Vannacht reed ik mee in de Vuelta. Recht met de fiets de bergen op. Uhu zot! Naast andere wielrenners in het peloton. Bizar als je weet dat ik even sportief ben als de gemiddelde toeschouwer op een kermiskoers. Ja watte. Niet gewonnen, maar goed ben al blij dat ik mezelf niet heb kunnen aanschouwen in zo’n wielerpak, al voel ik me wel verdomd belachelijk tegenover de anderen. Het was uiteraard maar een droom en het leuke eraan is ik heb bijlange niet afgezien. Hoera! En Oef! Ik mag terecht een zucht slaken.
Ine in haar dromen, ik zeg u, totaal andere Ine in real life. U zou ervan verschieten hoe avontuurlijk en boeiend dat leven daar is. Een geluk dat ik mijn dromen altijd weer de ochtend nadien kan herrinneren al was het echt gebeurd de dag voorheen. Kwestie van toch met wat meeslepende verhalen voor de dag te kunnen komen.
In het zwembad tuimelen en dan niet meer weten waar het oppervlak is en maar door tollen, angstaanjagend kan ik u meedelen. Neergeschoten worden door de heer Bruce Springsteen – weet nog steeds niet waarom – is ook echt geen lachertje. Vallen in het niets en blijven vallen en blijven vallen en blijven vallen tot je eindelijk wakker schrikt. Maar aangezien ik nogal zeer bewust droom heb ik een truk die ik in dromenland toepassen kan. *Knipper knipper* en wakker is Ine. Serieus dat werkt. Als ik niet meer verder wil in de nare droom zeg ik tegen mezelf knipper met de ogen en het is allemaal weg. Hopla.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten