Zot hoe ik toch telkens een lied van de week kan aanduiden. Vorige week nog 'Just breath' van Pearl Jam en vandaag alweer een waardige opvolger: Mumford & Sons met Little lion man.
De londenaren van Mumford and Sons brengen hier zowaar een debuut van jewelste uit: Sigh No More. Een debuut vol van kleine folkliedjes in herfstklanken met al eens een bombaste inval. Marcus Mumford, mijn God van de week en tevens zanger van de band, lijkt een pakje schuurpapier fijn gekorreld te hebben ingeslikt of heel wat jaren van veel sigaretten achter de rug te hebben met daarbij nog eens kommer en kwel. Maar niet enkel de stem van deze jongeman maakt de plaat tot enkel hoogtepunten, ook de meerstemmigheid die me al eens aan Fleet Foxes doet denken, de blazers, de toetsen, de banjo (krijg ik een ongelooflijk ieehaaaaaa-paniek-op-de-prairie-gevoel van) doen veel, heel veel. Kortom een rijke instrumentatie.
Applausje voor de charmante twintigers van Mumford and Sons. *applaus*
Mijn persoonlijk top drietje meegeven: "Little Lion Man" , "The Cave" en "Hold On To What You Believe" (de laatste staat niet op de plaat).
En daarbij nog een recordje verbroken in Ine's geschiedenis, namelijk - hou u vast - we zitten aan meer dan tien keer wat het beluisteren na mekaar deze namiddag betreft. Hoeraatjes voor Ine met hier en daar een frons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten