Een kunstwerk van eender welke soort is niet enkel om gezien te hebben. Nee! Er zit vaak veel meer achter een werk. Dat kan een boodschap zijn van de kunstenaar, een verhaal (zoals saga, mythe, ...), emoties van de kunstenaar al dan niet heftig, ... of gewoon to the point een kunstwerk.
Eén van de bekende werken van John William Waterhouse (een kunstenaar eerder al eens vermeld) is ‘Hylas en de nimfen’. 
En dit schilderij heeft nu eens een verhaal. En ja ik ga u dat vertellen, inderdaad.
Er was eens ... Aangezien het hier niet om een sprookje gaat, maar een mythe ga ik het zo niet vertellen. Maar als volgt.
Vroeger toen de dieren nog spraken en het chocoladesaus regende was er eens een god. Een god met goesting, want die had welgeteld vijftig dochters. Zijn naam was Nereus en de dochters werden de Nereïden genoemd. Meneer de god had geen gewone dochters, zij waren van een speciale soort, zeenimfen. Ze groeiden misschien op als brave kinders, maar later zou blijken dat meneer de god nog zijn peren zou zien. Met hun schoonheid en onschuldige blikken verleidden zij jongemannen. En jongemannen zouden jongemannen niet zijn moesten ze hun hier niet laten vangen. Hylas, de knapperd van het godendom der griekse mythologie, was zo een in de val gelokt ventje. Naïef dat hij was en door schoonheid betoverd bukte hij zich naar de jonge nimfen toe. Maar helaas! Dat had hij beter niet gedaan. Ze sleurden hem het water in zo diep als het kon en hij vervaagde tot een echo.
De bleke, heldere lichamen van de nimfen staan in contrast met het donkere water en de vegetatie eromheen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten