp meer, het wachten op de volgende trein omdat je de vorige gemist hebt is bijlange zo erg nog niet als voorheen, je begint tegen tuinkabouters te spreken zo ook tegen de bomen in het park, kortom het leven lacht je toe...
Kijk mijn droom is, al van toen ik nog kleiner was dan ik nu ben, nog steeds muzikant worden. Het liefst zingen in eigen band en dan beginnen we klein en treden we op in den Ab en dan zo verder groeien tot Werchter ons lonkt. En daar staan we dan. 
Eerst nog wat onwennig want alles is zo wat nieuw. Maar genieten is het tenvolle, wees daar maar zeker van. En dan zing ik eigen geschreven songs. Songs in de aard van Jeff Buckley tot Emiliana Torrini ofzo. En dan ben ik een Singer-songwriter in hart en nieren. Maar goed dat kan dan nog allemaal evolueren. En dan mag u mijn fan zijn. Ja u mag.
En ik speel dan eens op mijn mondharmonica of op mijn banjo. En we zingen allemaal luidkeels mee. Dat zou fijn zijn.
Maar goed het is een droom. Een mooie droom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten